Home > Producttest > Bandentest: Dunlop Trailmax Raid

Bandentest: Dunlop Trailmax Raid

Dat zandhappers ook graag een streepje asfalt meepikken, en omgekeerd, is niks nieuws. En Dunlop heeft daarvoor de perfecte band in het gamma.

Met een crossmotor het zand in duiken of met een baanmotor rubber over het asfalt smeren, het zijn twee compleet verschillende uitdagingen – waarbij degenen die het eerste beheersen met voorsprong de betere motorrijders zijn… Zo had ik had ooit het genoegen om Joel Smets – compleet met stugge crosslaarzen – op een Suzuki GSX-R750 te zien rondgaan op het circuit van Zolder, de man haalde rondetijden waar de gemiddelde rijder alleen maar van kan dromen.

Of herinner je Stefan Everts die Sebastien Loeb versloeg op de muur van Geraardsbergen, gretig gebruikmakend van de stoepranden om de motor in te sturen. Dat zandhappers ook graag een streepje asfalt meepikken, en omgekeerd, is dus in elk geval niks nieuws.

Motorrijders zijn veelvraten. Meer nog: we willen niet echt compromissen sluiten en kiezen massaal voor motoren die zich staande houden op verhard én onverhard (nu wij nog…). Daarbij is het een grote uitdaging voor bandenfabrikanten om een band te ontwikkelen die voldoende genopt is om niet vol te lopen tijdens een slijkerige passage, en die tegelijkertijd voldoende grip biedt in een haarspeld ergens in de Alpen. Het is dan ook niet zo gek dat je in de meeste gevallen een compromis moet maken en je rijstijl op een van de (of beide) ondergronden een beetje moet aanpassen in functie van de band.

Voor mijn deelname aan de Ténéré Travel Trophy, waar de routes bestaan uit quasi de helft asfalt en de helft offroad, koos ik voor de Dunlop Trailmax Raid. Voldoende genopt, ziet er stoer uit maar is bovenal ontwikkeld om in modder en stof te bijten. Daarbij zijn de posities van de noppen zodanig uitgekiend dat je ook op asfalt over veel grip beschikt. In het loopvlak is er meer ruimte tussen de nopvlakken, die versmallen naar de zijwangen van de band.

Extra fijn is dat men bij Dunlop steeds kwistig is met silica, waardoor de opwarmtijd beperkt blijft en grip ook in natte en koude omstandigheden voorhanden is. De spiraalgordel in het karkas moet vervorming tegenaan, niet onbelangrijk als je onderweg bent met een 240 kg zware trailmotor.

Tijdens de Ténéré Travel Trophy krijgen de Dunlops het zwaar te verduren. Mijn Yamaha Ténéré World Raid doet het ditmaal wel zonder de zware zijkoffers, maar de weersomstandigheden zijn absurd: van kleddernat tot gloeiend heet en weer terug. Offroad presteren de Trailmax Raids onberispelijk, maar écht indruk maken ze pas wanneer ik op een van de weinige zinderend hete momenten een slingerende bergpas afdaal.

Sinds mijn World Raid een veringupgrade kreeg bij TracTive Suspension, laat de Ténéré zich loeihard door de bocht sturen en dat is ook wat ik doe: met mijn hersenen in Race Mode rem ik de Ténéré bitsig hard af, gooi de motor de bocht in en accelereer als een wildeman … terwijl de Trailmax Raid asfalt vreet alsof het niks is. Uiteraard zorgen de noppen wel wat sneller voor beweging in de voorkant, maar met de juiste marge kan deze band veel, héél veel. En dat is goed nieuws, want in dit segment krijg je meestal erg neutraal (lees: saai) sturende banden, maar de Trailmax Raid maakt er een feestje van. En dat zonder vervelende rolgeluiden of trillingen. Toprubbertjes, dit.