Getest: Honda X-ADV

Voor Honda is het duidelijk, want de fabrikant plaatst de X-ADV op hun website zelf tussen de adventure bikes, maar ook voor veel rijders is met de komst van de X-ADV de grens tussen ‘scooter’ en ‘adventure bike’ flinterdun geworden. Feit is dat de X-ADV sinds zijn lancering in 2017 een begrip geworden is, en dat hij zijn positie voor 2025 verder verstevigt.

Honda presenteert de nieuwe X-ADV op Sicilië, samen met de Forza 750, de scooter waarmee hij flink wat techniek deelt. Standaard is de X-ADV verkrijgbaar in – droog gezegd – zwart, wit en grijs en op zich is daar niks mis mee, al verdient een unieke machine als de X-ADV ook wel een iets expressievere kleurstelling.

Ik ben dan ook oprecht blij dat ik met de Special Edition op pad mag, het Matte Goldfinch Yellow en de wat agressievere stripings geven de X-ADV dat extra beetje punch waar deze vrijbuiter recht op heeft. De nieuwe X-ADV oogt sowieso wat sportiever en agressiever dan zijn voorganger, met dank aan de strakke lijnen en de dubbele ledkoplampen en knipperlichten die fraai in de dagrijverlichting zijn verwerkt.

In een handomdraai
De uitdrukking ‘plaatsnemen op een Honda is een beetje thuiskomen’ geldt ook voor de X-ADV, die ondanks zijn bizarre kruising tussen scooter en adventure bike toch meteen heel vertrouwd aanvoelt. Wie met de vorige modellen reed zal wel instant merken dat de zit iets anders gevormd is en dat het gebruik van meer urethaanschuim resulteert in een zadel dat zich wat gemakkelijker aan de vorm van je achterwerk aanpast.

Nog handig is dat je dankzij het nieuwe zadel iets gemakkelijker met de voeten aan de grond komt, wat voor mijn 1,78 meter sowieso geen probleem is. Wat niet veranderde is de vrij sportieve, voorwaartse zithouding. Dat comfort zich uit in details, bewijst de verbeterde gasveer waardoor het openen en sluiten van het zadel nu kwalitatief aanvoelt. De opbergruimte (22 liter) is verlicht zodat je spullen opdiepen wat efficiënter verloopt dan grissen in een grabbelton.

Koud kunstje
Neem je plaats op de X-ADV, dan moet je toch even wennen aan het ruime assortiment (verlichte) knoppen voor je neus. En nu cruisecontrole tot de standaarduitrusting behoort, is het aantal knoppen er niet minder op geworden. Gelukkig heb je de knoppenwinkel snel in de vingers en werkt alles intuïtief.

De knop voor de verschillende rijmodi vind je op de linker stuurhelft, met dank aan het stralende herfstweer kan ik de Rain en Standaard rijmodi laten voor wat ze zijn en de hele dag in Sport rijden. Voor wie de X-ADV inzet voor onverhard avontuur is er ook een Gravel-modus aan boord, de User-rijmodus kan je naar eigen inzicht configureren.

Met behulp van een cluster van vier knoppen op de linker stuurhelft kan je alle overige voertuiginformatie oproepen en de Honda Road Sync App koppelen aan het fraaie 5” TFT-kleurenscherm. Dat was overigens zelfs op het midden van de dag en met felle najaarszon uitstekend afleesbaar. De glaslagen worden – net als bij de Forza 750 – met behulp van een hars afgedicht waardoor storende reflecties tot het verleden behoren.

Het windscherm verstellen gebeurt bij de X-ADV nog altijd met de hand, maar dat kan nu letterlijk in een handomdraai. Had je vroeger één hand nodig om het windscherm te ontgrendelen/vergrendelen en je andere hand om het windscherm in hoogte te verzetten, dan kan je nu alles in één vlotte beweging met je linkerhand doen. En dat is zelfs tijdens het rijden een koud kunstje.

Populair baasje
Cruisend over de bochtige wegen op de flanken van de Etna spot ik onderweg flink wat X-ADV’s en dat verbaast eigenlijk niet. Want als de weg steil omhoogloopt kan je wel wat koppel en vermogen gebruiken en op dat vlak ontgoochelt de krachtbron allerminst. De 745cc paralleltwin is enorm sterk in het lage tot middelhoge toerengebied (we hebben het over 58,7 pk bij 6.750 tpm en 69 Nm @ 4.750 tpm), en dat vertaalt zich in een fijne rit.

