Florine brommert: Zweethandjes

De jeugd niet meer motorgek? Florine (16) bewijst het tegendeel! In deze minicolumn kan je Florines eerste stappen in de motorwereld volgen.

De regelmaat zit er ondertussen wel in. Ik wandel naar de garage, grijp mijn helm en handschoenen, en start mijn brommer. Hoewel het seizoen en de temperaturen veranderen, blijven sommige dingen nu eenmaal hetzelfde.

Zo moet ik nog altijd twee keer  stoppen onderweg naar school voor een snotneus, niet van de kou maar van de verschrikkelijk irritante pollen. Ik ging er ook van uit dat brommer rijden een stuk minder vermoeiend zou zijn nu de de defensieve autorijder beseft dat hij zijn verblindende mistlichten achterwege kan laten. Helaas had ik geen rekening gehouden met de zon die verstoppertje speelt achter de boomblaadjes en dus ook voor een zotte lichtshow kan zorgen.

Maar er zijn natuurlijk ook overduidelijke verschillen. Zo kom ik niet meer als een ijsblokje aan op mijn bestemming en hebben mijn handschoenen nu gewoon een beschermende functie. Ook de bochten worden een steeds leukere uitdaging in plaats van een moment van zweethandjes en knijpen in mijn handvaten. Dé manier om een bocht te nemen heb ik nog niet gevonden. Iets met insturen en meevolgen, het samenspel tussen gas en koppeling, zo ver mogelijk vooruitkijken… Dat moeten ze mij nog eens uitleggen.

Ondertussen is er een mini-brommercommunity ontstaan op school, van Dax-rijders tot Vespa-meiden, allemaal maken ze deel uit van de gemotoriseerde club. Af en toe probeert een sukkeltje met een fatbike toe te treden, maar dat vind ik nogal lachwekkend. Wat ook voor een goede lachbui gezorgd heeft was mijn klasgenoot die met zijn getunede brommer voorbijvloog en later op de speelplaats nogal wat te zeggen had over mijn snelheid. Een week later zag ik aan de kant van de weg een machientje staan dat mij toch wel bekend voorkwam, en eens aangekomen op school schitterde er een lege plek in het klaslokaal. Wat bleek? De snelheidsduivel was met hangende pootjes huiswaarts gekeerd nadat zijn raket het had begeven. Mhmm … iets met een ‘k’ dat eindigt op ‘arma’?

In de komende maanden zou ik graag verschillende ervaringen opdoen, ik heb namelijk nog nooit een rit langer dan twintig kilometer gemaakt. Ook offroad spreekt me wel aan, maar daar ben ik nog lang niet. Mijn spannendste ervaring was er één met mossige kasseien, regenweer en een gescheurde jeansbroek… Dat was dus niet ideaal en mijn nieuwe ervaringen mogen er anders uitzien. Met een zakdoek bij de hand en een goede jeansbroek minder sta ik in elk geval aan de start van een fantastisch seizoen.

Florine Waeyaert