Kort getest: Mash Six Hundred 650

Er valt heel wat te zeggen over Mash, maar niet dat ze daar in Frankrijk geen gevoel voor humor hebben. Een 650 ‘Six Hundred’ dopen is daar een mooi voorbeeld van. Toch is er niks grappigs aan de manier waarop Mash aan de weg timmert; want terwijl ze in 2012 een goeie 600 motorfietsen verkochten, staat dat aantal intussen op 60.000. De Six Hundred is de nieuwste speerpunt, maar hoe scherp is hij?

De Six Hundred doet onwillekeurig denken aan de Yamaha SR500 van een decennium of twee geleden. Net als de SR van toen heeft de Mash een eenpitter in het vooronder zitten, en ook die doet ons ergens aan denken. “De eencilinder is een Euro5-variant van het blok dat ooit de Honda Dominator aandreef”, mompelt Mash-CEO Frédéric Fourgeaud met een dikke sigaar tussen de lippen. De mono in de Mash is olie-/luchtgekoeld en niet vloeistofgekoeld, dat kan gezien de huidige normen toch geen vanzelfsprekendheid zijn? Fourgeaud haalt de schouders op: “Ça marche.”

Hoewel de Six Hunderd vrij klein en iel aanvoelt, is de 830 mm zadelhoogte eerder volwassen te noemen. Door de ruime ergonomie zit je wel aangenaam ontspannen in het zadel. Veel poeha is er verder niet: voor rijmodi en zaken als een TFT-dashboard moet je elders zijn. De Mash houdt van eenvoud: sleutel omdraaien, starten, klaar. De mono laat meteen merken dat hij zal doen wat eencilinders doen, namelijk trillen, maar niet in die mate dat je het als onaangenaam zou kunnen bestempelen. Meer zelfs: het draagt bij tot het retrogevoel.

Hoewel het blokje nooit gaat bokken, laat het gashendel zich bij traag rijden maar moeilijk doseren; de injectie lijkt niet altijd even samenhangend. Je kan daar een opmerking over maken, of je kan het aanvaarden en klasseren onder ‘bijdrage tot retro-feeling’. Ik ben van de tweede strekking. Op een motor als deze wordt een vijfbak geacht te volstaan, en dat doet hij ook. Hoewel het niet de meest kwaliteitsvolle versnellingsbak is die ik ooit al heb beroerd, mis ik geen enkele versnelling. Trefzeker is de Mash dus wel.

Met een drooggewicht van 181 kg verwacht ik een veel zwaarder aanvoelende en sturende machine, maar de Mash weet z’n gewicht goed te maskeren. Voor verschroeiende acceleraties moet je natuurlijk ergens anders aankloppen, maar het is niet zo dat ik me stierlijk zit te vervelen. We vertoeven namelijk op Fourgeaud’s thuisbasis: Corsica. En dat is nu eenmaal het eiland van 1.001 bochten … en putten … en zand … en varkens op de weg.

Dat betekent dat je altijd en overal bij de les moet blijven. Toch rijdt de Mash niet onprettig en wanneer ik bij het schieten van wat plaatjes achteropraak en me via een Corsicaanse slingerweg de berg af moet gooien, houdt de Six Hundred er (geholpen door de zwaartekracht) behoorlijk de gang in. Ik hoef er niet bij te vertellen dat het bergop uiteraard wat minder vlot gaat. Een Ardennenrit met twee personen én bagage zou bijvoorbeeld weleens een beproeving kunnen worden.

De vering houdt zich kranig, terwijl beide wielen behoorlijk strak de gekozen lijnen weten aan te houden. Het gewicht van de Mash laat zich alleen bij het insturen echt voelen, dat vraagt namelijk wat overtuiging en spierkracht. En knal je op een oneigenlijk tempo een berg af, dan laten de remmen ook wel voelen dat ze de limiet bereikt hebben. Om af te remmen voor de zoveelste onoverzichtelijke (en vol verrassingen zittende) bocht moet ik steevast zowel voor- als achterrem aanspreken, maar de remmen zullen het beter doen in een meer stedelijke omgeving – of op plekken waar er iets minder liberaal wordt omgesprongen met de snelheidslimieten, elk verkeersbord is hier doorzeefd met kogels. Overigens voel ik het ABS enkel ingrijpen als ik tijdens hard remmen over een nijdige hobbel wip.

Conclusie
Ben je op zoek naar die echte retro-feeling, dan zal je de Mash Six Hundred 650 een onderhoudende motorfiets vinden. Toch bekruipt ons het gevoel dat Mash, in de golf van A2/retro/hipster motorfietsen die uit het Oosten aangespoeld komt, zo stilaan een extra stapje mag gaan maken op het vlak van modern en kwaliteitsvol aanvoelen. Al lijkt Mash-bezieler Frédéric Fourgeaud van zijn je-m’en-foutisme een leitmotief te hebben gemaakt, hem zal het wellicht allemaal worst wezen. En ook dat is dan weer sympathiek op een bepaalde manier…

Plus- en minpunten
+ Meest retro aanvoelende A2-retro
+ Oude Honda-techniek
+ Weet z’n gewicht mooi te verbergen
– Gewicht is er wel als je moet remmen
– Kwaliteitsgevoel ten opzichte van concurrenten
– Naamsverwarring

Motor: 643cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde eencilinder
Boring x slag: 100 x 82 mm
Compressieverhouding: n.b.
Max. vermogen: 40 pk @ 6.000 tpm
Max. koppel: 50 Nm @ 4.500 tpm
Gewicht: 181 kg (droog)
Zithoogte: 830 mm
Tankinhoud: 13 l.
Kleuren: groen, blauw
Prijs België: € 5.499,-
Prijs Nederland: € 5.990,-

Tekst Pieter Ryckaert • Fotografie Mash