Het zit erop voor onze QJMotor SRT 800 SX duurtester. Nadat Stefaan ermee onderuit ging op een oliespoor, werd de QJ doorgeschoven naar mij – al hield ik ‘m gelukkig wel overeind. Intussen is de magische kaap van 10.000 km bereikt, ergens op de terugweg van het Sauerland. En wat blijkt, tijdens zo’n onbezonnen motorweekendje met vrienden leerde ik de QJMotor toch weer op een andere manier kennen.
Aanvankelijk was de motor voor mij vooral zeer praktisch vanwege de enorme opbergruimte in de top- en zijkoffers die standaard op deze SRT 800 SX zitten, vandaar ook de toevoeging ‘Touring’ in de officiële modelnaam. Maar natuurlijk zijn de handvat- en zadelverwarming ook welkome toevoegingen als je de nodige kilometers moet maken, al helemaal in wisselende weersomstandigheden.
Zo ook op de aanrijroute naar het Sauerland: vertrek ik nog met een waterig zonnetje, dan kom ik in Duitsland al snel in een wolkbreuk terecht. Met 263 kilogram rijklaar en geen tractiecontrole achter de hand is het dan zaak om je kop erbij te houden en je rechterhand te ontspannen. Als kers op de taart rij ik mezelf even later klem in een taaie avondspits, aangewakkerd door de typisch Duitse Baustellen en het slechte weer. De Duitse Autobahn is ook al lang niet meer wat ze ooit was… Van filefilteren is hier geen sprake – zeker niet met de volledige kofferset gemonteerd – dus netjes aansluiten en genieten van de verwarmingselementen.
Pakezel
Overigens moet je de zadelverwarming goed in de gaten houden, want die gaat ineens heel hard. Dat is het nadeel van een aan-uitsysteem. Af en toe even uitzetten, of simpelweg eventjes rechtstaan op de voetsteunen om je achterste een blaar te besparen is de boodschap.
Het is al snel donker deze tijd van het jaar, maar daar maakt de ledkoplamp korte metten mee. Die is fel en schijnt ver, al beschikt de QJ niet over bochtenverlichting dus doe ik het in de donkere Duitse bossen op weg naar het hotel noodgedwongen wat rustiger aan. De volgende ochtend worden we gelukkig wel getrakteerd op een fijn herfstzonnetje. Moeten we ’s ochtends nog vakkundig natte plekken op het asfalt ontwijken, dan kunnen we in de middag serieus genieten van het wegennet in de buurt van Schmallenberg en Winterberg.
Een paar weken geleden heb ik de achtervering wat meer uitgaande demping gegeven met de stelschroef, waardoor de QJ een stuk minder stuitert over vluchtheuvels. Van die laatste is hier in Duitsland geen sprake, maar de motor voelt ook hier een stuk zuiverder in de snelle bochtensecties. De Z900 en getunede MT-09 in onze groep blijven me met gemak voor, maar het is een fijn gevoel dat je als pakezel van dienst, met een topkoffer gevuld met lunch voor de hele groep, niet helemaal stilstaat op de zwiepende bergwegen.
180 graden
In dat opzicht heeft de QJMotor me eigenlijk best wel versteld doen staan. Aanvankelijk was ik wat huiverig toen ik begin dit jaar het gevaarte samen met Stefaan uit de bus haalde op de parkeerplaats van de MOTORbeurs om er direct daarna, ’s avonds laat en in de kou, mee naar huis te rijden. De motor voelde wat buitenproportioneel voor een relatief klein mannetje als ik, met het stuur erg hoog en de benen wat verder gespreid dan normaal langs de grote benzinetank.
Manoeuvreren is en blijft moeilijk en ook het dashboard kan me na een aantal duizend kilometer nog steeds niet bekoren, wat ook opgaat voor de trillingen in voetsteunen en stuur die je bij bepaalde toerentallen echt horendol maken. Maar gaandeweg begon ik ook de charme van de SRT te zien. Het blok heeft pit en zeker ook wel een eigen karakter, het rijwielgedeelte is lang niet slecht en met de juiste afstelling van de vering valt er zowaar leuk met de lomperik te rijden.
Brede grijns
Vond ik de SRT 800 SX met zijn lompe valbeugels en brede kofferrek eerst maar in de weg staan in mijn garage, dan ga ik ‘m nu warempel missen vanwege het gebruiksgemak. Opstappen en wegwezen. Hij liet me geen enkele keer in de steek, en zorgde voor bovengemiddeld veel praatjes met geïnteresseerde medemotorrijders. Met de 24-litertank weet je dat je nooit minder dan 300 kilometer actieradius ter beschikking hebt, dus van die vervelende ‘moet ik eigenlijk tanken?’-gedachte terwijl je de oprit af rijdt was bijna nooit sprake.
Los van de slordig weggewerkte kabeltjes rondom de motor, kleine roestpuntjes op onbehandelde ijzeren onderdelen en het nog steeds lelijke dashboard, vind ik dit best een toffe machine. Al is het maar omdat je voor dat geld met een brede grijns op je bakkes lachend wuift naar iedere GS-rijder die je tegemoetkomt. En dat is zéker wat waard. Jammer dat dit model al zo snel achterhaald is door de nieuwe SRT 900 SX…
Prijs: € 9.499,- (NL: € 10.799,-)
Gemiddeld verbruik: 4,69 l/100 km
Eindkilometerstand: 10.058 km
Tekst Tom van Appeldoorn • Fotografie TvA, Peter Naessens
Op het eerste gezicht lijkt deze overtreffende trap van de Tracer 9 GT niet eens zo gek ver van de
Wie Aprilia zegt, zegt daar bijna autamatisch Factory achteraan. Het sportievere jasje dat Aprilia klaar heeft hangen voor wie graag
Wat krijg je als een bende fomolijders op een motor richting de Alpen zet met acht dagen ter beschikking? Juist,
