Inmiddels tikken we het vijfde seizoen van de Pan America aan en dus vond Harley-Davidson het tijd worden voor een nieuwe impuls door een nog meer straatgeoriënteerde versie op de markt te brengen. Om de krachtige V-twin van deze ST eens flink aan het werk te zetten, reden we ‘even’ richting het zonnige Italië voor een uitgebreide test.
Het was een serieuze verrassing, in 2021. Het iconische Harley-Davidson, alom bekend om hun dikke cruisers, boorde een voor hen volledig nieuwe wereld aan met de komst van de Pan America, een prima allroad die niet eens slecht verkocht. Toch werd het ook voor Harley tijd om extra geschut in te zetten en dat doen ze door een volgende Pan America te lanceren: naast de basisversie, Special en CVO komt er ook een ST bij de HD-dealers te staan.
Kleiner
De Pan America ST richt zich veel meer op het onroad avontuur en verschillende zaken verraden dat deze nieuweling een andere afslag nam. Het meest voor de hand liggende verschil zit ‘m in het rollende gedeelte van de Amerikaan. Het 19 inch wiel aan de voorzijde is een tikje kleiner geworden, waardoor je nu aan beide kanten met 17 inch te maken hebt. Tel daar gegoten velgen en sportief Michelin rubber (Scorcher Sport) bij op en je kunt er vergif op innemen dat deze ST op stuurvlak de meest gewillige Pan America zal zijn.
Verder is standaard een quickshifter aanwezig en merk je ook een kleiner windscherm op. Ander belangrijk detail waar de ST afwijkt ten opzichte van de andere drie Pan America’s is het eendelige zadel, waar een flinke kuil ervoor zorgt ook kleinere rijders van pakweg 1.70m niet in het luchtledige tasten als ze proberen om hun voet aan het asfalt te krijgen. Best een flink pluspunt voor deze allroad in een categorie waar hoge zadelhoogtes heersen.
ST zonder ruitje
Hoewel het als een groot voordeel gezien kan worden dat deze Pan America lager op z’n poten staat (minder veerweg) én dus over een ‘uitgehold’ zadel beschikt, zorgt dit wel voor een iets compactere zithouding. De kniehoek is redelijk scherp en ook de positie van de armen voelt wat minder natuurlijk aan. Een lange, eendaagse trip van zo’n duizend kilometer laat dit duidelijk merken, net als het matige ruitje.
Een ST zonder ruitje was wat mij betreft nog beter geweest, want dat had me een hoop turbulentie rondom mijn helm gescheeld. Een ander frustratiepunt dat zich tijdens de reis openbaarde: de half werkende navigatie op het verder prima ingerichte touchscreen display. Te vaak verlies van de bluetoothverbinding tussen mobiele telefoon en motor, en uiteraard op cruciale momenten.
Lekker vlot
Na een dagje snelweg kan de Pan America ST zich gelukkig revancheren in de Italiaanse Alpen. Eens kijken of het inderdaad beter sturen is op de ‘snel kantelende’ (zoals de HD website beschrijft) 17 inch wielen en het sportieve rubber van Michelin. Al snel is duidelijk dat deze ST zich veel beter in z’n element voelt op uitdagende spaghettislingers. Je moet wat overredingskracht tonen richting deze Amerikaanse allroad, maar dan wil hij uiteindelijk ook wel lekker vlot door de bocht.
Op het gas gaan is eveneens een feestje aan boord van de Pan America. Het Revolution Max 1250 blok loopt heerlijk rond en zorgt er – zeker in de Sport modus – voor dat je uit de bocht gekatapulteerd wordt. Vanaf 2.000 tpm begin je de slagkracht van de 149 pk sterke V-twin te voelen, maar vooral het punchy middengebied maakt dat je onder de indruk raakt van deze krachtbron.
Met een bruikbaar koppel van 128 Nm schiet je snel richting het toerenplafond van zo’n 9.000 toeren per minuut en is het tijd om snel door te schakelen. Dat doe je op deze Pan America met een standaard quickshifter. Fijn natuurlijk, maar bij volle acceleratie laat dit elektronische hulpmiddel helaas de nodige steken vallen.
Mooi compromis
Gelukkig merk je de andere elektronica op de Pan America ST niet snel op. Ondanks stevig sturen, blijkt het voor de vele veiligheidssystemen niet nodig om in te grijpen. Het Brembo remwerk doet dat uiteraard wel met regelmaat – en goed bovendien. De 246 kilo wegende Harley is gemakkelijk en snel af te stoppen met de monoblocs in het voorwiel.
Datzelfde vertrouwen biedt ook de Showa upside-down voorvork. Hoewel de vering iets te zacht is afgesteld voor sportief rijden, is er wel een mooi compromis gevonden tussen strak sturen en heerlijk comfort. Wil je dat iets of wat veranderen, dan heb je gelukkig de mogelijkheid om de in- en uitgaande demping te wijzigen. Dat geldt niet voor de veervoorspanning, want die wordt automatisch afgeregeld door het uitgebreide elektronicapakket van de Harley.
Conclusie
De ST is duidelijk de meest asfaltgeoriënteerde Pan America. Fijn voor motorrijders die vooraf al weten dat ze het onverharde pad toch niet gaan opzoeken met hun hoogpotige Harley. De Amerikaan scoort op vele vlakken een ruime voldoende – en zelfs goede cijfers als het aankomt op essentiële onderdelen als het blok en de remmen, maar hier en daar voelt het ook wat minder verfijnd aan dan bij concurrenten. Denk aan de haperende quickshifter, het niet-instelbare ruitje en de irritant doorklappende zijstaander. Op detailniveau valt er dus nog serieuze winst te boeken door HD.
Plus- en minpunten
+ Fijne V-twin
+ Laag = fijn voor kleinere rijders
+ Prima Brembo’s
– Quickshifter is bwah…
– Liever zelfs geen ruitje
– Veel concurrentie
Motor: 1.252cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde V-twin
Boring x slag: 105 x 72,3 mm
Compressieverhouding: 13,0:1
Max. vermogen: 149 pk @ 8.750 tpm
Max. koppel: 124 Nm @ 6.750 tpm
Brandstofvoorziening: injectie
Transmissie: zesbak, ketting
Frame: stalen trellisframe
Voorvering: 47 mm Showa upside-down met elektronisch instelbare veervoorspanning, handmatig verstelbare in- en uitgaande demping, veerweg 170 mm
Achtervering: Showa monoshock, elektronisch instelbare veervoorspanning, handmatig verstelbare in- en uitgaande demping, veerweg 170 mm
Voorrem: 320 mm schijven met Brembo radiale monobloc vierzuigerremklauwen
Achterrem: 280 mm schijf met Brembo enkelzuigerremklauw
Banden voor/achter: 120/70-ZR17 en 180/55-ZR17 (Michelin Scorcher Sport)
Wielbasis: 1.580 mm
Balhoofdhoek/naloop: 25° / 95 mm
Gewicht: 246 kilo (rijklaar)
Zithoogte: 825 mm
Tankinhoud: 21,2 l
Prijs België: € 20.495,-
Prijs Nederland: € 23.595,-
Tekst en fotografie Jarno van Osch/Shot Up Productions
Hoewel de meeste andere fabrikanten al een hele poos neo-retro motoren in het aanbod hebben, deed Suzuki daar niet aan
Mag het een onsje minder zijn, en het liefst een paar pk meer? Voor dat soort vragen ben je bij
Toen Yamaha in 1991 met de TDM 850 op de proppen kwam, zette het merk met die vreemde eend/gewaagde gok
