Kort getest: Harley-Davidson Nightster

Toen Harley-Davidson vorig jaar met de nieuwe Sportster op de proppen kwam, zorgde dat voor gemengde gevoelens. Enerzijds werd de vernieuwing met het Revolution-blok op applaus onthaald, anderzijds was het niet helemaal duidelijk of de Sportster wel een Sportster was. Nu is er plots de nieuwe Nightster, die verdacht veel lijkt op de Sportster van weleer.

Onlangs reed ik met de nieuwe Sportster die in niks nog op een oude Sportster leek, terwijl deze Nightster de mosterd duidelijk bij de Sportster van weleer heeft gehaald; het silhouet is onmiskenbaar. Toch houdt de Nightster duidelijk meer van wat understatement. Zo tel ik slechts een handvol Harley-logo’s en is er geen chroom te bekennen, terwijl ook het gebrek aan koelribben op het vloeistofgekoelde blok ervoor zorgt dat het aanvankelijk allemaal wat raar aanvoelt. Niet dat het afschrikt, het is gewoon even wennen aan de nieuwe richting die Harley duidelijk aan het inslaan is.

Het is wat schoorvoetend dat er wordt toegegeven dat de Nightster in Thailand wordt gebouwd. Ik snap wel dat Harley niet graag toegeeft dat een model niet in de VS wordt gebouwd, maar zo vanaf de rechterkant bekeken kan ik niks aanmerken op de afwerking. De linkerkant, daarentegen, is gek genoeg een ander verhaal. Een beetje jammer, het lijkt wel alsof de Nightster links en rechts door twee verschillende monteurs in elkaar werd geschroefd.

Nu goed, dat zie je niet vanuit het zadel. Je zit trouwens erg laag op de Nightster, 705 mm om precies te zijn … én je zit bovenop de benzinetank. Waar doorgaans de benzinetank zit, bevindt zich namelijk de luchtfilterkast. De Nightster voelt in erg licht aan tussen de benen, een blik op de technische fiche maakt duidelijk waarom: slechts 221 rijklare kilo’s. Dat zijn cijfers die niet misstaan op een sportieve naked, laat staan een cruiser. En al helemaal een Harley cruiser, die doorgaans de wijzer sneller richting streepje 300 laat doorslaan op de weegschaal dan op de snelheidsmeter.

De Nightster blijft maar verrassen, ook als ik de startknop indruk. Het geluid doet in niks nog denken aan de ‘potato-potato’ die ze ooit wilden copyrighten in Milwaukee. Nog bevreemdender is het totale gebrek aan trillingen. Niks, nada, nul. Ik geef een dot gas om er zeker van te zijn dat het blok wel draait. Dat doet het zeker, dus schakel ik maar naar eerste versnelling. De koppeling voelt ontzettend licht aan, geholpen door het achterwege laten van de extra large hendels waar ze bij Harley zo tuk op zijn. De versnellingsbak voelt zo mogelijk nog lichter aan. Ik zit me intussen zelfs af te vragen of ik niet het slachtoffer ben van een late aprilgrap waarbij uiteindelijk zal blijken dat dit geen Harley, maar een of andere Japanner is; want zo voelt het tot nu toe wel aan.

Door z’n topvermogen van 89 pk voelt de Nightster niet traag, maar net als met het koppel is het ook hier wachten tot dat vermogen er echt inkomt – zelfs in Sport-modus. De zesbak schakelt ongemeen vlot, precies en trefzeker; en nog steeds is er nauwelijks sprake van trillingen. Gelukkig voelt de zithouding wel vertrouwd, of ik zou voorwaar aan m’n eigen zintuigelijke waarnemingen gaan twijfelen. Niet dat de Spaanse, natte wegen ook maar een beetje vertrouwen geven om me te wagen aan een hellingshoek van meer dan tien graden, maar zelfs dan is duidelijk voelbaar dat de Nightster lichter stuurt dan eender welke Harley cruiser ooit.

De voorrem voelt niet bijster krachtig aan (maar dat is op deze natte wegen alleen maar een voordeel), terwijl de achterrem net iets beter lijkt aan te grijpen en goed te doseren valt. Zowel tractiecontrole als ABS kloppen overuren, zeker als er ook nog wat diesel in de mix wordt gedraaid. Hoewel ik me niet bepaald in m’n sas voel in deze omstandigheden, doet de Harley z’n best om me vertrouwen te schenken; de Nightster geeft het gevoel dat hij meewerkt eerder dan dat je als passagier op z’n rug geduld wordt.

Conclusie
De Nightster is dan wel een Harley-Davidson, maar niet zoals we die al kenden. Zo vraagt een sportiever aandoend blok in een Harley wel wat gewenning. Het lage gewicht is dan weer absoluut revolutionair, en beginnende rijders kunnen alleen maar blij zijn met de elektronica aan boord. De vraag is alleen of trouwe Harley-klanten nog hun gading zullen vinden in de nieuwe Nightster, want het typische Harley-gevoel is in geen velden of wegen te bespeuren. En ik kan niet anders dan dat een beetje jammer vinden. Ik ben van mening dat elke motorrijder vijf motoren in z’n garage moet hebben, voor elke gelegenheid eentje, en in mijn garage is altijd plaats voor een Harley, voor die zondagse kuiertochten-met-karakter. Maar hoewel ik de Nightster dus écht geen slechte motor vind (en bovendien ronduit revolutionair voor het merk zelf), weet ik niet of ik in mijn garage een plaatsje voor de Nightster zou reserveren.

Plus- en minpunten
+ Voelt modern
+ Stuurt licht
+ Elektronica
– Afwerking
– Hoogtoerig blok
– Harley-sensatie ontbreekt

Lees de volledige test in Motorrijder mei 2022.

Harley-Davidson Nightster
Motor: 975cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde V-twin
Boring x slag:  97 x 66 mm
Compressieverhouding:         12:1
Max. vermogen:         89 pk @ 7.500 tpm
Max. koppel: 95 Nm @ 5.750 tpm
Gewicht:         221 kg (rijklaar)
Zithoogte:       705 mm
Tankinhoud:   11,7 l.
Kleuren:          zwart, grijs, rood
Prijs België:     vanaf € 15.495,-
Prijs Nederland:         vanaf € 18.495,-

Tekst Pieter Ryckaert             Fotografie Harley-Davidson