Homologatiespecials zijn zo oud als het WK Superbike zelf. De eerste twee titels staan op naam van de Honda RC30, die het opnam tegen onder meer de Yamaha OW-01, maar die dingen komen al genoeg aan bod. Nee, wij hebben het hier over de motoren die uiterlijk nauwelijks verschilden van de standaardmotoren, maar onderhuids wel. Het soort motoren waarvan enkel de kenners wisten welk vlees er in (of onder) de kuip zat. Deze week: Yamaha YZF-R1 SP (2006).
In 2006 gooide Yamaha nog eens 500 homologatiespecials van hun 2004 R1 in de Superbike-strijd, met het SP-achtervoegsel. Het betrof vooral een model dat veel hoogwaardiger vering moest homologeren en voorzien was van lichtere velgen. Belangrijker was de 2 cm langere achterbrug, waarbij de gewichtsbalans één procent meer naar voren overhelde.
Op motorisch vlak werden de klepgeleiders aan de inlaatkant 5 mm korter, wat de gasstroom moest verbeteren en wrijving verminderen. Daarnaast zat er ook een andere nokkenaskettingspanner op, plus een slipperkoppeling. Maar opnieuw greep Yamaha, los van occasionele overwinningen, naast de titel. Pas met de 2009 R1 met crossplane blok zou Ben Spies verlossing brengen en Yamaha eindelijk die langverwachte titel bezorgen.
Eind augustus is vaak een wat sombere periode door het tijdperk van gevangenschap dat je weer te wachten staat –
Met de R 1300 RT presenteerde BMW de jongste variant van zijn volbloed toermotor die zowat in zijn eentje dat
Ik kwam er onlangs achter dat mijn Mash viertakt verassend genoeg niet op lucht rijdt. Ik begon stilaan te geloven
