Kort getest: Kawasaki Meguro S1

Met de W230 en deze Meguro S1 zet Kawasaki dit jaar een olijk retroduo op de markt. De twee modellen verschillen slechts minimaal, maar het verhaal van de Meguro S1 maakt ‘m iets meer authentiek retro. Hij doet het zelf uit de doeken tijdens een ritje dwars door Rotterdam.

In de jaren zestig is Kawasaki, op dat ogenblik nog een grote producent van voornamelijk vliegtuigmotoren, op zoek naar een manier om in de (zeker in Japan) snelgroeiende motormarkt te kunnen stappen. Meguro past in dat plaatje: het bedrijf, gevestigd in de gelijknamige buitenwijk van Tokio, heeft een goede naam; niet in het minst omdat politiekorpsen gebruikmaken van hun betrouwbare motorfietsen.

De basis voor Meguro wordt al in 1924 gelegd in de vorm van een ijzersmelterij, vanaf 1937 bouwt het bedrijf ook motorfietsen. In 1964 brengt Meguro voor het laatst een motorfiets onder eigen naam uit, in datzelfde jaar volgt ook het eerste model dat onder de Kawasaki-vlag wordt gelanceerd: de Kawasaki 250 Meguro SG, een echte samensmelting van de beide merken. De 2025 Meguro S1 is eerbetoon aan 100 jaar Meguro, waarvan 60 jaar onder de Kawasaki-paraplu. Zeker in Japan is dat best wel een dingetje, want Meguro is daar een heel stuk bekender dan hier.

Tweeledig
Met de zwarte lak en het vele chroom is de Meguro S1 duidelijk geïnspireerd op de looks van motoren uit de jaren zestig, meer bepaald op die van de Kawasaki 250 Meguro SG uit 1964. Het mooiste detail aan dit hele eerbetoon is dat het Kawasaki-logo enkel achterop het zadel te vinden is. Op de fraai gevormde tank krijgt het aloude Meguro-logo namelijk alle ruimte om in de kijker te staan.

Overigens heeft de Kawasaki W230, het bijna identieke broertje in dit tweeledige verhaal, ook niet de kenmerkende Kawasaki-letters op de tank staan; de W230 doet het met het W-logo dat de klassieke Kawa W-modellen dragen.

Hoofdletter
Verder verschilt de W230 slecht zeer minimaal van de Meguro. Er is de kleur van de koelribben en het dashboard, een iets lager zadel en een prijsverschil van 600 euro; die laatste twee zijn in het nadeel van de Meguro. Hoewel beide modellen absoluut onder de noemer retro vallen, zou je dat woord bij de Meguro S1 met een hoofdletter R mogen schrijven.

Met 233cc is deze eencilinder een van de lichtere in zijn segment. Dat hoeft de pret echter echt niet te drukken, want met 18 pk en amper 143 kg met volle tank is dit recept voor puur plezier best lekker. Wellicht dat het aan de stadsroute ligt, waarbij we van verkeerslicht naar verkeerslicht zoeven, of aan het gezelschap van een jolige groep motorjournalisten: feit is dat we moeite hebben om ons níét rot te amuseren op deze retromachine.

Trefzeker
Hoewel we de mooiste highlights van de stad aan de Nieuwe Maas aandoen, heeft de voorrijder toch een uitdagende route uitgestippeld waarbij we eigenlijk van alles wat voorgeschoteld krijgen. Naast de bekende drukke wegen in de binnenstad krijgen we ook behendig bochtenwerk voor de wielen in het industriegebied, net als doorgaande wegen die de verstedelijkte gebieden met elkaar verbinden.

De Meguro slikt het allemaal voor zoete koek en stuurt trefzeker over iedere rotonde of putdeksel heen. En we kunnen gerust genieten van de rit, want aan boord van deze luchtgekoelde kwartliter geen bizarre moderne snufjes die je ogen aan een volgepropt TFT-scherm gekluisterd houden. Het dashboardje op de Megruo bestaat uit twee oldschool klokken voor de toeren en snelheid, met in de linkerklok een klein lcd-display met trip- en odometers. Rechts zitten de bekende lampjes voor motormanagement, richtingaanwijzer en dat soort werk.

In de linkerklok staat nog wel iets wat voor ons westerlingen kan lijken op het getal 170, je vindt het ook terug op het zijkapje. Daardoor kan de indruk gewekt worden dat je op een nog lichtere 170cc rondrijdt, maar niets is minder waar: deze tekens zijn katakana, net als kanji is katakana een van de vormen van het Japanse schrift en zo ziet ‘Meguro’ er dus in katakana-tekens uit. Zo heb je wat te vertellen als een andere rijder een praatje komt slaan.

