Nieuw bij Motorrijder: een journalist!

Deze keer stellen we eens geen nieuwe motor of een paar handschoenen voor, maar wel versterking voor de redacties van Motorrijder en KicXstart. Tom Van Appeldoorn maakt sinds begin december deel uit van de MR/KicX crew en stelt zich hierbij even voor. Voor het geval je het nu al grondig oneens met hem bent, je kan ‘m altijd mailen op tom@motorrijder.be!

Opgroeien op het platteland van de Betuwe garandeert je alvast één zaak: je zal op je brommertje naar de stad moeten om iets te beleven. Maar wanneer je van die rit meer geniet dan van de uiteindelijke bestemming, dan weet je dat je beter een motor kan kopen om over de slingerende dijken te jakkeren.

En als je dan als stuurloze begin-twintiger een iets te zware rechterhand hebt ontwikkeld inclusief het idee dat je ‘heel wat weet’ over motoren? Juist, dan gooi je jezelf in het aloude vak van motorblaadjes maken … om in je eerste stageopdracht de turbo van de BMW B&B Futuro steevast een supercharger te noemen, want ‘dat doet toch hetzelfde’? Enfin, een aantal jaren verder en heel wat kilometers wijzer, weet ik inmiddels dat er een hele wereld aan kennis is die ik nog moet ontdekken. Maar beetje bij beetje kom ik er wel.

De oplettende lezer zag mijn naam niet heel lang geleden al eens voorbijkomen op deze pagina’s. Toen testte ik de Triumph Rocket 3 Storm onder miserabele omstandigheden in de Franse Voor-Alpen. Net te laat op een godvergeten parking stoppen om je regenpak aan te trekken en dan nog tien minuten staan knoeien met de rits zodat je alsnog doorweekt bent, je kent het scenario wel. Tja, motorrijden is soms pas leuk als het achter de rug is.

Neem die keer dat ik samen met mijn vader op twee gammele 500cc Royal Enfield Bullets door Noord-India reed. Een halve dag waren we bezig met een weg op te rijden die door alle regen honderd meter lager op de berg was komen te liggen. Verderop voelden we de temperatuur onder het vriespunt duiken en moesten we sneeuwvlokken van de vizieren vegen. Om finaal, als klap op de curry, in een tentenkamp onder schapenvellen te moeten slapen. Gelukkig hebben we de foto’s nog, want van de dag zelf weet ik niet veel meer. Toch ben ik blij dat we zo moesten afzien, want de dag daarna genoot ik van elke zorgeloze meter die we door de zonovergoten valleien reden.

Ik geloof er sterk in dat je avontuur een duwtje in de rug moet geven. Soms zelfs een serieuze schop onder z’n hol. Als alles goed gaat heb je namelijk geen verhaal, hoogstens een duffe anekdote. Nee, fouten maken, dát geeft pas een verhaal. De sleutels van je motor die op Schiphol staat te wachten vergeten in een Frans hotel en vervolgens in de stromende regen naar Brussel moeten rijden om ze weer op te halen. Dat soort foutjes dus. Om maar te zeggen dat ik er weinig problemen mee zal hebben om maandelijks een stukje ‘domme stoot’ neer te pennen…