Kort getest: Kawasaki Z650RS

De Z650RS dartelt vrolijk het populaire segment van de Modern Classics binnen en sleept in z’n kielzog een jaar of vijftig aan Z-erfgoed mee. Maar hoewel de styling onmiskenbaar teruggrijpt naar de originele Z650-B1 uit 1977, is de nieuwe Z650RS veel meer dan ‘een hommage aan’.

Belangrijkste doelwit is de categorie van de A2-rijbewijshouders; een groep voor wie een motor niet alleen makkelijk en beheersbaar moet zijn, maar ook moet aansluiten bij hun levensstijl: relaxed, maar stiekem toch tot in de puntjes uitgedacht en gefinetuned. De Z650RS lonkt dus eerder naar jongere rijders die dan wel een stuk minder ervaring hebben, maar net zo goed ambitieus zijn wat rijden betreft. En dan wil je natuurlijk een ‘echte’ motor met ‘echte’ prestaties, die gewoon meegroeit met jouw leercurve. Zet de Z650RS trouwens niet meteen weg als ‘beginnersmotor’, ook ervaren rijders zullen zich niet vervelen aan boord van deze 650.

De 649cc paralleltwin die we kennen uit de Z, Vulcan en Ninja 650 is ook in de Z650RS goed voor 68 pk @ 8.000 tpm en 64 Nm @ 6.700 tpm. Hij kreeg wel andere blokdeksels en een ander covertje voor de uitlaatdemper, die moeten bijdragen aan de retro-sportstyling. Het lichtgewicht stalen trellis frame kreeg een nieuw subframe dat minder steil omhoog loopt ten behoeve van de kenmerkende horizontale ‘ducktail’. De multispaakwielen moeten doen denken aan de traditionele spaakwielen van weleer.

Vooraan wordt de RS afgeveerd door een 41 mm conventionele voorvork, achteraan zit een horizontale backlink met instelbare veervoorspanning. Mede dankzij de smalle en compacte bouw (en het optionele verlaagde zadel) kan ik de Z650RS zelfs vanuit het zadel voor- en achteruit manoeuvreren; iets wat me zeker niet met elke motor zou lukken, integendeel. De wetenschap dat je nooit ergens echt in de problemen gaat komen, zorgt voor gemoedsrust én schept instant vertrouwen … en dat is precies wat de beoogde doelgroep wil. En hoewel ik niet veel meer dan twee tenen tegelijk aan de grond kan zetten, is de Z650RS met 187 kg rijklaar zo’n lichtgewicht dat het eigenlijk niet zo veel uitmaakt dat hij een tikje te hoog voor me is.

Ook in de zondvloed van Bijbelse proporties waar we op getrakteerd worden, toont de Z650RS zich zo’n rijdersvriendelijke machine dat je ongeacht de omstandigheden met alle vertrouwen de weg op kan. Het stuur van de RS staat 50 mm hoger en 30 mm dichter bij de rijder dan op platformbroer Z650. Je zit dus meer rechtop dan op de ‘gewone’ Z650, wat resulteert in een meer ontspannen zithouding; ook de kniehoek is wat ruimer en meer relaxed door het hogere zadel. Het zicht op het dashboard is onbelemmerd, tussen twee zogenaamde ‘artillery shell’ klokjes zit een lcd-schermpje geklemd met onder meer verbruik, tripmeters en versnellingsindicator. Switchen tussen tripmeters doe je via twee knoppen op de linker stuurhelft, de afleesbaarheid van het geheel is prima. Een USB-poort onder het zadel is optioneel.

Terwijl we op  een rustig regentempo het Zuid-Franse achterland in rollen, valt weer maar eens op wat een fijn blok die intussen welbekende 649cc paralleltwin toch is; getuned op souplesse in lage toeren, en op koppel en vermogen in middelhoge toeren. Gretig zonder overdonderend te zijn, en met voldoende top-end om het leuk te houden. Het lichtgewicht frame draagt bij aan de speelse (maar nooit nerveuze) wendbaarheid van de 650RS. Sturen doet hij precies zoals je zou verwachten: makkelijk op lijn te zetten, en net zo makkelijk te corrigeren als dat nodig is. Hetzelfde geldt voor de remmen: doen prima wat ze moeten doen, zonder al te hard te bijten of voor onaangename verrassingen te zorgen. Kortom, exact wat een minder ervaren rijder nodig heeft om vol vertrouwen het vak te leren.

Conclusie
Toegegeven, de verleiding is groot om alleen al op basis van die heerlijke looks met verliefde oogjes naar de dealer te rennen, maar dat neemt niet weg dat er ook puur objectief weinig aan te merken is op de Z650RS. Als je echt gaat zoeken kun je iets murmelen over de striping die op de tank wel onder de lak zit, en op de kont niet; maar dan ben je al heel erg aan het muggenziften. Want de Z650RS is (in de eerste plaats voor rijders met weinig tot gemiddelde ervaring, maar ook voor ervaren rotten) gewoon een geweldig pakket: makkelijk te rijden, eenvoudig te hanteren, en een intussen beproefd en absoluut bulletproof blok.

Plus- en minpunten
+ Rijgemak & toegankelijkheid
+ Dat blok blijft leuk 
+ Het oog wil ook wat
– Meerprijs voor de groene en grijze kleurstelling
– Hij staat (nog?) niet in onze garage
– Eh…

Lees de volledige test in Motorrijder januari 2022 of KicXstart november 2021.

Tekst Sarah Van de Mosselaer • Fotografie Kawasaki