Florine brommert: Bondingactiviteit

De jeugd niet meer motorgek? Florine Waeyaert (16) bewijst het tegendeel! In deze minicolumn kan je Florines eerste stappen in de motorwereld volgen.

Ik ben niet het type dat voor elke stofvlok in mijn kamer de Dyson uit de kast trekt en bij mijn fiets mag de modder van het spatbord druipen, van de propere kant, voor ik in een poetskramp schiet. Maar na mijn blundervalpartij vond ik dat het tijd was geworden om wat quality time met mijn brommer door te brengen.

Ik heb uit ervaring geleerd dat een brommer niet proper wordt door in de regen te rijden. Daar had ik wel op gehoopt nadat het grove profiel op mijn coole scramblerbanden een hoop modder op mijn motorblok gekeild had, maar helaas: in plaats van het vuil weg te spoelen, verspreidde de regen de vuiligheid alleen maar verder over mijn brommer. Ik moest dus aan de slag en ook dat zou weer een leercurve blijken. Ik stond namelijk al met de Kärcher in de aanslag toen mijn vader zijn hoofd om de hoek stak en vroeg wat ik van plan was terwijl hij de stekker uittrok.

De nerdy speech die volgde zal ik jullie besparen, maar wat ik me er nog van herinner komt erop neer dat je éérst je brommer moet besproeien met Motowash, en dat je het product vervolgens een paar minuten laat inwerken. Daarna spons je de brommer helemaal af, en pas daarna mag de Kärcher op druk gezet worden om heel selectief het vuil weg te blazen. En dat betekent: niet spuiten op lagers, lak, bij elektrische onderdelen of op het zadel. Vrijwel nergens dus, en alle plekken die je niet vlijtig met de spons onder handen genomen hebt, worden niet echt schoon.

Eens ik dat onder de knie had, begon ik de schoonheid ervan in te zien. Hoe meer mos en modder ik zag verdwijnen, hoe meer mijn valpartij naar mijn achterhoofd verdween. Hoewel het een ijskoude zaterdagnamiddag was, gaf het poetsen van mijn trouwe vriend me naast pijnlijke vingers ook een voldaan gevoel. Deze bondingactiviteit gaf me ook de ruimte om een blik in de (nabije) toekomst te werpen. Zo dacht ik al aan ritjes op een warme zomeravond naar een ijssalon of, als ik mijn papa mag geloven, lange ritten door het Franse platteland.

Na een zorgvuldige afdroogknuffel hebben we de Mash Scrambler een mooi plekje binnenshuis gegeven, waar hij de komende twee maanden bewonderd kan worden door mijn vrienden en vriendinnen. En door mij natuurlijk, want telkens ik erlangs loop krijg ik meer zin in de lente!

Florine Waeyaert