Dat de ketel daarbij (volgens het dashboard) slechts 3,9 liter per honderd kilometer verstookt, is mooi meegenomen. De Dual Clutch Transmission heeft automatische schakelschema’s die gelinkt zijn aan de geselecteerde rijmodus, maar je kan in de User-rijmodus zelf het schakelpatroon van je voorkeur selecteren. Wat mij betreft een overbodige mogelijkheid want de DCT vindt telkens het perfecte moment om op en af te schakelen, wat ook nog eens zijdezacht verloopt.

Potje bochten vreten? Vol in de remmen voor een haarspeldbocht om vervolgens het gashendel zo snel mogelijk weer open te draaien en je zal een directe maar soepele gasrespons ervaren. Het meteen beschikbare koppel en de vloeiende schakelbewegingen van de DCT maken dat ik de mogelijkheid om zelf te schakelen met de peddels op de linker stuurhelft al snel aan me voorbij laat gaan. De Honda weet zelf maar al te goed het juiste moment te vinden.

Liever rustig aan? Ook dat gaat zonder gehik of gestotter, de X-ADV volgt feilloos de commando’s op. Om maar te zeggen dat ik op geen enkel moment heb gedacht dat een X-ADV met een klassieke versnellingsbak een noodzaak zou zijn.

Licht sturen, krachtig remmen
Als ik het asfalt verlaat en een onverhard pad oprij, klap ik de voetsteuntjes uit en schakel de Gravel-modus in. De X-ADV gebruikt dan een relatief sportief schakelpatroon dat een beperkt niveau van slip toestaat. Het geeft een direct gevoel met de ondergrond. Op de hobbelige weg komen ook de veerwegen (153,5 mm voor, en 150 mm achter) en het licht geblokte bandenprofiel goed tot hun recht. Dit is uiteraard waar de X-ADV essentieel verschilt van de Forza.

Ook op vlak van de remmen tappen de twee Honda’s overigens uit andere vaatjes, want terwijl de Forza met 310 mm remschijven in het voorwiel ten strijde trekt, rekent de X-ADV op twee zwevende exemplaren van 296 mm met radiaal gemonteerde vierzuigerremklauwen op upside-down vork. De schijven zijn kleiner, slanker en staan dicht op de spaken, volgens de Japanse ingenieurs om de X-ADV zijn lichte stuurgedrag te geven terwijl de remkracht voor de 237 kilo zware Honda nog altijd ruim voldoende is.

Conclusie
Sportief en multi-inzetbaar was de X-ADV al, maar voor het nieuwe modeljaar is hij sportiever, soepeler en sterker dan ooit. Meer koppel over een groter gebied, vlottere en vloeiendere DCT, intuïtieve bediening van de knoppen en een perfect afleesbaar display onder alle omstandigheden. Dat zijn de belangrijkste van een lange lijst verbeteringen die de zo al ijzersterke reputatie van de X-ADV verder in steen beitelen.

Motor: 745cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde 270° paralleltwin
Boring x slag: 77 x 80 mm
Compressieverhouding: 10,7:1
Max. vermogen: 58,7 pk @ 6.750 tpm
Max. koppel: 69 Nm @ 4.7500 tpm
Brandstofvoorziening: injectie, ride-by-wire
Transmissie: DCT, zesbak, kettingaandrijving
Frame: stalen diamantframe
Voorvering: 41 mm UPSD, niet instelbaar, 153,5 mm veerweg
Achtervering: monoshock, niet instelbaar, 150 mm veerweg
Voorrem: 296 mm zwevende schijven met radiaal gemonteerde Nissin vierzuigerremklauwen, ABS
Achterrem: 240 mm schijf met Nissin enkelzuigerremklauw, ABS
Banden voor/achter: 120/70-ZR17 / 160/60-R15
Wielbasis: 1.590 mm
Balhoofdhoek/naloop: 27° / 104 mm
Gewicht: 237 kg (rijklaar)
Zithoogte: 820 mm
Tankinhoud: 13,2 l
Prijs België: € 13.499,-
Prijs Nederland: € 15.599,-

Tekst Mariska Grob (Scooter&Bikexpress) • Fotografie Honda