Dachten we tot enkele jaren geleden nog dat het supersportsegment zo goed als klaar was, dan leeft het weer helemaal op. De Yamaha R9 is de perfecte belichaming van die ‘nieuwe stijl’ supersports: minder hardcore dan de ‘zeshonderdjes’ van weleer, maar daarom niet minder snel. En daardoor een waardige opvolger van Yamaha’s supersportvlaggenschip: de immens populaire R6.
Het is 1999 als de YZF-R1 zijn eerste verjaardag viert. De superbike van Yamaha blijkt zeer goed opgewassen tegen concurrenten als Honda, Kawasaki en Suzuki, maar in het 600cc supersportsegment slaagt Yamaha daar allesbehalve in. De Thundercat is redelijk verouderd vergeleken met een nieuwe generatie die de concurrentie naar voren schuift, maar met de komst van de YZF-R6 hoopt Yamaha daar verandering in te brengen.

De R6 krijgt een volledig nieuw motorblok dat gebruikmaakt van slimmigheden die ook op de R1 toegepast zijn. Het blok heeft daardoor een compact ontwerp, mede doordat de in- en uitgaande as van de versnellingsbak bijna direct onder elkaar zitten. Verder heeft de R6 een centraal geplaatst inlaatkanaal in de neus, waardoor de motor met dikkere ram-air lucht gevoed kan worden via vier 37 mm Keihin carburateurs.
Het chassis is niet bijster revolutionair: de aluminium twin-spar is kort maar erg stijf, de alu swingarm juist wat langer voor een betere wegligging. De volledig instelbare telescopische voorvork en de monoshock zijn relatief eenvoudig, de voorremmen zijn dezelfde Sumitomo remklauwen die ook op de Thundercat zaten. Niet veel nieuws onder de zon dus, maar het resultaat is verbluffend modern en goed gelukt.

De gillende vier-in-lijn bereikt zijn rode gebied pas bij 15.500 tpm, en presteert in principe het best boven de 6.000 toeren. Bij 8.000 tpm geeft hij al een flink percentage van zijn vermogen en koppel af, een lijn die bij ongeveer 10.000 tpm nog eens abrupt verder omhoog schiet. Het piekvermogen van (toen nog) 99 pk zit op 12.500 tpm, de 57,2 Nm koppel is er iets vroeger, bij 10.500 tpm.
Door de jaren heen wordt de R6 zo ongeveer om de twee jaar geüpdatet. Niet zonder reden trouwens, want de concurrentie in het supersportsegment is moordend. Yamaha wil de middenklasse racer zo relevant mogelijk houden voor het grote publiek, dat de R6 overigens maar al te goed weet te vinden. Met de jaren neemt het vermogen steeds een beetje toe en blijft Yamaha de R6 verder verfijnen.

In 2003 wordt brandstofinjectie toegevoegd en daalt het rijklaar gewicht naar 188 kg, de lichtste R6 in de hele modelgeschiedenis. Voor modeljaar 2008 wordt het vernieuwde motorblok geïntroduceerd, goed voor 125 pk bij 14.500 tpm. Daarna neemt het vermogen steeds verder af, mede vanwege strengere emissienormen.
Dat het model al sinds 1999 gebouwd wordt zegt genoeg over de populariteit en tweedehands zijn er ontelbaar veel R6’en te vinden. De allereerste modellen heb je voor slechts een paar duizend euro, hou daarbij wel rekening met soms flinke kilometerstanden.

Vanaf modeljaar 2021 verdwijnt de YZF-R6 op nagenoeg alle markten. Althans, als straatmotor. Steeds strengere milieurestricties zorgen er namelijk voor dat het niet meer rendabel is om de R6 iedere keer weer verder te knijpen. Yamaha blijft de R6 nog wel bouwen, maar je kan ‘m enkel kopen als niet voor straatgebruik gehomologeerde circuitmotor.
Vloeistofgekoelde vier-in-lijn • 599cc • 99-125 pk • 188-200 kg • 17 l • € 1.750 – € 15.500
