Ducati vaart sinds kort een andere koers in het sportieve middensegment: minder focus op topprestaties, meer de nadruk op bruikbaar vermogen en langere onderhoudsintervallen. Aan de basis van deze nieuwe filosofie ligt de splinternieuwe 90° V2 waar we ook al in de Panigale V2 van konden proeven, nu volgt ook naakte tweelingbroer Streetfighter V2 datzelfde spoor.
De filosofie achter de nieuwe Streetfighter V2 laat zich samenvatten als lichter, bruikbaarder en – niet geheel onbelangrijk – goedkoper dan z’n voorganger. Voordat je nu een gat in de lucht springt en je spaarvarken aan diggelen mept: goedkoper betekent in het geval van de S-versie waar wij mee reden nog altijd een prijskaartje van 17.990 euro.
De vraag die dan meteen opborrelt: als Ducati met de Streetfighter de sprong probeert te maken naar een groter publiek, heeft dat dan enige slaagkans als de machine al een goeie vijfduizend euro duurder is dan de concurrentie? De beste manier om dat uit te zoeken is een been over de ranke V2 zwaaien.
Nonchalant
Net als bij de Panigale vervangt de nieuwe V2 krachtbron de uitgaande Superquadro 955. Zonder desmodromische klepbediening maar mét variabele kleptiming en maar liefst tien kilogram lichter. Goed voor 890cc, 120 pk en een onderhoudsinterval van 30.000 km voor het kleppenstellen. Vooral dat laatste is natuurlijk wel indrukwekkend. Ducati claimt dat 70% van de maximale koppelwaarde al beschikbaar is bij 3.000 tpm en 80% van 4.000 tot 11.000 tpm.
En dat merk je, meteen vanuit de startblokken toont de krachtbron zich bijzonder energiek en doortastend. Een auto inhalen of in volle galop een rotonde slechten is een koud kunstje waarbij je het je zelfs nog kunt permitteren om redelijk nonchalant om te springen met de gekozen versnelling want punch is er altijd en overal. Je kunt trouwens kiezen uit vier rijmodi (Race, Sport, Road, Wet), voorgekookt door Ducati wat betreft zaken als gasrespons en tractiecontrole, maar uiteindelijk volledig naar wens in te stellen.
Het nieuwe 5” TFT-display met drie weergavemogelijkheden (Road, Road Pro en Track) is optisch om van te smullen en ook de gebruikersinterface is om door een ringetje te halen, zoals we dat eigenlijk wel gewend zijn van Ducati.
Wiebeltenen
Hetzelfde zou je kunnen zeggen van het elektronicapakket, waar ook duidelijk niet op beknibbeld is. De Streetfighter V2 is uitgerust met een zesassige IMU als grote digitale regelneef voor onder andere bochten-ABS (met slide-by-brake), Ducati Traction Control, Ducati Wheelie Control, Engine Brake Control en standaard Ducati Quick Shift 2.0.
Die laatste schakelt snel en licht, maar is wel wat gevoelig voor grote voeten of wiebeltenen: een ongewenste schakelactie is zo gebeurd. Je voet weghouden bij het schakelpedaaltje als je niet aan het schakelen bent is de boodschap.
Minder nerveus
Met het monocoque voorframe, blok als dragend deel en dubbelzijdige achterbrug (geïnspireerd op de holle symmetrische swingarm van de Pangiale V4) tapt de Streetfighter uit hetzelfde vaatje als de Panigale V2. Toch heeft de Streetfighter op straat bij mij een streepje voor op z’n gekuipte broer. Dat zit ‘m deels natuurlijk in de zitpositie die een stuk relaxter is door het brede stuur en de meer rechttoe rechtaan zithouding, maar komt ook voor een groot deel op het conto van de eveneens relaxtere geometrie.
Balhoofdhoek en naloop zijn een toefje minder scherp en de wielbasis is een fractie langer, waardoor de Streetfighter minder nerveus aanvoelt bij het inrollen van bochten. Zonder ook maar iets aan enthousiasme in te boeten, want de rijklaar – met lege tank, dat wel – 175 kilo lichte S-versie huppelt als een kind in een snoepwinkel van de ene ideale lijn naar de andere. Een ander pluspunt is de standaard stuurdemper (die de Panigale V2 ontbeert).
