Kort getest: Ducati Panigale V4 S

Ducati heeft de Panigale V4 S grondig aangepakt: minder gewicht, meer vermogen en heel belangrijk: betere ‘rideability’. Dat maakt nieuwsgierig, want tot nu toe was de V4 niet de doorsnee 1.000cc superbike waar je ‘even’ makkelijk hard mee rondgaat. Integendeel.

Helaas wil het weer niet helemaal meewerken, want aangekomen in de pitstraat van Jerez blijkt het ’s nachts te hebben geregend. Los daarvan is de temperatuur ook niet echt Spaans te noemen: het kwik ontstijgt amper de 5°C. De Ducati-monteurs zetten in no-time het arsenaal V4’s op regenbanden (Pirelli SCR1 soft) en de elektronicasetting wordt aangepast naar een wat meer gematigde rijmodus. Daarnaast halen we een paar slagen veervoorspanning van de voorvork af. Dat wordt eigenlijk altijd gedaan op een nat wegdek omdat je in de regen niet zo agressief remt, instuurt en op het gas gaat. De motor komt anders niet in zijn werkgebied qua vering en is dan te hard.

De Panigale V4 S is compleet vernieuwd, dus eerst even de belangrijkste aanpassingen op een rijtje: de winglets veranderden van vorm en zijn nu kleiner maar effectiever, het kuipwerk is aangepast voor meer koeling richting blok en quickshifter-sensor, de vorm van de zit en tank is aangepast voor betere feel en controle, het bevestigingspunt van de achterbrug is hoger voor meer rust bij het uitkomen van de bocht, de Öhlins vering is aangepast met meer slag (meer bereik), de power-modes zijn per versnelling instelbaar, het dashboard kreeg een eenvoudigere lay-out, de eerste twee versnellingen zijn langer voor een meer close-ratio bakverhouding, en de langere zesde versnelling moet zorgen voor 5 km extra topspeed. O ja, en de technici peuterden nog even 1,5 pk extra uit de V4: 215,5 pk.

De baan is nog nat, dus de eerste rondjes is het vooral even goed zoeken naar vertrouwen en grip. Je merkt meteen dat de vernieuwde V4 ‘getemd’ is en veel makkelijker te rijden. Ten eerste komt dat natuurlijk doordat de geometrie veranderd is, ten tweede door de aangepaste setting en het gereduceerde vermogen. Ook de zitpositie en verandering van de vorm van de tank merk je duidelijk. Je hebt vooral minder druk op de polsen bij het aanremmen, een punt waar deze Ducati sowieso altijd sterk in is. In de regen geven zowel de voor- als de achterkant geen kick, de zachte Pirelli regenbanden doen uitstekend hun werk.

Ducati heeft het dashboard nu trouwens zo geconfigureerd dat als je de tractiecontrole bijvoorbeeld op 5 zet maar je bent als rijder eigenlijk sneller/beter, het TC-lampje begint te knipperen. Dat kun je naderhand ook terugzien op het display. Hetzelfde geldt ook voor de wheelie- en slide-control, en voor de motorrem. Zo kun je je eigen rijkwaliteiten verbeteren en meer toelaten voor jezelf.

Intussen is de baan helemaal droog, nu begint het echt leuk te worden. De Ducati V4 op droog wegdek is een genot om mee te rijden. De Panigale heeft het kenmerkende lange doorlopen in de toeren behouden, maar verder ken je hem bijna niet terug. De engineers hebben niet alleen de regenbanden vervangen voor Diablo Supercorsa’s, maar ook de elektronica-setting aangepast naar Race, Full Power. We rijden nu dus met vol vermogen en dat merk je; maar ook weer niet zo dat je fysiek meteen compleet wordt afgemat.

De afgifte is namelijk echt wel anders dan bij het vorige model. Als je op de oude het gas opendraaide moest je echt meewerken met je lichaam en wat gewicht naar de voorkant van de motor brengen, anders transformeerde de Panigale in een bokkende stier. Nu is de afgifte veel geleidelijker en subtieler, waardoor het ook minder energie kost. Bij de eerste gasopname merk je dat de V4 zich vastbijt in het asfalt. Al het vermogen dat nu vrijkomt wordt omgezet in keiharde voorwaartse snelheid. In combinatie met het aangapaste rijwielgedeelte kan je de Panigale nu perfect op de gewenste racelijn prikken.

Gelukkig is dat aspect dus gebleven; zowel in korte bochten als snelle doordraaiers blijft de Duc stabiel en kun je hem met overtuiging corrigeren. Het verschil is dat het beweeglijke onder acceleratie er nu wel uit is. En dat is goed nieuws, het geeft mentaal ook wat meer rust. De Brembo Stylema’s zijn onverminderd goed. Je merkt bij hard ankeren wel dat de NPX vork een iets langere slag heeft, maar hinderlijk is het niet.

Conclusie
Wat begon als een natte dag op regenbanden, eindigde in een laatste sessie waar alles op z’n plek valt: een Panigale die zich steeds beter laat aanvoelen en een baan die kurkdroog maximale grip biedt. Wat opvalt na de laatste sessie, waarin alle remmen echt losgaan, is dat het aan boord van de dik 215 pk sterke Panigale V4 S minder kracht kost dan voorheen. Zelfs op het toch redelijk bochtige en intensieve Jerez moet je fysiek en mentaal veel minder je reserves aanboren. En dat is ook wat Ducati met de vernieuwde Panigale V4 S heeft willen bereiken: meer vermogen, betere handelbaarheid, minder fysieke inspanning. Missie geslaagd.

Plus- en minpunten
+ Beresterk blok
+ Makkelijker hard te rijden
+ Verfijnde elektronica
– Kost een paar centen
– Carbon elementen op een S zijn toch leuker
– Mist nog een wereldtitel op palmares

Lees de volledige test in Motorrijder Koopgids 2022 of KicXstart Koopgids 2022.

Technische gegevens
Ducati Panigale V4 S
Motor: 1.103cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde 90° V4
Boring x slag:  81 x 53,5 mm
Compressieverhouding:         14:1
Max. vermogen:         215,5 pk @ 13.000 tpm
Max. koppel:   123,6 Nm @ 9.500 tpm
Gewicht:         195,5 kg (rijklaar)
Zithoogte:       850 mm
Tankinhoud:   17 l.
Prijs België: € 30.190,-
Prijs Nederland: € 34.890,-

Tekst Bob Withag, Randy van der Wal • Fotografie Ducati