Kort getest: Honda NT1100

Met het verdwijnen van de Deauville en de Pan European (en bij uitbreiding de VFR800 en VFR1200) ontstond er in de Honda line-up een joekel van een gat dat de Gold Wing met de beste wil van de wereld niet alleen gedicht krijgt. Een toegankelijke reismotor was dus meer dan gewenst. Er wacht de NT1100 een zware taak…

Met de CRF1100L Africa Twin had het merk al wel een uitstekend platform in huis om de NT1100 op te enten, en voor de looks werd er duidelijk afgekeken bij de X-ADV. Want valt de gelijkenis op foto al op, in het echt springt de visuele link naar de X-ADV nog veel meer in het oog. Frontaal bekeken lijkt het alsof je voor een wat forser uitgevallen X-ADV staat, het zijaanzicht is wel onmiskenbaar dat van een toermotor.

Wanneer ik aan boord klim, word ik verwelkomd door de knoppenwinkels van de Africa Twin en (in mindere mate) de Gold Wing. Niet meteen iets waar ik vrolijk van word, ik heb altijd al gevonden dat beide machines te veel en te kleine bedieningsknoppen hebben die ook nog eens op een vreemde manier over de stuurhelften verdeeld zitten. Bij de NT1100 is dat hetzelfde verhaal, al verzekert een ervaren Honda-rijder me dat de knoppen snel wennen en dat je ze al gauw in de vingers hebt.

Tijdens de eerste stop breek ik mij het hoofd over de vraag waarom ik de tractiecontrole met twee drukken op een knop kan aanpassen, terwijl ik voor de instelling van het vermogen en de motorrem diep in de menu’s moet duiken. Maar goed, nadat ik een uurtje aan het pielen ben geweest met alle mogelijke instellingen staat de NT1100 precies zoals ik ‘m wil en hoef ik verder niet meer aan de verschillende parameters te komen. Het 6,5” TFT-scherm is trouwens bijzonder compleet en gemakkelijk afleesbaar (en compatibel met Apple CarPlay, Android Auto en bluetooth).

Als aperitiefje krijgen we een halfuur snelweg geserveerd. De bescherming tegen de weerselementen is uitstekend, maar, eh, bijzonder. De NT1100 is immers niet voorzien van handkappen, maar wel van deflectoren die de wind van de handen moeten afleiden en flappen die de benen uit de wind zetten. Het windscherm is in vijf stapjes instelbaar over een totaal instelbereik van 164 mm, maar je hebt er beide handen voor nodig – al rijdend lukt dat dus niet. Jammer.

Honda scoort wel bonuspunten met de standaard handvatverwarming en cruisecontrole. Ook ledverlichting met DRL, zelfdovende knipperlichten, een USB-aansluiting, een 12V-stekker en een middenbok zijn standaard, net als de afneembare zijkoffers en het systeem dat bij hard remmen de noodknipperlichten activeert.

Met de rug mooi recht, de knieën niet onder een grote hoek en de armen in een aangename positie zie ik lange ritten in het ongelooflijk comfortabele zadel van de NT1100 al helemaal zitten … tot ik besef dat mijn testmotor is uitgerust met het Touring Pack. Ben je van plan om de NT1100 in te zetten als reismotor dan is dat Touring Pack een aanrader, het comfortzadel biedt beduidend meer zitcomfort dan het standaardzadel. De zithoogte van 820 mm is trouwens haalbaar voor de overgrote meerderheid van de motorrijders.

Op de Autobahn hoef je niet met het angstzweet in je handschoenen je plaats op te eisen, met 120 km/u surf je in zesde versnelling op het midden van de toerenteller. Bij 180 km/u hou je nog 2.000 toeren achter de pols voor je de rode zone in duikt. Voor lange trajecten (eventueel met duo en bagage) is de Tour-modus met vol vermogen en gemiddelde motorrem ideaal; in Urban en Rain worden die allebei ingeperkt. Wil je de motor helemaal naar jouw hand zetten, dan kan dat met de twee User-rijmodi.

Standaard wordt de NT1100 geleverd met een manuele versnellingsbak, maar voor deze perspresentatie zijn alle motoren uitgerust met het DCT-systeem van de laatste generatie. Naast de manuele optie bevat de DCT nu vier mappings in de automatische set-up. Hoewel ik geen onvoorwaardelijke fan ben van DCT, biedt het systeem op een motor als deze wel een surplus aan comfort zonder dat het rijplezier er al te veel onder lijdt; op slingerende bergwegen haalt de DCT-bak in automatische S-modus het beste in het motorblok naar boven.

Met zijn uitgesproken wielbasis is de NT1100 een vrij lange motor. Voeg daar de 248 kilo voor de DCT-versie aan toe en je weet dat je niet met een flitsende roadster op pad gaat. Toch blijft het rijwielgedeelte dat aan de Africa Twin ontleend werd mooi in het gareel. Standaard staat de vering iets te nadrukkelijk op comfort afgesteld, maar heb je de juiste veerafstelling gevonden dan stuurt Honda’s nieuwste neutraal en soepel.

Conclusie
Met de NT1100 heeft Honda vol in de roos gemikt én doel geraakt: een correct geprijsde, comfortabele reismotor aanbieden voor solo en duo. Half zo duur als de Gold Wing, is de NT1100 een volwaardige reismotor in een segment waar hij weinig concurrentie te vrezen heeft; want een machine die zoals de NT1100 iets langere veerwegen aan veel reiscomfort koppelt is lastig te vinden.

Plus- en minpunten
+ Prima windbescherming
+ Complete standaarduitrusting
+ Comfortabel comfortzadel
– Weinig intuïtieve elektronica
– Vering standaard te comfortabel ingesteld
– Niet de snelst sturende van het stel

Lees de volledige test in Motorrijder Koopgids 2022 of KicXstart Koopgids 2022.

Technische gegevens
Honda NT1100
Motor: 1.084cc, 4 kl./cil., vloeistofgek. paralleltwin
Boring x slag:  92 x 81,5 mm
Compressieverhouding:         10,1:1
Max. vermogen:         102 pk @ 7.500 tpm
Max. koppel:   104 Nm @ 6.250 tpm
Gewicht:         238 kg (rijklaar) (DCT: 248 kg)
Zithoogte:       820 mm
Tankinhoud:   20,4 l.
Prijs België:     € 13.999,- (DCT: € 15.199,-)
Prijs Nederland:         € 16.399,- (DCT: € 17.599,-)

Tekst Laurent Cortvrindt • Fotografie Honda