Dat Ducati ervoor opteerde om af-fabriek een stuurdemper op de Streetfighter te monteren is logisch gezien de combinatie van veel koppel en weinig gewicht op de voorkant, maar heeft als prettige bijkomstigheid dat het kleinood potentiële zenuwpezerij tijdig de kop indrukt. Puik. Over de Öhlins NIX30 en TTX veringwinkel op de S niets dan lof; prima feedback maar in standaardsetting niet onaangenaam stug. De remmen? Brembo schotelt je een set 320 mm schijven, M50 monobloc remklauwen en een PR16/21 radiale rempomp voor; dan weet je dat je aan twee vingerkootjes genoeg hebt.
Conclusie
Houdt de grote ommezwaai van Ducati binnen de V2-gelederen steek? Ja, maar niet op alle vlakken. Net als de Panigale is de Streetfighter V2 op straat een leukere motor geworden, de punch uit de V2 is verslavend en maakt de motor speelser en bruikbaarder dan z’n voorganger. Tel daar het lichtvoetige en fraai uitgebalanceerde rijwielgedeelte bij op en je bent onderweg met een motor die zelfs van een doorsnee rondje om de kerk een knalfuif maakt. Door de wat afgevlakte geometrie en standaard stuurdemper is het stuurgedrag van de Streetfighter V2 bovendien (nog) beter in balans dan dat van z’n gekuipte broer. De basisuitrusting is dik voor elkaar, waarbij Ducati vooral op elektronicavlak niet op de kleintjes heeft gelet. Dat heeft echter wel gevolgen voor het prijskaartje, want dat is met net geen 18.000 euro voor de S-versie toch behoorlijk gepeperd…
Plus- en minpunten
+ Briljant stuurgedrag
+ Vermogen en koppel waar je ’t hebben wil
+ Standaard stuurdemper
– Gevoelige quickshifter
– Nogal kort voor grotere rijders
– ‘Betaalbaar’ op z’n Ducati’s…
Lees het uitgebreide testverslag in Motorrijder september 2025
Motor: 890cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde 90° V2, DOHC
Boring x slag: 96 x 61,5 mm
Compressieverhouding: 13,1:1
Max. vermogen: 120 pk @ 10.750 tpm
Max. koppel: 93,3 Nm @ 8.250 tpm
Brandstofvoorziening: injectie, ride-by-wire
Transmissie: zesbak, slipperclutch, ketting, quickshifter up/down
Frame: Aluminium monocoque, blok dragend deelVoorvering: 43 mm Marzocchi UPSD (S: Öhlins NIX30), veerweg 120 mm, veervoorspanning, in- en uitgaande demping instelbaar
Achtervering: Showa monoshock (S: Öhlins), veerweg 160 mm, veervoorspanning, in- en uitgaande demping instelbaar
Voorrem: 320 mm schijven met radiaal gemonteerde Brembo M50 monobloc vierzuigerremklauwen, bochten-ABS
Achterrem: 245 mm schijf met Brembo enkelzuigerremklauw, bochten-ABS
Banden voor/achter: 120/70-R17 / 190/55-R17 (Pirelli Diablo Rosso IV)
Wielbasis: 1.493 mm
Balhoofdhoek/naloop: 24,1° / 103 mm
Gewicht: 178 (175) kg
Zithoogte: 838 mm
Tankinhoud: 15 l
Prijs België: € 15.490,- (S: € 17.990,-)
Prijs Nederland: € 18.890,- (S: € 21.190,-)
Tekst Randy van der Wal • Fotografie Henny B. Stern
We pakken drie smaakmakers binnen het herboren supersportsegment bij hun nekvel voor een retourtje Ardennen, met die ene prangende vraag
Hoewel de meeste andere fabrikanten al een hele poos neo-retro motoren in het aanbod hebben, deed Suzuki daar niet aan
Mag het een onsje minder zijn, en het liefst een paar pk meer? Voor dat soort vragen ben je bij
