Kort getest: Ducati Streetfighter V4 SP

De Ducati Streetfighter V4 is de koning, keizer en admiraal binnen het naakte genre. Toch vond Ducati het tijd voor een vleugje extra peperoni. Ziehier de Ducati Streetfighter V4 SP.

De focus ging op het rijwielgedeelte: lichte carbon wielen, STM EVO SBK droge koppeling, circuitgeoriënteerde Öhlins Smart EC 2.0 vering, Brembo Stylema R remmen, aluminium voetsteunen en ‘Winter Test’ livery. Ducati heeft de V4 verder met rust gelaten, wat betekent dat de SP qua prestaties in de pas loopt met de Streetfighter V4 en de V4 S. Maar ook in een exclusieve SP-versie heb je echt wel genoeg aan 208 pk en 123 Nm. Menig superbike kan hier niet aan tippen.

Wel heeft Ducati, net als bij de Panigale V4 SP2, deze SP uitgerust met een droge koppeling, wat natuurlijk de nodige nostalgische gevoelens oproept. Oké, het systeem zal beter werken op circuit bij terugschakelen, en je kunt er veel sneller bij … maar we weten stiekem allemaal dat Ducati het vooral gedaan heeft omdat het ouderwetse geklapper en geratel simpelweg oneindig cool klinkt. Overigens komt er een aangename, donkere Ducati-blaf uit de twee dempers, verstrekt door potige naverbrandingsklapjes van de quickshifter. Kortom, wegrijden door de galmende pitstraat van het circuit van Cremona voel ik mezelf inmiddels ook wel een beetje SP-eciaal…

Ducati was zo vriendelijk ons de eerste drie sessies warm te laten draaien op een ‘gewone’ V4 S voordat we het been over het platte zadeltje van de SP zwierden. We weten inmiddels dat beide nakeds hetzelfde blok delen en dezelfde 208 pk’s op de achterste Pirelli zetten, maar al na een halve ronde zou ik zweren dat de SP meer vermogen heeft. Vanaf een redelijk lage snelheid voelt de SP levendiger, maar vooral als het gas er stevig op gaat krijg je het gevoel dat ‘ie een stuk sterker is. De SP gaat er echt ongenadig hard vandoor, als een soort van overtreffende trap op de toch ook al niet misselijke Streetfighter V4 S. Toch zit het verschil ‘m dus niet in de vermogensafgifte, maar in de wielen. De lichtgewicht carbon wielen besparen gezamenlijk 1,4 kilo en dat reduceert de massa(traagheid) van beide velgen flink, wat je dus merkt aan de extra vleug agressie waarmee de SP uit bochten katapulteert.

In eerste instantie ben je geneigd ergens in het midden van het toerenbereik te shortshiften, power genoeg immers, tot je het trucje doorkrijgt en de SP door begint te jagen naar het rode gebied. De SP weigert ook maar een fractie aan kracht in te boeten in z’n rush naar de rood flikkerende schakellapjes, integendeel, de V4 blijft er oneindig hard aan trekken. De limiterende factor is niet de motor, maar eerder wat jij als mens fysiek en mentaal kunt behappen op het moment dat het kinstuk van je helm je neus platdrukt en kop en romp op het punt staan voor eeuwig van elkaar te worden gescheiden. Op het einde van het 900 meter lange rechte stuk lukt het nog net 280 km/u te ontwaren op het display, tijd voor de Stylema R stoppers om de reddingsboei uit te gooien.

De Streetfighter SP doet het op het eerste oog met dezelfde veerelementen als de Streetfighter V4 S. De semi-actieve Öhlins Smart EC 2.0 heeft echter vooral een straatgeoriënteerde set-up, en dus heeft Ducati ervoor gekozen de vering uit de 2020/21 Panigale V4 S over te nemen. Die is een flinke toef sportiever met zwaardere veren vooraan, meer olie en andere shims. Wel is de veervoorspanning iets aangepast voor de SP. De carbon wielen zijn 1,4 kilo lichter, maar in totaal zet de SP drie kilo minder op de weegschaal. Verder doet de SP het met een racezitje en aluminium voetsteunen die iets hoger zijn geplaatst. De overbrenging, het vermogen, geometrie en wielbasis zijn verder identiek aan de andere Streetfighters.

Het grootste verschil zit ‘m uiteindelijk in de handelbaarheid: de SP laat zich sneller een hoek in jagen en het kost fysiek minder input, wat het makkelijk maakt om écht hard te gaan. Eenmaal in de bocht voelt het rijwielgedeelte veel neutraler en door de iets sportievere zit heb je ook meer grondspeling. Het stelt je in staat de rem iets eerder te lossen en met meer snelheid de SP richting de apex te dirigeren.

Conclusie
Ducati heeft niet gerommeld aan het vermogen of het koppel van de toch al imposante V4. Toch was ik onder dezelfde omstandigheden vrijwel direct al twee seconden sneller op een rondje dan op de Streetfighter V4 S, op zichzelf ook al geen koorknaap. Los van de rondetijden, laat de SP zich vooral makkelijker hard rijden om de simpele reden dat stuurkarakter, remmen en pure acceleratie op een hoger niveau acteren.

De excellente rijhulpsystemen van de V4 S zijn gebleven, de enige keerzijde van de SP-medaille is dat het comfort – voor een onverhoopt rondje om de kerk – er niet beter op is geworden; de vering is stugger, de koppeling zwaarder. Desalniettemin zou ik ieder moment van de dag opteren voor de droge koppeling, al was het maar vanwege het geluid en de extra toef karakter die het toevoegt aan de toch al uitzonderlijke SP-ervaring. De SP is zonder twijfel een van de meest indrukwekkende en begeerlijke nakeds van het moment. Jammer alleen dat ze al zo goed als uitverkocht zijn…

Plus- en minpunten
+ Niet bij te houden  
+ Sexappeal   
+ Exclusief…   
– … maar daardoor wel (bijna) uitverkocht  
– Comfort? (koop een auto)  
– Kost meer dan een paar centen     

Lees de volledige test in Motorrijder juli 2022 en KicXstart juni 2022

Ducati Streetfighter V4 SP
Motor 1.103cc, 4 kl./cil. (desmo), vloeistofgekoelde V4
Boring x slag   81 x 53,5 mm
Max. vermogen          208 pk @ 13.000 tpm
Max. koppel    123 Nm @ 9.500 tpm
Gewicht          177 kg (droog)
Zithoogte        845 mm
Tankinhoud    16 l.
Prijs Nederland          € 37.490,-
Prijs België:     € 33.490,-

Tekst Adam Child • Fotografie Ducati