Tweedehands: Triumph Daytona 675

Dat de hele motorwereld een vreugdekreet slaakte toen Triumph bekendmaakte een nieuwe Daytona te lanceren, komt simpelweg doordat de Daytona 675 zo’n magistrale machine was. Dat de nieuwe Daytona 660 enkel nog de naam gemeen heeft met de 675 is goed nieuws voor wie op zoek is naar een dagelijks te gebruiken motor met een sportief randje, de liefhebbers van onversneden sportmotoren zullen echter op hun honger blijven zitten. Voor hen zijn er nog genoeg Daytona 675’s in omloop op de tweedehandsmarkt, al moet je bij het shoppen wel een beetje je ogen openhouden.

In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw had Triumph het Daytona-label al op de sportievere versie van de T100C Trophy 500 gekleefd, maar het duurde tot 1991 vooraleer de Britten de Daytona nieuw leven inbliezen. Vanaf dan zou Daytona het Triumph-synoniem worden van ‘sportief’, dus alles wat met clip-ons en een volle kuip de fabriek in Hinckley verliet kreeg die sticker opgeplakt.

Met de Daytona 650 konden de Britten in 2005 geen vuist meer maken tegen de Japanse concurrentie en die tot 646cc opgeboorde TT600 mocht al na één jaar beschikken. Was de Daytona 650 een beetje ‘overprijsde Japanse wijn in een Britse zak’, dan was de Daytona 675 die Triumph in 2006 naar buiten rolde wél meteen raak. In alle vergelijkingstesten veegde de Triumph de vloer aan met de Japanners en dat in een periode dat ze in het land van de sake nog veel tijd en geld investeerden in de ontwikkeling van hun supersports.

Maar de Daytona 675 was dus anders, héél anders dan de Japanse eenheidsworst die een hoogtoerige viercilinder als basisingrediënt had. De 123 pk van de Daytona 675 was niet spectaculair anders dan wat de Japanse concurrentie uit de vier cilinders kneep, het grote verschil was dat de Triumph het met een cilinder minder deed.

De drie-in-lijn had naast het magistrale eindschot een bak bruikbaar koppel onderin én joeg er een soundtrack overheen die ze tot in Japan konden horen toen hij voor het eerst gestart werd in Hinckley. Leid uit dat ‘bruikbaar koppel onderin’ echter niet meteen af dat de Daytona 675 een perfecte motor voor alledag is, want dat is deze Triumph absoluut niet. De sportmachine is zo rank dat de windbescherming minimaal is en daar komt een heel agressieve zithouding bij met hoog geplaatste voetsteunen, clip-ons net boven de voornaaf en héél veel gewicht op de voorkant.

Op de postzegelgrote duozit neemt niemand plaats die nog bij z’n volle verstand is. En is er dan toch iemand kierewiet genoeg om mee te rijden, dan stapt hij of zij na tien kilometer wel af met een geroosterd achterwerk. Under seat pipes waren nogal hot in de nillies…

Als sportmotor voor dagelijks gebruik zijn er dus betere tweedehands opties dan de Daytona 675, ben je een liefhebber van circuitdagen en wil je in het weekend uptempo door de Ardennen kachelen dan is de Triumph Daytona 675 wel een aanrader. Opgelet als je naar een Daytona 675 uit de eerste modeljaren gaat kijken, die waren ronduit slecht gelakt waardoor de verf er al afbladderde als je nog maar naar de motor keek.

De koplampen van de eerste modellen schijnen niet veel verder dan een nachtkaars, en het achterspatbord én de kettingbeschermer zijn te kort zodat je na een regenrit thuis komt met een doorweekte en tegelijk ook flink gesmeerde bips.

Technisch valt er op de Daytona 675 weinig aan te merken, als die op tijd en stond langs een liefdevolle dealer is gepasseerd mogen er weinig gebreken zijn en bovendien zijn er nog veel onderdelen beschikbaar. Dat de Daytona 675 beslist niet dorstig is, schrijven we eveneens bij aan de kant van de pluspuntjes.

Later zou Triumph nog een SE-versie op de markt brengen die afhankelijk van het modeljaar amper (enkel een ander kleurtje) of in iets grotere mate (een ander kleurtje + wat carbon opsmuk en CNC gefreesde stuurhelften) anders is dan de standaardversie.

De vraagprijzen op de tweedehandsmarkt lopen van een redelijke 3.000 euro voor een flink gebruikt exemplaar tot een wel heel pittige 9.000 euro voor een eindereeks model met amper kilometers op de klokken. En toch kan die 9.000 euro best een te verantwoorden uitgave zijn, want een driecilinder supersport is (op een aantal MV’s na) zeldzaam én gegeerd…

Vloeistofgekoelde drie-in-lijn • 675cc • 123 pk • 165 kg (droog) • 17,4 l • € 3.000 – € 9.000