Lentekriebels

Lente. Ik moet even googelen wat de betekenis van het woord ook alweer precies inhoudt. Ik hoop dat tegen de tijd dat je dit leest de eerste warme zonnestralen de geur van benzine door de tankdop hebben geperst. Eindelijk weer een lekker ‘stukkie sturen’, al dan niet met een vreugdesprongetje, als bokkende koeien die na een lange winterstalling de wei weer ruiken. Ik zag trouwens op het journaal (serieus) dat dit fenomeen nu een soort landelijke happening is, een familie-uitje. Óf we snakken wel heel erg naar het voorjaar… óf we zijn gewoon gek aan het worden met z’n allen in dit land. Maar dit terzijde.

Onlosmakelijk verbonden aan het lengen der dagen is de start van het raceseizoen. Zo staat het WK Superbike voor de deur in Assen. Hopelijk is de vorst al uit de grond. Nu hadden collega Pieter en ondergetekende nog een onderonsje over dit WK voor ‘productiemotoren’. Het kampioenschap bestaat namelijk 30 jaar en dat is natuurlijk een goede reportage waard, maar als je de laatste drie decennia erbij pakt kan je niets anders dan concluderen dat het kampioenschap in een crisis zit. Daar zijn meerdere redenen voor aan te voeren. Gebrek aan persoonlijkheden bijvoorbeeld, no-nonsens ‘working class heroes’ van het kaliber Fogarty, Slight, Russell, Haga, Edwards en Bayliss hebben het kennelijk moeilijk in het steeds professioneler (en sterieler) wordende racemilieu. Dan is er nog de tanende interesse in ‘de superbike’ an sich. Tien jaar geleden wilde je jouw held zien racen op jouw motor. Nu heeft niemand meer zo’n ding.
De hoofdreden lijkt echter toch te liggen bij de organisatie. Nu GP-promotor Dorna ook bij de Superbikes de scepter zwaait, lijken de Spanjaarden niet te zitten wachten op een (interne) concurrentiestrijd. Dat was in de Flamini-tijd wel anders. Met de focus op de GP’s zijn de Superbikes al snel kind van ‘la cuenta’, af te leiden aan een onbegrijpelijke kalender met een gapend gat van twee maanden (‘zomerstop’) en de al even onbegrijpelijke splitsing van de manches over twee dagen. Unieke achter het publieksvriendelijke Superbike -kampioenschap was juist dat je je helden (portie revanchegevoelens inbegrepen) twee keer op een dag langs zag komen. Het kampioenschap is nu aangekomen op het punt dat de fabrikant die z’n huiswerk het beste gedaan heeft (binnen de reglementen) hiervoor gestraft wordt. Tsja.

Toch gaan we natuurlijk kijken. Er rijdt immers een Nederlander in een fabrieks(ondersteund)team met serieuze kans op het podium. En dát is in die voorgaande decennia niet voorgekomen. Nog meer goed nieuws: om de racelente extra in te luiden, verwelkomen we vanaf dit nummer twee columnisten binnen het KicX-team: Nadieh Schoots en Bo Bendsneyder. De eerste is een selfmade jongedame die op een ZX-10R (jawel) haar mannetje staat in het internationale road-racewereldje, de tweede behoeft nauwelijks nog uitleg als enige NL-afgevaardigde in de GP’s. Wij kijken maandelijks mee in hun racekeuken. Zo, en dan nu eindelijk de schaatsen weer in het vet.

Randy van der Wal, hoofdredacteur Kicxstart