Kort getest: Aprilia Tuono 457

Suikerbonen in Noale: de familie Tuono viert namelijk de komst van een vierde telg. De Tuono 457, de ontbrekende schakel binnen het gezin, is ontwikkeld voor de A2-rijder en volgt daarmee het voorbeeld van de RS 457 sportmotor die zich inmiddels al bewezen heeft als lichte fun bike. Of deze naked variant daar ook in slaagt?

Je kon er natuurlijk de klok op gelijkzetten dat Aprilia dit jaar de Tuono 457 zou lanceren. Vorig jaar reden we rond deze tijd namelijk ook al op de RS 457, de lichte sportmotor die werd ontworpen om als perfect puzzelstukje het gat tussen de RS 125 en RS 660 te dichten. En ja, exact datzelfde gat bestond ook tussen de 125 en 660cc Tuono.

Van oudsher haalt de Tuono, wat trouwens Italiaans is voor ‘donder’, circuitprestaties naar de straat. Zoals de zotte daadkracht van een RSV4 feilloos vertaald wordt naar ‘iets minder lomp’ gebruik op straat in de vorm van de Tuono V4, geldt dat ook voor de RS 660 en Tuono 660. En dus laat het zich raden wat de formule voor deze Tuono 457 zal zijn.

Het frame, dat overigens mooi zichtbaar is, het blok en het gehele onderstel: alles is bijna onveranderd overgenomen van de RS 457 – al is dat zeker geen verwijt aan het adres van Aprilia, integendeel. Daarbij is deze 457 ook nog met een specifieke doelgroep in het achterhoofd ontwikkeld: Gen Z. Relatief jonge rijders die van gemak houden, maar ook goed geïnformeerd zijn en hun telefoon voor nagenoeg alles gebruiken.

Motorisch moet de machine dus goed zijn, maar het algehele gevoel moet ook kloppen. Lees: de machine moet niet alleen fijn rijden, maar ook bij je stijl passen. Om in te spelen op deze doelgroep heeft Aprilia de Tuono voorzien van connectiviteit via het 5” TFT-dashboard. Daar kan je ook kiezen tussen de drie verschillende rijmodi: Eco, Rain en Sport, waarbij je ook nog de tractiecontrole kan instellen in vier standen. Geen half werk, want we hebben het nog steeds over een semi-instapfiets voor de A2-markt.

Kruissnelheid
De beeldkwaliteit van het dashboard is prima en het menu is logisch ingedeeld. De knoppen aan het stuur werken ook logisch – als je ze eenmaal doorhebt, tenminste, want zelfs de pr-man moet even aan een van de technische mannen vragen hoe het ook alweer zat met die vier pijlknoppen aan de linker stuurhelft.

De Tuono heeft dezelfde 457cc vloeistofgekoelde paralleltwin als de RS 457. Die is licht en compact, wat perfect is voor een kleine naked als deze die rijklaar met volle tank slechts 175 kg op de weegschaal zet. Hoewel de voorrijder in principe in het voordeel is op zijn 1.042cc Stelvio, voelt het niet alsof we hem iedere keer weer kwijtraken als we vanuit stilstand terug naar kruissnelheid accelereren.

Krachtpatsertje
Dat laatste duurt ondanks de 47,6 pk (precies 35 kW) niet zo gek lang. Tijdens dit soort acties komt de pit van de lichte Tuono echt wel tevoorschijn en hij heeft er duidelijk zin in, accelereren vanuit stilstand gaat vlot. De piek van 43,5 Nm in de koppelcurve bereik je bij 6.700 tpm, daarna raas je iets minder snel naar het maximumvermogen van 47,6 pk bij 9.400 tpm. De maximumsnelheid die we tijdens de route over voornamelijk doorgaande wegen bereiken is eventjes 152.

Rond die snelheid voelt het alsof je het tweecilinderblok aardig aan het uitknijpen bent, maar er zit nog wel iets meer in aangezien de digitale naald nog niet stokt. Ruim voldoende dus om in druk snelwegverkeer mee te kunnen. Tuono’s hebben altijd een beetje het label ‘krachtpatser’ gehad door hun no-nonsense uiterlijk en rijgedrag: vol erin, geen halve maatregelen. Deze 457 is wat dat betreft een echte Tuono.

Passend verschil met de RS is dat Aprilia de Tuono voorzien heeft van een groter achtertandwiel (één tandje meer) om hem iets meer trekkracht te geven – zij het wel ten nadele van de topsnelheid die hierdoor wat lager komt te liggen, maar dat is niet erg want de kilometers vliegen in sneltreinvaart onder de 17 inch wielen door.

Sport
Na een klein halfuurtje rijden komen we via wat chaotische rotondes in de heuvels aan, waar de naked zich van zijn andere kant laat zien. Scherp sturend razen we op en neer over de Via 18 Giugno, een ietwat anoniem slingerweggetje gedrapeerd over een lage heuvelkam.

