Toerroute: Vlaamse Ardennen (119 km)

Hoewel in deze rit de Vlaamse Ardennen centraal staan, liggen start en finish van de route buiten deze streek die zich ruwweg uitstrekt van Oosterzele in het noorden tot de taalgrens in het zuiden.

Vertrokken vanuit Lede zakken we via gehuchtjes en dorpjes als Impe, Ottergem, Bambrugge en Woubrechtegem af richting Geraardsbergen. We rijden echter in een wijde boog om de mattentaartenstad heen terwijl de bizarre dorpsnamen mekaar blijven opvolgen. Steenhuize-Wijnhuize, Smeerebbe-Vloerzegem, Appelterre-Eichem: ze maken er hier duidelijk een gewoonte van om alles dubbel te zien.

In Idegem steken we de Dender over en als we even later vanuit Zandbergen de Dendervallei achter ons laten rollen we naadloos het Pajottenland in. Al duurt ook dat liedje niet lang want Lessines is al onderdeel van het Pays des Collines, zeg maar de Waalse tak van de Vlaamse Ardennen. Om de Moulin du Mouflu te bereiken zoeken we eventjes wat smallere weggetjes op, maar verder gaat het flink vooruit aan de andere kant van de taalgrens.

Van Scaubecq over Flobecq tot La Houppe kleurt alles op de kaart groen en dat strookt honderd procent met de werkelijkheid. Na de passage aan de steengroeve van Lessen rij je een heel eind door bossen en velden zonder dat je veel andere weggebruikers tegenkomt. La Houppe (D’Hoppe in het Nederlands want we zitten hier pal op de taalgrens tussen Ronse en Brakel) is ook voor goed getrainde fietsers een kuitenbijter, op de motor komt er geen druppel zweet aan te pas als je door de vloeiende bochten walst.

Als je D’Hoppe in je achteruitkijkspiegels ziet en de N48 Brakel-Ronse gedwarst hebt, valt je bek vermoedelijk open van wat de Vlaamse Ardennen voor jou te bieden hebben. Over het plateau van het Burreken rijden we naar Zegelsem om verder te stomen over de kasseien van de Haaghoek. Een paar minuten laten stuif je al over de lange asfaltslingers van de Marlboroughstraat, nog twee keer knipperen met je ogen en de Vinkemolen domineert al het uitzicht over de Franskouter. Dit zijn de échte Vlaamse Ardennen, met een afwisseling van vlotte wegen en kleine kronkelbaantjes die het betere roetsjbaangevoel oproepen.

In Nederzwalm ligt de Schelde binnen schootsafstand, maar we sturen richting Meilegem om langs het kasteel van Beerlegem naar Dikkele te rijden. Dikkele (deelgemeente van Zwalm) ligt in een put en is misschien daarom een godvergeten dorp. De dorpscafés ‘Poezenelle’ en ‘De Casino’, de kasseien van middeleeuwse kwaliteit en het stemmige kerkje met de vervallen kerkmuur: regisseurs die een film uit de tijd van toen willen draaien en daarvoor een geschikte locatie zoeken, check Dikkele eens.

Over de kasseien van de Lange Munte en de indrukwekkende vlakte die in de Eerste Wereldoorlog dienst deed als militair vliegveld rijden we naar Munte, nog zo’n stemmig dorpje aan de rand van het Scheldeland. Van op de molshoop in het landschap kijk je richting zuiden uit over de uitlopers van de Vlaamse Ardennen terwijl vanuit het noorden de verstedelijking van Gent onverbiddelijk oprukt. Een laatste groen ommetje door de Makegemse Bossen richting Schelderode maakt de route compleet voor je de motor opbokt bij eindpunt Grease & Goodness, waar je je tegoed kunt doen aan een burger of ribbetjes.

Praktisch 119 kilometer door het Pays des Collines en de Vlaamse Ardennen, da’s goed te doen. Temeer omdat zowel vertrekpunt Erpe als finishplaats Merelbeke vanuit alle windrichtingen vlot bereikbaar zijn. Erpe-Mere heeft een afrit op de E40 tussen Gent en Aalst, vanuit Merelbeke sta je in tien minuten op diezelfde E40 en ook de E17 in Gent is vlakbij. Ook deze keer geen onverhard in de route, dus alles prima te rijden met eender welke motor.

Download de route

Ele’s Biker Bar Elewout Vandersteen – Ele voor de vrienden – begon in 1997 met motorhandel Promotor en was achtereenvolgens Yamaha- en Triumph-dealer. In de voorbije winter werd Ele’s Bikers Bar aan het concept toegevoegd. Een koffie drinken, telewerken of een meeting met collega’s in de showroom van een motorwinkel: bij Ele’s Bikers Bar kan het.

Kasteel van Lestriverie Omdat elke toeristische route een kasteel verdient, deze keer het kasteel van Lestriverie in Lessenbos, deelgemeente van Lessen. Ooit gebouwd om het ‘debattenland’ te verdedigen. Margaretha van Constantinopel was zowel gravin van Henegouwen als Vlaanderen. Toen Margaretha in 1280 definitief de benen strekte kreeg haar zoon Gwijde van Dampierre Vlaanderen terwijl kleinzoon Jan II van Avesnes Henegouwen kreeg. Het resultaat: ambras tot 1737. Het kasteel van Lestriverie wordt momenteel bewoond door de familie van de markies d’Yve de Bavay en kan je niet bezoeken.

Moulin du Mouflu Iedereen in de classic-scene kent Bernadette en Michel, de vorige uitbaters van de Moulin du Mouflu die vaak met hun classic zijspan bij races aanwezig waren. Ook de nieuwe eigenaars hebben een hart voor alles wat een motor heeft want er worden regelmatig oldtimer meetings georganiseerd. Een ideale plek halfweg de route voor een pauze en een hapje.

Vinkemolen De Vinkemolen werd in de achttiende eeuw gebouwd in Oosterzele. In 1790 werd de molen binnen de Oosterzeelse gemeentegrenzen een eerste keer verplaatst en de molen bleef er tot 1956 in werking. Een grondige renovatie in 1968 kon niet verhinderen dat de molen tijdens een storm in 1983 tegen de vlakte ging. In 2002 werd de Vinkemolen heropgebouwd op de prachtige Franskouter in Sint-Denijs-boekel, op de plaats waar in 1946 een staakmolen werd gesloopt. Molens bouwen, slopen en verhuizen, het is een business op zich.

Dikkele De dorpskern van Dikkele is beschermd en dat is niet meer dan logisch. Omdat het afgelegen dorp door geen enkele verbindingsweg wordt doorsneden of ontsloten is de tijd er blijven stilstaan. Geen bakker, geen slager, geen kruidenier. Maar wel twee formidabele herbergen vlak naast mekaar.

Tekst en route Bart De Schampheleire • Fotografie Peter Naessens