Kort getest: Ducati XDiavel V4

De vreemdste eend in de Bolognese bijt is na een jaartje afwezigheid helemaal terug van weggeweest. Ducati’s cruiserige variant van de Diavel powercruiser doet het vanaf nu met de V4 Granturismo in het vooronder én een uitgebreide lading elektronica aan boord.

De eerste generatie XDiavel, met de 1.260cc Testastretta V2, was altijd al een beetje een aparte machine. Een enorme motor met flink wat pk’s, maar tegelijk ook het gevoel en de looks van een cruiser. Bovendien was het de enige Ducati met riemaandrijving. Stuk voor stuk ingrediënten in een recept waar de iets conservatievere motorrijder uit de Lage Landen niet meteen voor valt.

Ducati haalde de XDiavel een jaartje uit de line-up en verfijnde het recept zodat deze tweede generatie beter in de smaak zou vallen bij een breder publiek. Zo werd de riemaandrijving ingewisseld voor een ketting, en moest de Testastretta met desmodromische klepbediening wijken voor de Granturismo V4 die ook de nieuwe Multistrada V4 aandrijft. Met 168 pk bij 10.750 tpm en 126 Nm bij 7.500 tpm moet de V4 in de XDiavel de ideale mix bieden van sportiviteit en karakter.

Piekfijn
Met een wielbasis van 1.620 mm en 226 kilogram is de XDiavel V4 in elk geval niet voor de poes. Toch zet hij zes kilo minder op de weegschaal dan de XDiavel 1260 S, met dank aan het nieuwe aluminium monocoque frame en de (ondanks de twee extra cilinders) lichtere Granturismo V4. Ondanks zijn massieve afmetingen ziet de XDiavel er relatief compact uit, het resultaat van een slim optisch trucje: door tussen de brede kont en de fraaie enkelzijdige swingarm een flinke portie ‘functioneel niks’ toe te voegen, ziet de motorfiets er een stuk minder groot uit dan hij in feite is.

Technocruiser
Het 6,9” TFT-dashboard past mooi achter de vernieuwde stuurinrichting (die dichter bij de rijder en lager is gemonteerd) en laat zich intuïtief bedienen door de pijltjesknoppen op de linker stuurhelft. Met de andere cluster knoppen bedien je met het grootste gemak de cruisecontrole, een van de vele elektronische snufjes waarmee de Ducati is uitgerust.

Want de XDiavel V4 doet het met een hele waslijst aan hulpsystemen, aangestuurd door de nieuwe zesassige IMU. Intern werd het project daarom gekscherend ‘de technocruiser’ gedoopt, stiekem best cool.

Bochten-ABS, hellingshoekgevoelige tractiecontrole, wheeliecontrole, aanpasbare rijmodi en instelbare powermodi: het zit er allemaal op. Oh, en de mogelijkheid om jezelf als een raket te lanceren met de Power Launch. Alle rijhulpjes zijn gemakkelijk in te stellen via het menu in het dashboard, waarbij je via een overzichtelijke illustratie en een balkje makkelijk kunt zien wat het effect van je aanpassingen zal zijn.

De gebochelde
Vanuit de drukke wegen in Grasse duiken we de Voor-Alpen in. Het tempo gaat al snel de hoogte in. Lees: een stuk sportiever dan de cruisesnelheid van de gemiddelde koper van dit apparaat. Lekker cruisen doen we vandaag dus nadrukkelijk niet, al kan dat uiteraard wel met deze XDiavel van de nieuwe generatie.

Het comfort is namelijk flink verbeterd nu het stuur beter aansluit op de zitpositie van de rijder. Dat bevordert het cruisergevoel, doordat je wat luier onderuit kunt zitten – al heeft dat laatste ook wel wat nadelen want hoewel het dikker gepolsterde zadel weelderig aanvoelt, kan je niet echt gaan verzitten … en kan het gebeuren dat je zoals ik al na enkele tientallen kilometers wat last krijgt van je rug.

Niet omdat het zadel niet comfortabel is of omdat de sublieme (en volledig instelbare) vering moeite heeft met het pokdalige Franse asfalt. Nee, juist omdat je zo comfortabel onderuitgezakt zit, neem je voor je het weet een soort van gebochelde houding aan. Je rug actief recht houden is dus de boodschap.

