BMW dealer clash

Vaste bezoekers weten dat ik van klassiekers hou, maakt niet uit op hoeveel wielen ze staan. Een vast onderdeel van die wereld zijn de zogeheten ‘concours’, waarbij aan de hand van een aantal categorieën of criteria het mooiste, beste of meest aparte voertuig als winnaar wordt aangeduid. Voor ik door BMW werd uitgenodigd om zelf in zo’n jury te zetelen, had ik er echter geen idee van wat een opgave dat is…

BMW Motorrad België heeft in 2019 opnieuw een zogeheten Dealer Clash op poten gezet. Dat is een wedstrijd waarbij het merk z’n dealers aanzet om de wapens op te nemen tegen elkaar, in dit geval een arsenaal slijptollen en moersleutels. De bedoeling: de meest in het oog springende custom bouwen. Het budget: 3.000 euro aan onderdelen uit de BMW-accessoirescatalogus; werkuren en de dit jaar als basis gekozen BMW R nineT niet meegerekend.

Buikgevoel
De winnaar van 2019 is degene die het meeste punten sprokkelt in vier categorieën: Design, Originality, Craftsmanship en Spirit of Customizing Rider. De eerste drie vertalen zich vrij als ontwerp, originaliteit en vakmanschap. De laatste is al een pak moeilijker en eerder gebaseerd op het buikgevoel dat customrijders zou moeten aanspreken. Eitje, denk ik bij mezelf, tot ik hoor dat we voor elk van de vier categorieën een volledige ranglijst moeten maken van alle zeventien deelnemende motoren. Say what? Bovendien hebben we, mede doordat ik te laat opdaag in de BMW Brand Store in hartje Brussel, slechts een uur de tijd. Ik die dacht dat jureren voor dit soort feestjes bestond uit wat rondkuieren, wat tegen een band schoppen als uiting van ‘monsteren van het ontwerp’ en ondertussen wat champagne hijsen, heb het dus goed mis. Dit is nondeju sport! [

Horens
Niet gedraald dus. Maar hoe pak je dit aan? Ik had vooraf wel de deelnemers kunnen bekijken omdat die mooi in m’n mailbox werden gedropt, maar dat vond ik zelf dan weer niet spannend. Dus besluit ik eerst gewoon een rondje van motor naar motor te stappen en m’n buikgevoel te laten spreken, kwestie van meteen die ‘Spirit of Customizing Rider’-categorie bij de horens te vatten. En dat blijkt goed te werken. Tussen de zeventien deelnemers zijn er een stuk of zes die er wat mij betreft meteen
bovenuit steken. Hetzij omdat er duidelijk veel werk is ingestoken, hetzij omdat de stijl me gigantisch aanspreekt, hetzij omdat ze een nostalgische snaar raken. Of een combinatie van de drie. 

Joe Bar
De motor die ik meteen mee naar huis wil nemen, is de zogeheten Two In One. Een pure caféracer met de keuze tussen volledig naakt of gekuipt. Daarbij is de zwarte lak met witte lijn de juiste toonzetting die verwijst naar het race-verleden van BMW en pakweg
de Type 255 Kompressor waarmee het merk in 1939 de TT van Man won; maar evengoed doet deze motor me aan de ‘Interceptor’ politiemotor denken die het Joe Bar-team klopt in plaats van hen te beboeten. Het is Waalse Moto80-collega Bruno Wouters die me op het detail wijst, waarbij het BMW-logo in de tank geschroefd lijkt. Kijk, zulke details vind ik leuk. Project 91 vind ik ook wel iets hebben, maar hij haalt net niet mijn persoonlijke voorkeur omdat ik vandaag een tikje drang naar nostalgie mis.

Precision
Er is echter een andere deelnemer die er – los van mijn persoonlijk voorkeur – met kop en schouders bovenuit steekt, en dat is de R90 Shades of Grey. Een meer dan vette knipoog naar het verleden, inclusief Belgisch Precision zijspan. Mijn eerste motorritten geschiedden als driejarige peuter ook in zo’n Precision zijspan, maar dan hangend aan de Gillet Herstal van m’n vader. De emotionele band is er dan ook meteen. Los van het zijspan zijn er ook nog de koplamp, de spatborden, het zadel, de knipperlichten die op het stuur werden gemonteerd, om van de hele onderbouw om het zijspan te bevestigen nog te zwijgen. Je stelt je de vraag hoe deze deelnemer in godsnaam binnen het budget is gebleven, maar in het reglement staat blijkbaar dat die 3.000 euro enkel op nieuwe accessoires slaat. En dit blijken allemaal tweedehandsonderdelen van oude R-weetikveels te zijn. ‘Well played’, zouden de Britten zeggen. Zowel op originaliteit als op vakmanschap krijgt de R90 Shades of Grey (ook nog eens een originele naam, trouwens) zowat unaniem het maximum van de punten; waarbij de Dealer Clash vrijwel meteen beslecht is.

Toekomst
De eensgezindheid van de jury blijkt ook bij andere modellen. Zo lijkt iedereen wel een reden te hebben om de Bumblebee 1200 of de Back to Basic leuk te vinden. Voor jurylid Ilse de Vis, presentatrice op Kanaal Z en fervent BMW custom caféracerrijdster, is dat omdat hij refereert naar de R100 GS van haar vader. Bij mij omdat een avontuurlijke buurman er telkens mee door onze straat reed op weg naar z’n werk, of vertrekkend naar pakweg Finland. Het is gewoon een leuk concept waarvan we allemaal de bedenking maken dat dit het soort model is dat nog ontbreekt in de R nineT-line-up. Een van de juryleden is trouwens Mathias Runde, die in de moederzetel van BMW als productmanager werkt en die naast het jureren ook geboeid naar onze commentaren zit te luisteren. Als er dus in de niet zo nabije toekomst een op de R100 GS gebaseerd R nineT komt, hoef je ons niet te danken…