Toerroute: Tweedaagse Eifel

Hoewel de passage door de Luxemburgse stad pas voor veel later op de dag gepland staat, lijkt de route vroeg in de ochtend al verdacht veel op een processie van Echternach. Misschien dat we gestraft worden voor het feit dat de heenrit over de snelweg vlotjes ging, amper file rond Brussel en ook in Luik schoot het lekker op. Maar vanaf de start van de route aan het Kuifjemuseum in Spa worden er stokken in onze wielen gestoken…

Na amper twee kilometer zijn er al de eerste wegenwerken, al gebaart een vriendelijke arbeider ons dat we voorzichtig tussen de vrachtwagens en graafmachines door mogen laveren. De BMW R 1250 RT is geen offroader, toch slaag ik erin om zonder averij de eerste wegversperring van de dag te doorbreken. De afdaling van de Côte du Rosier richting Coo is ook dicht voor wegenwerken, dus keren we op onze stappen terug.

Gelukkig is die Côte du Rosier geen straf om met de motor te rijden, maar na amper twintig kilometer op de oorspronkelijke route liggen we al een halfuur achter op ons schema. En met driehonderd kilometer aan secundaire wegen op het menu voor vandaag moeten we niet te veel treuzelen. Op de weg van Trois-Ponts naar Vielsalm is het weer raak, hier is absoluut geen doorkomen aan en die situatie zal de komende maanden ook niet veranderen. Omrijden dan maar.

Eerst op de bonnefooi met veel inzoomen op de kaart van de TomTom om meermaals te moeten vaststellen dat de kleine weggetjes doodlopen. Oké, dan volgen we de officiële omleiding, een lus over Basse-Bodeux en Lierneux die ons een eind uit koers slaat. En weer lopen we straftijd op. Het is al middag als we in Vielsalm aankomen en overleg plegen bij een kop koffie en een croissant. Twee conclusies kunnen we nu al trekken: 1) deze route zal ik compleet moeten herbouwen en 2) er mag verder deze dag niks meer misgaan.

Holderdebolder
Over Waalse wegbedekking van heel wisselende kwaliteit gaat het zuidwaarts, richting de Luxemburgse grens. Omdat alle routes dit jaar rond water draaien, heb ik ook een lusje naar het dorp Ourthe voorzien, al komt dat ook met een omleiding. ‘Pont barré, déviation’, we beginnen het stilaan gewoon te worden.

“In Luxemburg en Duitsland zal het beter zijn, daar zijn de wegen beter onderhouden”, maken we mekaar wijs als we op een kruispunt in Limerlé een alternatief traject uitstippelen. Amper twintig kilometer op Luxemburgse bodem wordt ons enthousiasme al getemperd, ook hier wordt flink aan de weg gewerkt. Nog een geluk dat het weer meezit en dat de omgeving zo mooi is.

Het rijden zelf vereist wel aandacht. Op de open stukken ligt het asfalt er droog bij, maar het kan zomaar zijn dat de schaduw van een paar bomen midden in de bocht voor verraderlijk glad asfalt zorgt. Een beetje marge houden is aangewezen, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan als je een eind achterloopt op je schema.

Nostalgie
De afdaling naar Vianden is bekend, de karakterkoppen van de mijnwerkers die op de stuwdam zijn geschilderd passen perfect in het plaatje. Een passage door het Müllerthal mag niet ontbreken, het was hier dat ik als vijfjarig rotjoch in mijn sponsen shortje tijdens een zomerwandeling met het gezin voor het eerst op een motor mocht zitten, een BMW R 90 S. Mooie herinnering, mooie plek ook met de smalle wandelpaadjes die zich door de rotsformaties wurmen.