De Tuono laat zich supermakkelijk van het ene oor op het andere gooien. De tractiecontrole grijpt, in het laagste standje van de drie, gevoelsmatig net op het juiste moment in. Zetten we de tractiecontrole volledig uit op de volgende passage, dan wordt dat gevoel bevestigd als het achterwiel daadwerkelijk hier en daar een klein stapje zijwaarts maakt. De eerlijkheid gebiedt wel erbij te zeggen dat de Tuono de hele rit in Sport staat, waarin ook de gasreactie het felst is.

Brutaal
Ook leuk: het ABS kan op het achterwiel helemaal uitgeschakeld worden. Daarmee kan je, als je een beetje gevoel voor supermoto-lijnen hebt, het achterwiel brutaal de bocht in laten glijden. Qua gewicht moet het kunnen, net als met het brede stuur dat het gevoel geeft dat je de wereld aankan op je lichte naked. De vering voelt niet overdadig luxueus, het gehavende asfalt hier in de Italiaanse heuvels is soms zelfs iets te goed voelbaar.

Dan rammel je toch net wat meer op je voetsteunen heen en weer dan je lief is, maar de 41 mm dikke poten van de upside-down voorvork bieden de mogelijkheid om de veervoorspanning in te stellen dus daarmee kan je het comfort iets verhogen … of juist verminderen voor nog meer feedback. Dat past beter bij de sportieve kant van de Tuono.

Krap ruim
Hoewel de Tuono echt wel stukken meer straatgericht is dan de RS 457, lijkt de zitpositie toch grotendeels sportief bedoeld te zijn. Begrijp me niet verkeerd, je hebt best wat ruimte om te verzitten en ook de vorm van de tank is zo ontworpen dat je op meerdere manieren grip kan vinden. Maar de kniehoek die ontstaat door de hoog geplaatste voetsteunen is erg scherp. Oncomfortabel scherp zelfs, als je lange stukken rechtdoor rijdt en niet veel hoeft te verzitten.

Hetzelfde geldt voor het zadel. Dat is de eerste paar kilometers prima; maar zodra je wat langer in één positie zit, merk je dat je best vlot door het schuim heen zakt. Het gevoel van een houten kont blijft dan over. Laatste puntje van kritiek over de zit: de vorm van het zadel zorgt ervoor dat je met een motorjeans steeds ietsje verder naar voren schuift, waardoor je uiteindelijk volledig tegen de tank aan zit.

Conclusie
Zoals altijd volgt de Tuono het doorgaans goede voorbeeld van het RS-model. Zo ook deze 457 die frame, rijwielgedeelte, motorblok en zelfs de banden overneemt van de RS 457. Hoewel deze A2 naked geen ontzettende krachtpatser, is het brutale karakter dat je bij een Tuono verwacht zeker aanwezig. Wel merk je dat deze machine voor een beginnende motorrijder is bedacht, eentje met jonge benen bijvoorbeeld. De kniehoek is namelijk erg scherp en het zadel is naast ietwat zacht ook zo gevormd dat je iedere keer een klein beetje verder naar voren schuift. Met de Tuono 457 dicht Aprilia het gapende gat in de naakte line-up, want naast de 125, 660 en 1100 Tuono was een A2-variant van de uitdagende naked toch echt wel een ontbrekende schakel.

Plus- en minpunten
+ Brutaal karakter
+ Potent motorblok
+ Stuurt licht
– Krappe kniehoek
– Vorm en hardheid zadel
– Weinig intuïtieve knoppen

Lees het volledige testverslag in Motorrijder mei 2025

Motor: 457cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde DOHC paralleltwin
Boring x slag:  69 x 61,1 mm
Compressieverhouding:         10.5:1
Max. vermogen:            47,6 pk @ 9.400 tpm
Max. koppel:   43,5 Nm @ 6.700 tpm
Brandstofvoorziening:               injectie, ride-by-wire
Transmissie:   zesbak, slipperclutch, ketting
Frame:                  aluminium brugframe
Voorvering:       41 mm upside-down, veervoorspanning instelbaar, veerweg 120 mm
Achtervering: monoshock, veervoorspanning instelbaar, veerweg 130 mm
Voorrem:            320 mm schijf met radiaal gemonteerde ByBre vierzuigerremklauw, ABS
Achterrem:       220 mm schijf met tweezuigerremklauw, ABS
Banden voor/achter: 110/70-ZR17 / 150/60-ZR17
Wielbasis:         1.353 mm
Balhoofdhoek/naloop:             n.b. / n.b.
Gewicht: 175 kg (rijklaar)
Zithoogte:          800 mm
Tankinhoud:    12,7 l
Prijs België:      € 6.599,-
Prijs Nederland: € 7.649,-

Tekst Tom van Appeldoorn • Fotografie Aprilia