Gecombineerde gewichtslimiet?

Sommigen beweren dat de huidige technische regels in de MotoGP niet eerlijk opgesteld zijn voor grotere rijders zoals Petrucci en Rossi. Tijd voor een rechtzetting?

Jaren geleden vond ik dat de MotoGP een gecombineerd minimumgewicht voor rijder en machine nodig had. Ik redeneerde namelijk dat als ze het in de Formule 1 (waar een auto ruwweg negen keer meer weegt dan de rijder zelf) nodig vinden om zo’ regel in te voeren, het meer dan logisch zou zijn dat zo’n regelgeving ook in de MotoGP (waar de motor ongeveer twee keer zoveel weegt als z’n ruiter) wel z’n nut zou bewijzen. Dus ging ik even een babbeltje slaan met enkele MotoGP-ingenieurs en koers-directeur Mike Webb. Zij waren allemaal overtuigd dat ik het bij het verkeerde eind had. En toch komt het onderwerp nu opnieuw op de agenda, als gevolg van de geleidelijke gelijkschakeling van de prestaties van de motoren op de MotoGP-grid: dezelfde motoren (vier cilinders, 81mm boring), dezelfde banden, dezelfde elektronica,… Net daarom is het moeilijker dan ooit voor de ingenieurs om de motoren aan te passen aan rijders die niet de doorsnee maten hebben, en moeilijker dan ooit voor de rijders om hun beest te temmen.

Uit de statistieken blijkt dat het gemiddelde gewicht van de onderste helft van het MotoGP-klassement 71,4 kg is, terwijl de huidige Top 10 gemiddeld 68,5 kg weegt en er op de podia gemiddeld 66 kg werd opgemeten tijdens de laatste tien races. Beeld je even in hoe je je moet voelen als je momenteel Pedrosa bent (160cm/51kg), of misschien Petrucci (181cm/78kg) of Redding (185cm/78kg). “Ik dacht dat mijn rijstijl het probleem was”, vertelt Petrucci. “Die is verre van perfect – er zijn veel betere rijders dan ikzelf – maar toch geloof ik dat ook het gewicht van de rijder erg belangrijk is. In de bochten leg ik meer gewicht en ook meer kracht op de achterband, dus als er minder grip is gaat de band glijden, waarna hij warmer wordt en ronde per ronde aan prestaties moet inboeten. Dan mag ik bij de start wel erg snel zijn, maar de volgende ronden gaat het steeds trager, en aan het eind van de wedstrijd moet ik echt vechten om mee te kunnen. Op de data zien we vooral dat mijn bandentemperatuur blijft stijgen – veel meer dan bij de andere Ducati-rijders. En soms kan de voorband mijn gewicht zelfs niet dragen; dan moet ik vroeger remmen om te voorkomen dat de voorband vervormt.” Potige Petrucci en lange slungel Rossi zijn goede vrienden, die wel vaker over het onderwerp praten. Rossi (181cm/69kg) heeft zelf meer last van zijn lengte dan van zijn gewicht, maar het resultaat is hetzelfde. “Je belast de achterband sowieso meer, aangezien je niet ver genoeg naar voren kan gaan zitten op de motor. Viñales (171cm/64kg) is 10 centimeter kleiner dan mij, dus kan hij meer met zijn bovenlijf over de voorzijde van de motor gaan leunen, wat echt wel een verschil maakt”, klinkt het bij de veteraan, die vanop de eerste plaats crashte op Sepang, toen hij de achterzijde verloor.

De gemiddelde racestrategie in 2018 had dan ook veel weg van die in een fietsrace: de leiders bleven bijeen geklit, hun banden sparend voor een finale stoot. Dat komt doordat Michelin sommige compounds nog zachter maakte voor 2018. “Die keuze maakten we omdat de rijders zelf altijd vragen om meer grip en omdat we graag enkele ronderecords wilden breken. Nu zullen we de data van het afgelopen seizoen analyseren, en harder gaan waar de banden te zacht zijn gebleken. Op Phillip Island en Buriram was de slijtage te hoog, dus moeten we voor die specifieke circuits met een beter resistente compound op de proppen komen in 2019.” Taramasso denkt dat de set-up van de machine en de rijstijl (en dan vooral de manier waarop een rijder met ‘t gas overweg kan) een grotere rol speelt op vlak van bandenslijtage dan het gewicht van de rijder. Desalniettemin geloven zowel Taramasso als Webb dat een debat nodig is: “Het gewicht van de rijder maakt wel degelijk een verschil, en met de hele bandenkwestie is het misschien nodig om de zaak eens van nabij te bekijken. Want echt grote kerels en de erg kleine racers ondervinden sowieso nadeel. Kijk naar Dani – hij is zo licht dat hij er gedurende zijn hele MotoGP-carrière mee gesukkeld heeft. Ik weet niet of we een dergelijk probleem volledig kunnen oplossen.” Het lijkt me duidelijk dat de MotoGP het probleem nooit helemaal uit de wereld zal kunnen helpen, maar het zou op z’n minst kunnen proberen om het deelnemersveld wat meer op één lijn te krijgen…