Kort getest: Moto Guzzi V7 Stone Centenario

Ha, het is feest bij een hele oude bekende! Dus op je paasbest stommel je met gepoetste schoenen de zaal binnen voor de jubileumfestiviteiten van je trouwe makker die je in geen honderd jaar hebt gezien. Geen spat veranderd, de V7? Of hebben de decennia hun sporen achtergelaten?

Op het eerste gezicht lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Ja, het feestvarken is wat volwassener en rijper geworden; geen wonder, dat geldt ook voor jezelf. Maar wat het uiterlijk niet weergeeft is dat die ouwe bekende zich voortbeweegt op nieuwe heupen, serieuze operaties heeft ondergaan voor een gezondere hartslag en zijn stembanden moet sparen tot fluistertoon. Maar qua levenslust en energie voelt hij zich herboren en ziet hij zich omringd met modieuze jongeren. En je denkt: wat heeft hij wat ik niet heb?

Charme, om te beginnen. Hoewel hij korter is, moderner en rijkelijker uitgerust dan de oorspronkelijke, ruim 50 jaar oude V7, is de Centenario in essentie net zo puur als de versies uit de vorige eeuw. Inmiddels gaat de V7 door het leven als ‘die met dat nieuwe hart’, hoewel dat enige nuance vraagt. Door het verdwijnen van het monumentale 1.400cc blok (bedankt, Euro5) draait iedere nieuwe Moto Guzzi met dezelfde 853cc krachtbron, zij het met aanpassingen qua rijdbaarheid.

Om niet nader verklaarde redenen levert de V85TT een stuk meer vermogen en koppel dan onze jubilaris, die het in tegenstelling tot de TT ook zonder ride-by-wire moet stellen. Maar laten we de feestvreugde niet direct bederven: in verhouding tot de vorige V7 (met 744cc krachtbron) levert de nieuwe (met 853cc) 13 pk en 13 Nm méér. Al is dat stiekem ook zeven paardenkrachten minder dan de V7 Sport van een halve eeuw geleden, maar goed…

Afijn, de extra kracht en het stevigere gestel kon de V7 prima gebruiken. De prestaties van de nieuweling voelen beter op het lijf van een Guzzi geschreven, met vooral meer vanzelfsprekende kracht over de hele linie, genoeg om nu wat meer sensatie te ervaren bij het openschroeven van het gashendel. Realistisch bezien schakel je onder de 5.500 tpm (het punt waar de verstelbare rev limiter begint te knipperen), hoewel je tot 7.200 toeren kunt doortrekken voordat de begrenzer met finesse ingrijpt.

Het zadel voelt als een poef zo heerlijk, trillingen zijn uiteraard beperkt en de zesde van de prima functionerende versnellingsbak fungeert bij snelweggebruik als een verrukkelijke overdrive. De eerste slecht sturende Moto Guzzi moet nog steeds uitgevonden worden (als we de Centauro even vergeten, tenminste) en de V7 maakt uiteraard geen uitzondering op die regel. De banden kunnen meer aan dan de grondspeling toelaat, maar de gemiddelde vrijetijdsrijder zal zelden een voetsteun aan de grond rijden.

Vanuit de klassieke optiek kun je jezelf afvragen of tractiecontrole nu wel echt een meerwaarde heeft op een goedmoedige machine als de Moto Guzzi. Toch wel, wanneer je denkt aan nattigheid, modder en/of kinderkopjes, het liefst in combinatie. Net als de ledverlichting rondom zijn het deze meerwaarden die vooral een jonger publiek kunnen aanspreken, rijders die misschien geen notie hebben van de Moto Guzzi-heritage.

Conclusie
Terwijl Harley-Davidson de meest geduchte concurrent van de V7, de 883, heeft moeten opofferen omwille van Euro5, kan deze luchtgekoelde verjaardags-Guzzi wél delen in de feestvreugde. Tegelijkertijd kun je ook stellen dat de 853cc V-twin de enige dobber was die Moto Guzzi aan het oppervlak van het Comomeer hield … en dat de Centenario-versie een voorzichtige symbolische afsluiting is van 100 jaar luchtgekoelde techniek, in afwachting van de nieuwe generatie vloeistofgekoelde V100. Want die nieuwe onbekende is nog veel meer reden tot feest dan deze V7…

Plus- en minpunten
+ Pure stijl
+ Opstappen & wegwezen
+ Sturen en stabiliteit
– Smoren lage toeren
– Plastic delen
– Waarom niet de power van de V85TT?     

Lees de volledige test in Motorrijder Koopgids 2022 of KicXstart Koopgids 2022.

Technische gegevens
Moto Guzzi V7 Stone Centenario
Motor: 853cc, 4 kl./cil., luchtgekoelde 90° twin
Boring x slag:  84 x 77 mm
Compressieverhouding:         n.b.
Max. vermogen:         65 pk @ 6.800 tpm
Max. koppel: 73 Nm @ 5.000 tpm
Gewicht:         218 kg (rijklaar)
Zithoogte:       780 mm
Tankinhoud:   21 l.
Prijs België:     € 9.855,-
Prijs Nederland:         € 11.495,-

Tekst Joost Overzee • Fotografie Andrew Walkinshaw