Pirelli Diablo Corsa II

Terwijl de echte supersports steeds meer richting een niche verschuiven, winnen sportieve nakeds gestaag terrein. Machines met de pk’s van de superbikes van een paar jaar geleden, die niet vies zijn van een trackday op z’n tijd: dat vraagt om een bijpassende band. Pirelli denkt die te hebben met de Diablo Rosso Corsa II.

Geschreven door Randy van der Wal Foto’s Pirelli

Het heeft acht jaar geduurd, maar nu komt Pirelli met een opvolger van de Diablo Rosso Corsa. Inderdaad, de Diablo Rosso Corsa II (DRC II). Pirelli positioneert de nieuwkomer als sportieve straatband, maar dan wel een van het type waarmee je zonder problemen een circuitdag kunt meepikken. Rechtstreekse concurrent dus van Dunlops nieuwe Sportsmart TT en Michelins Power RS.

Compounds
De Italianen bouwden de band helemaal opnieuw op, waarbij ze gretig gebruikmaakten van verschillende rubbercompounds. Zo is de voorband onderverdeeld in drie ‘zones’ en de achterband zelfs in vijf. Voor is het middelste deel (loopvlak) harder en volledig opgebouwd uit silica (het goedje dat ervoor zorgt dat je grip hebt in de regen), terwijl de schouders van de band van ‘Full Carbon Black’ rubber zijn voor maximale grip en feedback onder hellingshoek. Achter voegt Pirelli nog een extra compound toe door op de middelste strook van het loopvlak het silicagehalte terug te brengen naar 70%, dit vergroot de levensduur. Ook het karkas is opnieuw samengesteld, juist op de punten waar de verschillende compounds samenkomen laat het een zekere hoeveelheid flex en vervorming toe. Ook bespoedigt het de opwarmtijd van de band. Nieuw is de ‘Radius Technology’ waarbij Pirelli de radius in het midden van de band vrij scherp heeft gehouden en op de schouders juist wat ‘vlakker’, dit moet een vlot (in)stuurkarakter garanderen en de overgang van rechtop naar hellingshoek zo voorspelbaar mogelijk laten verlopen.

Straat
De test is opgedeeld in een straat- en circuitgedeelte. Eerst een route langs de grenzen van het Kruger Nationaal Park (Pirelli overwoog eerst de Hoge Veluwe) en daarna de oversteek naar Johannesburg voor een potje stoeien op het voormalig GP-circuit van Kyalami. Op straat is de opwarmtijd inderdaad kort. Aan boord van een – op lage snelheid – doorgaans vrij loom sturende BMW S 1000 R valt op dat deze heel gemakkelijk de hoek in wil. Die ‘Radius Technology’ lijkt dus te werken. Ook op de GSX-R1000 en Monster 821 die ik later nog rijd, valt het lichte instuurmoment op, waarna de achterkant mooi in lijn met de voorband de bocht inrolt. Heel neutraal. Over grip niet te klagen, maar dat mag je bij straatgebruik ook wel verwachten. Gezien de wijze waarop de Pirelli’s de vele kuilen en gaten absorberen, zou je het karkas kunnen omschrijven als aangenaam soepel. Dat ondergetekende uiteindelijk ‘zijn’ Monster aan de kant moet parkeren heeft dan weer niets met de banden te maken maar alles met opspattend gesteente en een op drie plekken lekgeslagen radiateur.

elementor-template id=”1038″]

Circuit
De volgende dag kunnen de overalls uit de koffer voor vijf sessies op een broeierig warm Kyalami. De testvloot onderstreept de sportieve ambities van de DRC II: Suzuki GSX-R1000, BMW S 1000 RR, Honda Fireblade, KTM Super Duke R en een MV Agusta F3 800 RC zijn een greep uit de collectie. Pirelli gebruikt met opzet geen bandenwarmers en het valt op dat je al na een half rondje aardig aan kunt zetten. Geen onbalans, niet overdreven veel beweging, prima feedback en dus de verleiding om grotere hellingshoeken op te zoeken. Vrijwel alle testmotoren zijn notoire zwaargewichten qua ‘middengebied’, maar desondanks geeft de achterste Rosso Corsa II geen krimp, ook niet als we onder hellingshoek de gasopname steeds harder aanzetten. De tractiecontrolelampjes beginnen wat te flikkeren, maar het gripniveau blijft uitzonderlijk goed. Dat de DRC II grotere hellingshoeken aankan dan z’n voorganger (52° i.p.v. 48°) wordt fijntjes duidelijk als de Super Duke – toch niet bekend om z’n beperkte grondspeling – z’n voetsteunen meer en meer tegen het asfalt laat schrapen. Daarbij oogt de achterband ook na vier sessies nog opvallend fris.
Vlak voor de laatste sessie openen de hemelsluizen zich voor een stevige onweersbui. Dat geeft ons mooi de gelegenheid de Rosso Corsa II’s te testen onder natte omstandigheden. Hoewel geen geboren regenrijder, geven de Rosso Corsa II’s mij voldoende vertrouwen om het tempo behoedzaam op te voeren waarbij het gevreesde ‘o nee!’-gevoel in de clip-ons bij insturen geen moment m’n zelfvertrouwen probeert te knakken. Van plots wegstappen achter was aan boord van de GSX-R1000 ook geen sprake.

Conclusie
Het is opvallend hoe goed straatbanden met circuitaspiraties zoals de Pirelli Diablo Rosso Corsa III tegenwoordig presteren. Zelfs op dik 200 pk sterke superbikes zal je – op het circuit – het grensbereik van deze banden niet of nauwelijks benaderen. De band stuurt licht, heeft grip te over en is een stuk duurzamer en (dus) vriendelijker voor de portemonnee dan een rechtgeaarde circuitband als een Supercorsa SP. Daarbij bewijst de Rosso Corsa II zich – in tegenstelling tot z’n voorganger – ook als buitengewoon goede regenband.

BESCHIKBARE BANDENMATEN

Voorband
120/70 ZR 17

Achterband
160/60 ZR 17
180/55 ZR 17
180/60 ZR 17
190/50 ZR 17
190/55 ZR 17
200/55 ZR 17
200/60 ZR 17