In Echternach zit het verkeer in de dorpskom muurvast als twee buschauffeurs mekaar de duvel aandoen, lijkt me de perfecte plaats voor drie stappen voorwaarts en twee terug. In Ralingen steken we de Sauer (of de Sûre voor wie het liever in het Frans zegt) over en zitten we definitief in Duitsland. We hebben eerder op de dag al haasje-over gespeeld met de Frans-Duitse grens, maar die spielerei ligt achter ons. Tijd voor een bad in de thermen van Trier is er niet, om de stad te ontvluchten nemen we een tiental kilometer snelweg.

In Mehring, aan de oevers van de Moezel, doen we nog een kop koffie voordat we de laatste honderd kilometer over de slingerende wegen van de Moezelstreek lekker doorkachelen. We zijn compleet uitgewrongen als we twee uur later in Hotel Sonnenblick in Lütz aankomen, tureluurs gestuurd en met beurse billen. Tijd voor een schnitzel en een pint, twee keer in Duits formaat aub.

Lompe duif, dartele hinde
De terugweg heeft sowieso al bijna honderd kilometer minder in petto dan de heenrit, het weer zit mee en ook de wegenbouwers zijn ons beter gezind. Alleen de fauna heeft het deze keer op ons gemunt. Op amper vijf kilometer tijd moet Peter twee keer wegduiken om een kamikaze gevederde vriend te ontwijken, de eerste keer is het een sierlijke Vlaamse gaai, de tweede keer een ordinaire lompe duif.

En vlak voor we aan de Nürburgring aankomen dartelt ineens een hinde de weg over. Kan gebeuren in de Eifel, waar de wegen zich door de bossen slingeren. In de omgeving van de Nürburgring rijden de sportwagens in camouflageprint bijna in een stoet achter mekaar aan. Blijkbaar maken de marketinglui van de grote automerken er een sport van om hier in de regio met prototypes te komen paraderen, kwestie dat de autoliefhebbers die zich hier constant verzamelen genoeg spionagefoto’s kunnen maken om door te sturen naar de autobladen.

De Nürburgring is midden in de Eifel een economische pool van jewelste geworden met naast de Nürburgring en de Nordschleife ook een koopcentrum, pretpark en ADAC-rijvaardigheidscentrum. Fijne aanvulling op het toerisme als inkomstenbron.

Source O Drama
Vanuit de lucht moet de Vulkaaneifel er als het gezicht van de gemiddelde tiener uitzien: vol pukkels. Op de grond krullen de wegen zich in sierlijke bochten om al die heuvels en bulten heen, ideaal speelterrein om de RT de sporen te geven. Richting Bütgenbach en Robertville – we zijn dan al terug in België aanbeland – is het wat meer werken aan het stuur van de Duitse toerbuffel want hier zoeken we weer wat smallere, technische baantjes op om uiteindelijk via het bedevaartsoord Banneux in de vallei van de Vesder in Trooz te belanden.

Het oogt allemaal een beetje mis-Trooz-tig, economisch ging het deze regio al niet voor de wind en de zware overstromingen van drie jaar geleden hebben de situatie geen deugd gedaan. Langs de waterfabriek van Chaudfontaine rijden we het gelijknamige stadje binnen, de route finisht tegenover het casino, voor ‘Source O Rama’.

Tot voor een paar jaar was dat een belevingscentrum dat helemaal draaide rond het thema water, het vloeibare goud dat Chaudfontaine welstand bracht. Source O Rama werd door de overstroming van de Vesder echter helemaal verwoest en staat sindsdien te wachten op afbraak zodat er op deze locatie nieuwe initiatieven ontwikkeld kunnen worden. Best een confronterend einde van een prachtige tweedaagse.

PRAKTISCH De route voor dag 1 start in het centrum van Spa en leidt naar hotel Sonnenblick in Lütz. Met 309 kilometer is het een behoorlijke route en om ze op één dag te rijden moet je flink wat motorervaring hebben en ben je maar beter goed uitgerust. Gooi de route vooraf ook nog even door een routeplanner om te kijken of er geen nieuwe wegenwerken zijn opgedoken want op een rit van 309 kilometer kan je je maar weinig gesukkel veroorloven.

