Bridgestone Battlax T31

‘Dan-Totsu’ is Japans en vrij vertaald betekent het zoveel als ‘de onbetwiste leider’. Iets wat Bridgestone als bandenfabrikant vanzelfsprekend ambieert, de onbetwiste leider zijn. Wat ruimer geïnterpreteerd betekent het ook dat ze de beste band willen maken voor alle omstandigheden en voor een ruim gamma aan motoren. 

Geschreven door Stefaan Buyze               Foto’s Bridgestone

 

Ga er maar aan staan: een band maken die even goed werkt op een zware toermotor met veel vermogen – en dan hebben we het nog niet over duo en bagage – als op een lichtgewicht speleding met weinig vermogen. En toch is het dat wat ze in die 160 Bridgestone-fabrieken willen doen. Niet eenvoudig natuurlijk, want het moge duidelijk zijn dat het rijwielgedeelte van pakweg een Kawasaki Versys 650 mijlenver verwijderd is van dat van een BMW S 1000 XR, om maar iets te zeggen. Het lijkt me een behoorlijke uitdaging om deze twee totaal verschillende werelden met elkaar te verzoenen in zowel een voor- als een achterband, maar dat is precies wat Bridgestone ambieert met de nieuwe Battlax Sport Touring T31, de opvolger van de Battlax Sport Touring T30 EVO. Bekijken we de voorband wat beter, dan zien we al een serieuze verandering. De zogenaamde sea/land-ratio – eenvoudig gesteld de verhouding tussen rubbervlakken (‘land’) en groeven (‘sea’) – is op het loopvlak compleet anders dan bij de T30 EVO. Op de voorband van de T31 is er in het midden duidelijk een evenwichtigere verhouding in vergelijking met zijn voorganger. Op de achterband is er tussen de schouder van de band en het loopvlak dan weer duidelijk meer ‘land’ dan ‘sea’, terwijl er richting loopvlak dan weer meer groeven voorzien zijn dan op de T30. En dat was nodig, want bovenaan het lastenboek stonden betere prestaties in de regen, zowel rechtdoor als bij het remmen als op hellingshoek. Ook de stabiliteit moest beter, zeker bij hoge snelheden. Missie geslaagd?

Stuurplezier
De ochtend breekt aan over Ouarzazate, Marokko. Het onstuimige weer hult de bergkam van de Hoge Atlas in een wit deken. De hemel kleurt helderblauw, de zon geeft haar eerste warmte af. De sneeuw schittert op de toppen van de bergkam, op een boogscheut van de Sahara. Ik sla dit prachtige, adembenemende vergezicht op in mijn geheugen voor ik op de Yamaha FJR 1200 stap. Een bewuste keuze om de dag mee te starten: het is de zwaarste motorfiets in het rijtje, dat verder bestaat uit een BMW S 1000 XR, een BMW R 1200 RS, een KTM SuperDuke GT, een Kawasaki Versys 1000 en een 650, een Ducati Multistrada, een Suzuki GSX1000F, en tot slot een Honda VFR800 en CB1100. Het eerste rondpunt daagt me uit om met koude banden toch al meer hellingshoek te nemen dan ik normaal zou durven. Deze belofte uit de persmap is alvast getest en goedgekeurd, die kan ik afvinken. De eerste kilometers bestaan uit lange rechte stukken door een ruw landschap. Om de rechtuitstabiliteit te demonstreren, gaat de snelheid de hoogte in. Ik probeer de motor met opzet in onbalans te brengen, maar zonder resultaat. Bij het uitkomen van lange bochten zet ik het gas er brutaal op om de tractiecontrole aan het werk te zetten, maar die moet werkeloos toezien. Richting Taznakht krijgen we steeds meer bochten voor de wielen en de FJR laat zich gewillig op de schouders van de T31 leggen. Het asfalt is gewoon goed, dus wanneer de eerste bochtencombinaties zich aandienen voel ik geen spijt dat ik niet op de KTM SuperDuke of BMW S 1000 XR zit. In de bochten zijn hier en daar wat vervormingen en soms wat kiezels, maar zo bruin als in onze Ardennen bakken ze het hier niet. Het tempo dat we aanhouden is vlotter dan gemiddeld, maar ook aan deze snelheden staan de T31’s garant voor puur stuurplezier.