Basic
Nu verwacht je op zo’n ouderwets ogende eenpitter  een carburateur en trommelremmen, maar beide onderdelen zijn natuurlijk niet meer van deze tijd – met dank aan emissienormen en ABS-voorschriften. Het blokje doet het dus met injectie en op zowel de voorste als achterste remschijf grijpt een tweezuigerremklauw in, onder het toeziend oog van ABS. Lekker basic.

Datzelfde kan gezegd worden over de niet-instelbare telescoopvork, op de stereoschokdempers achteraan is de veervoorspanning instelbaar – handig als je wat bagage bijhebt of zelf aan de grotere kant bent.

Overigens is de zithoogte met 740 mm wel heel erg laag, het maakt dat je je wat klein voelt tussen het drukke stadsverkeer. Dat doet overigens niets af aan het comfort, door het lange eendelige zadel is er ruimte genoeg om wat verder naar achteren te gaan zitten en zo de kniehoek wat minder scherp te maken.

Maatje minder
Het motorleven is toch net wat leuker op zo’n lichte Kawasaki, waarbij je na een doldwaze slinger aan de gashendel niet direct rillend van angst naar het dashboard hoeft te kijken of de naald de maximumsnelheid al overschreden heeft. Nee, de kunst is hier om het gas net zo lang mogelijk open te houden. En als het dan echt een keertje langzamer moet, werkt de voorrem netjes gedoseerd de snelheid er weer uit.

De Meguro S1 heeft bovendien zijn uiterlijk mee, want dit soort gedrag wordt over het algemeen iets minder afgekeurd door het publiek als je op een charmante retromachine rijdt, is onze ervaring. En charmant is de Kawasaki zeker. Het bewijs dat een maatje minder oprecht je rijervaring kan vergroten. Geen wonder dat er na deze afwisselende route in en rond Rotterdam van onder elke helm een brede grijns verschijnt. Motorrijden is leuk, man, zelfs dwars door een stad, maar zéker op een Kawasaki Meguro S1.

Conclusie
Het is maar de vraag hoeveel motorrijders aan deze kant van de aardbol überhaupt ooit van Meguro hebben gehoord, laat staan hoe de motortjes eruitzien. Kawasaki geeft echter een prima geschiedenisles met deze Meguro S1. Of de iets hogere prijs voor deze, historisch beter onderlegde, machine in verhouding staat voor de gemiddelde koper? Dat is een beetje de vraag. Feit is wel dat als je een beetje retromachine wil rijden, het verhaal maar beter kan kloppen. En dat doet het bij de Meguro S1 absoluut. Dat het daarnaast ook nog zeer vermakelijk rijden is met deze Kawasaki, is helemaal mooi meegenomen. Naar die puike combinatie zal menig concurrent in dit segment met jaloerse blik kijken.

Plus- en minpunten
+ Enorme funfactor
+ Authentieke looks
+ Opstapklaar
– Meguro wie?
– Wel érg laag
– Slechts 118 km/u op top

Lees het uitgebreide testverslag in de Motorrijder Zomerspecial 2025

Motor: 233cc, 2 kl./cil., luchtgekoelde SOHC eencilinder
Boring x slag:  67 x 66 mm
Compressieverhouding:         9:1
Max. vermogen:            18 pk @ 7.000 tpm
Max. koppel:   18,6 Nm @ 5.800 tpm
Brandstofvoorziening:               injectie
Transmissie:   zesbak, ketting
Frame:                  stalen wiegframe
Voorvering:       37 mm telescoopvork, niet instelbaar, veerweg 117 mm
Achtervering: stereodempers, veervoorspanning instelbaar, veerweg 95 mm
Voorrem:            265 mm schijf met tweezuigerremklauw, ABS
Achterrem:       220 mm schijf met tweezuigerremklauw, ABS
Banden voor/achter: 90/90-18 / 110/90-17 (IRC Grand High Speed GS 19)
Wielbasis:         1.415 mm
Balhoofdhoek/naloop:             27° / 99 mm
Gewicht: 143 kg (rijklaar, volgetankt)
Zithoogte:          740 mm
Tankinhoud:    12 l
Prijs België:      € 5.899,-
Prijs Nederland: € 6.199,-

Tekst Tom van Appeldoorn • Fotografie Andrew Walkinshaw, Mariska Grob