Andere opties zijn overnachten in Spa om de rit in één keer te rijden, zo spaar je toch al de snelwegrit naar de Ardennen uit. Of je hakt de rit in twee en overnacht pakweg in Trier, dan maak je er een driedaagse van. De tweede route van 205 kilometer is ook nog lang, maar in de Eifel schiet het lekker op. Die rit is vlot haalbaar op een dag, inclusief de terugrit naar eender welke plek in Vlaanderen. Veel plezier ermee!

Download de routes Dag 1: Van Spa naar Lütz • Dag 2: van Lütz naar Chaudfontaine

Highlights dag 1
Spa De route start aan het Musée de la Ville d’Eau, een paar honderd meter verder naar het centrum kunnen stripliefhebbers in het Musée Imaginaire de Tintin terecht. In de zomermaanden is deze tijdelijke tentoonstelling elke dag van 10 tot 17.30 uur geopend en bekijk je een aantal items die centraal stonden in de stripverhalen van Kuifje.

Vielsalm De Salm is een riviertje dat in Trois-Ponts uitmondt in de Amblève, Vielsalm is in de Romeinse tijd naar deze rivier genoemd. De afdamming van de Salm deed in Vielsalm het Lac des Doyards ontstaan, een fijne plek om even te verpozen.

Müllerthal De regio Müllerthal noemt zich trots het Klein-Zwitserland van Luxemburg en is een absoluut wandelparadijs, de Müllerthal Trail is zomaar eventjes 112 kilometer lang. Het bijzondere aan het Müllerthal is dat de zandstenen rotsen er heel diep uitgesleten zijn en de wandelpaden lopen kriskras door die kieren en spleten in het landschap.

Trier In het Moezeldal en meer bepaald in Trier zouden er in 3.000 voor Christus al mensen gewoond hebben, maar Trier werd pas echt belangrijk toen de Romeinse keizer Augustus in 16 voor Christus de opdracht gaf om de stad te bouwen. Daarmee is Trier de oudste stad van Duitsland en veel gebouwen uit de Romeinse tijd zijn bewaard gebleven. De route loopt langs de keizerlijke thermen, de badhuizen die keizer Constantijn II in de vierde eeuw aan de inwoners van Trier schonk.

Highlights dag 2
Booser Maar
De vulkanische activiteit en meer bepaald de combinatie van opstijgend magma en water heeft in de loop van de geschiedenis voor een aantal flinke explosies gezorgd, met ronde kraters en meren als gevolg. Vlakbij het dorpje Boos liggen er vlakbij mekaar twee van die ronde putten waarvan er eentje is volgelopen met water. Leuk om even de benen te strekken.

Meer van Bütgenbach We passeerden met onze toerroutes eerder al eens aan het meer van Bütgenbach, maar deze keer benaderen we de 120 hectare grote waterplas vanaf de noordzijde over een opeenvolging van kleine straatjes.

Meer van Robertville Ook het meer van Robertville zat al in eerdere toerroutes in de Ardennen, maar ditmaal komen we vanaf een andere kant naar het meer en de stuwdam toe. Niet over de N676 (zeg maar de klassieke route), maar via de N681. Die is ter hoogte van de stuwdam op de Warche zo smal dat er beurtelings verkeer met verkeerslichten geldt op de eenvaksweg. Vlakbij de stuwdam vind je een sympathiek snackbarretje.

Source O Rama Source O Rama omschrijven als een highlight van de route is eigenlijk te cynisch, een belevingscentrum over mineraalwater dat verwoest wordt door een rivier die buiten haar oevers treedt is te triest voor woorden. Drie jaar na de watersnood wacht het gebouw op afbraak, de stad zoekt investeerders die in totaal drie miljoen euro over hebben om op dezelfde locatie een nieuwe toeristische trekpleister te bouwen.

Tekst en route Bart De Schampheleire • Fotografie Peter Naessens