Ome Agent
Na de eerste theestop stap ik over op de lichtste fiets van het pak. De Kawasaki Versys is een compleet andere motor. Dit keer geen bakken vermogen, geen overgewicht en een rijwielgedeelte dat afgestemd is op zijn prijs. Ik nestel me in het midden van de groep, omdat je daar veel meer moet werken om mee te kunnen. Bij het uitkomen van de bocht gaat het gashendel regelmatig tegen de stuit, richting de kont van een +100pk-motor. De T31’s laten het zich welgevallen – meer nog: ze spelen het spel graag mee. Tot plots Ome Agent ons allemaal naar de kant sommeert. Blijkt dat de politie de weg heeft afgezet zodat wij in alle veiligheid onze fotoshoot kunnen afwerken. Het achteropkomend verkeer krijgt een ‘Salaam Aleikum!’ gevolgd door de beleefde vraag om even te wachten. Het idee alleen al om aan de politie te vragen om het klaverblad van Sint Niklaas of de Ringweg van Rotterdam af te sluiten voor een fotoshoot met motoren… Het antwoord zou wellicht een nachtje brommen zijn. 

Na de fotostop profiteer ik ervan om mijn been over de pk-bommen van het gezelschap te zwaaien. Ook voor de T31 is dat een hele overstap, want zowel de SuperDuke GT als de S 1000 XR zijn in wezen racemotoren waar de clip-ons vervangen werden door een breed stuur. Het zijn echte stuurijzers met respectievelijk 173 en 160 pk, meer dan het dubbele van de Versys 650. Ik ben vooral benieuwd naar het gedrag van de T31 bij hard remmen. Bridgestone heeft namelijk de mogelijke vervorming van de rubberblokken – lees: de beweging die er mogelijk is tussen ‘sea’ en ‘land’ – verbeterd door ze rigider te maken. De elektronica hoeft alleszins niet in te grijpen en beide motoren raken prima gestopt. Intussen gaat de buitentemperatuur richting 26 graden en ik maak me de bedenking dat in deze weersomstandigheden, op deze twee motoren, een iets sportievere band als de S21 uit hetzelfde huis wel leuker zou zijn. 

Conclusie
Dus… Is ‘ie Dan-Totsu, deze nieuwe Battlax Sport Touring T31? Wat mij betreft wel: hij creëert een sterke vertrouwensband tussen rijder en motor, ongeacht het type. Levensduur en prestaties op nat wegdek – toch een belangrijk verkoopargument van de T31 – hebben we hier evenwel niet kunnen testen, maar op alle motoren die ik hier onder deze omstandigheden mocht rijden is de Bridgestone Battlax Sport Touring T31 een uitgekiende en dus goede keuze.

 

BESCHIKBARE BANDENMATEN
V
oorband
110/70 R17 (54W)
110/80 R18 (58W)
110/80 R19 (59W)
120/60 R17 (55W)
120/70 R17 (58W)
120/70 R18 (59W)
120/70 R19 (60W) 

Achterband
140/70 R18 (67W)
150/70 R17 (69W)
160/60 R17 (69W)
160/60 R18 (70W)
160/70 R17 (73W)
170/60 R17 (72W)
180/55 R17 (73W)
190/50 R17 (73W)
190/55 R17 (75W) 

Deel

Gerelateerde artikels

Dunlop Trail Max Raid

Bandentest: Dunlop Trailmax Raid

Dat zandhappers ook graag een streepje asfalt meepikken, en omgekeerd, is niks nieuws. En Dunlop heeft daarvoor de perfecte band in het gamma. Met een

Ixon Eddas

Producttest: Ixon Eddas

‘Wat een ongelooflijk mooi adventurepak!’ is mijn reactie wanneer ik bij Ixon-dealer Vanzeebroeck in Sint-Pieters-Leeuw deze Eddas combi ga passen. Een klein jaar later is

Continental ContiAttack SM2

Bandentest: ContiAttack SM2

Een band, enkel en alleen voor straatlegale supermotards. Klinkt onlogisch? Ik moet toegeven dat ik in eerste instantie ook heel wat vragen had. Los van