“Klopt, dat is in vele gevallen zelfs de uiterste houdbaarheidsdatum”, zo leren we uit een gesprek met Koen Debaecke van Splash Design. “Het is daarbij belangrijk om het verschil te maken tussen polycarbonaatschalen en glasvezelschalen. Polycarb is bijvoorbeeld erg onderhevig aan uv-straling: vergelijk het met een tuinstoel die vier à vijf jaar in de volle zon heeft gestaan. Daar moet je ook niet meer op springen, anders breek je ‘m in stukken. Het materiaal van de buitenschaal is broos geworden en zou, in het geval van een motorhelm, niet langer voldoen aan de keuringsnorm (ECI 2205). Ook de binnenschaal verzwakt na verloop van tijd, door de inwerking van zweet, vet uit haar en andere zuren die inwerken op het styropor. Tot slot gaat ook de binnenvoering na verloop van tijd wat slijten, waardoor de pasvorm ruimer wordt, je helm minder goed past en je in principe dus minder veilig onderweg bent. Uiteraard hangt de degradatie van je helm af van hoe en hoe vaak je ‘m gebruikt. Rijd je dagelijks en redelijk veel kilometers, dan is vijf jaar de absolute bovengrens met een polycarbschaal. Vijf jaar, als in: datum van aanschaf, niet de productiedatum – tenzij je een zogenaamde ‘winkeldochter’ treft, het type helm dat al vijftien jaar in het rek ligt en nog niet verkocht is. Die zal na verloop van tijd ook degraderen door de leeftijd van de materialen. Een ander verhaal – qua buitenschaal – wordt het bij glasvezelhelmen. Het zogenaamde ‘fiberglass’ en de bijbehorend hars zijn niet kwetsbaar voor uv-straling, waardoor zo’n helm het makkelijk acht jaar uit moet kunnen zingen. Binnenin slijt de helm echter net zo snel als polycarbonaatvarianten. Voel je dat je binnenvoering slijt, dan kan je bij sommige fabrikanten nog een vervangsetje aanschaffen. Het styropor is uiteraard niet vervangbaar en het materiaal wordt na verloop van tijd minder dempend.”
Langere houdbaarheid?
Correcte opslag blijkt een heel belangrijke factor als je lang wilt genieten van je tweede schedel. Als je je helm in de garage bewaart waar ook benzine- en verfdampen rondwaren, dan tast dat zowel de schaal als het styropor aan. In dat opzicht is het niet bijzonder verstandig om je motorhelm voorafgaand aan een circuitdag dagenlang bij je motor in de bestelbus te laten liggen. Om dezelfde reden kan je ook maar beter je handschoenen niet in je helm proppen als je even een terrasje pikt of ‘m een nachtje laat rusten in de kast: onderweg absorberen die handschoenen namelijk allerlei dampen van rubber, olie, benzine en koelvloeistof, die ze vervolgens afgeven aan de binnenzijde van je helm waardoor het styropor aangetast raakt. Tot slot is ook de temperatuur van de opslag van belang: is je garage niet verwarmd, dan kan het temperatuurverschil tussen zomer en winter ook een negatieve invloed hebben.
En wat als je je helm laat vallen?
Dan is het in de meeste gevallen einde verhaal. Niet elke helm zal meteen stukgaan bij een tuimelpartij, maar het is haast onmogelijk om te controleren of hij nog goed is. Zie het zo: zelfs als je buitenschaal geen enkele kras vertoont, kan het styropor wel een deuk opgelopen hebben (die niet verdwijnt, een deuk blijft een deuk), waardoor dat een zwakke plaats wordt en de helm mogelijk niet meer conform de keuringsnorm is. Sommige producenten bieden een check-up aan als service in geval van twijfel. Doet jouw helmenmerk dat niet, dan kan je beter op safe spelen en een nieuwe aanschaffen. Op veiligheid besparen is waanzin.
In vervlogen tijden stond aan de overkant van de straat vaak de GSX-R1100 van de beruchte buurman ‘Peter’ op de stoep. Mijn held kwam elke
Vroeger was het leven simpel, dat weten we allemaal. Als motorrijder wist je perfect wat je moest doen als je een straatmotor wilde gebruiken op
Even terug naar Le Luc, januari 2001. De eerste testen met de MV Agusta racemotoren, in aanwezigheid en onder instructie van een delegatie Italiaanse ingenieurs.