Bullebak
Terwijl we door de prachtige Gorges du Verdon knallen, worden de snelheidslimieten langs de kant van de weg al gauw niet meer dan richtlijnen. Want daar nodigt de 168 pk sterke Granturimso V4 echt wel toe uit. Het blok is geïnspireerd op dat van de Desmosedici MotoGP-motor, iets waar Ducati graag mee zwaait om de sportieve karaktereigenschappen van deze flinke jongen nog duidelijker te onderstrepen.

De V4 voldoet uiteraard aan Euro5+ en maakt gebruik van de zogenaamde Twin Pulse ontstekingsvolgorde, waardoor de viercilinder nog wel het karakter en geluid van een V2 nabootst. Net als op de Multistrada schakelt de V4 de achterste twee cilinders uit bij lage toerentallen, dat scheelt niet alleen in verbruik maar beperkt ook de warmteontwikkeling – al moet wel gezegd dat het blok toch echt mooier in balans is als alle vier de cilinders meewerken.

Dat maakt dat ik regelmatig langer een lagere versnelling aanhoud dan ik met een andere machine misschien zou doen op deze smalle bergwegen. Slechts een klein puntje van kritiek, want verder loopt het motorblok spatzuiver en soepel.

Een complimentje mag ook richting de zeer neutrale stuureigenschappen. De XDiavel voelt een stuk lichter aan dan hij in feite is en schenkt bakken vertrouwen. Dat gezegd zijnde: sportief scheuren kan, maar met een zelfverklaarde cruiser als deze schraap je natuurlijk wel relatief snel de voetsteunen over het asfalt.

Conclusie
De nieuwe XDiavel V4 is een machine die zich het best in superlatieven laat omschrijven. De bombastische bullebak met de indrukwekkende Granturismo V4 wil wel vooruit, en met zo’n breed toerenbereik gáát het ook lekker vooruit. Toch is dat net het voornaamste punt van kritiek, want zo met je voeten vooruit in cruiserzithouding de snelheid zo rap de hoogte zien ingaan, het blijft wat ongemakkelijk aanvoelen. Tuurlijk, de XDiavel is juist gebouwd om dat zeer sportieve DNA in een cruiserjasje te hullen, maar wordt het daadwerkelijke cruisergevoel daardoor niet bijna volledig tenietgedaan? Feit is dat ik na een dagje stevig doorrijden het gevoel heb dat ik van een uit de kluiten gewassen Monster stap … al kan je dat voor zo’n enorm apparaat ook absoluut als een compliment zien. Ben je wel in voor zo’n dubbelzijdig zwaard? Begin dan maar vast te sparen, want de prijs is niet mals…

Plus- en minpunten
+ Die coolfactor
+ Afwerking
+ Uitgebreide elektronica
– Prijs
– Kleine identiteitscrisis
– Trillingen onder de 4.000 tpm

Lees de volledige test in Motorrijder juni 2025

Motor: 1.158cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde DOHC V4 Granturismo
Boring x slag:  83 x 53,5 mm
Compressieverhouding:         14:1
Max. vermogen:            168 pk @ 10.750 tpm
Max. koppel:   126 Nm @ 7.500 tpm
Brandstofvoorziening:               elektronische injectie
Transmissie:   zesbak, ketting, quickshifter up/down
Frame:                  aluminium monocoque
Voorvering:       50 mm UPSD, volledig instelbaar, veerweg 120 mm
Achtervering: monoshock, volledig instelbaar, veerweg 145 mm
Voorrem:            330 mm schijven, radiaal gemonteerde Brembo Stylema vierzuigerremklauwen, bochten-ABS
Achterrem:       265 mm schijf met Brembo tweezuigerremklauw, bochten-ABS
Banden voor/achter: 120/70-ZR17 / 240/45-ZR17 (Pirelli Diablo Rosso III)
Wielbasis:         1.620 mm
Balhoofdhoek/naloop:             29° / 124 mm
Gewicht: 229 kg (droog)
Zithoogte:          770 mm
Tankinhoud:    20 l
Prijs België:      € 29.990,-
Prijs Nederland: € 34.990,-

Tekst Tom van Appeldoorn • Fotografie Alex Photo