MotoGP-circuits: Le Mans

In 2023 zien de GP-raceweekends er heel anders uit; niet alleen met de extra Sprintrace op zaterdag, maar ook vanwege een ongezien aantal verschillende circuits. Voorafgaand aan elk raceweekend lichten we het circuit voor je uit. Dit keer: Le Mans.

Weinig steden hebben zo’n sterke band met de motorsport als Le Mans. Dat is uiteraard te wijten aan het Circuit de la Sarthe, het semi-permanente circuit vormt al sinds 1923 jaarlijks het toneel van de 24 uur van Le Mans voor auto’s. De MotoGP-races vinden echter, net als de 24u van Le Mans voor motorfietsen, plaats op het Bugatti-circuit.

Dat werd in 1965 gebouwd rond het bestaande 24uurscircuit en mocht in 1969 al een eerste keer het WK ontvangen. In de jaren 70 en 80 werden de Franse GP-races verdeeld tussen Le Mans, Nogaro, Paul Ricard, Clermont-Ferrand en Magny-Cours. In 1995 ging Alberto Puig zwaar onderuit op Le Mans en verkaste het GP-circus weer naar de andere Franse circuits, tot Le Mans in 2000 opnieuw aan de kalender werd toegevoegd nadat een aantal aanpassingen werden doorgevoerd om de veiligheid te verhogen.

Het Bugatti-circuit is 4,2 km lang en telt vijf linker- en negen rechterbochten. De nadruk ligt op laat remmen en hard accelereren, waarbij grip aan de achterkant cruciaal is. Het circuit biedt plaats aan 100.000 toeschouwers die naar goede gewoonte ook hard gaan naast het circuit … vooral wat lawaai, rookontwikkeling en alcoholconsumptie betreft.

In 2022 won Enea Bastiannini er voor Jack Miller en Aleix Espargaro. Maar niemand leek ons beter geplaatst dan Fabio Quartararo, de Franse wereldkampioen van 2021, om ons mee te nemen voor een rondje Le Mans …

Le Mans
• Lengte: 4,2 km • Bochten: L/R 5-9
• Breedte: 13 m • Langste rechte stuk: 674 m
• Ronderecord: 1.30.450 F. Bagnaia (2022)
• Gemiddelde snelheid: 166,5 km/u
• Topsnelheid: 323,7 km/u
• Winnaar 2022: E. Bastianini (Ducati)