Toerroute: Dwars door de Ardennen (139 km)

“Bestaat er ook in België een dorp dat Bonneville heet? Dat wist ik helemaal niet!” Die verbaasde reactie hoorde ik de voorbije dagen wel vaker, niemand van mijn vrienden met enige kennis van motorgeschiedenis en/of aardrijkskunde had weet van Bonneville, vlakbij Andenne. Het had een lampje moeten doen branden. Een waarschuwingslampje…

“Tja, je had ook naar Bonneville in Frankrijk kunnen rijden. Of Bonneville in Amerika”, lacht de inwoner van Bonneville die ons tijdens de wandeling met zijn hond vriendelijk komt vragen wat we in vredesnaam aan het doen zijn. “Een kleine fotoshoot, meneer. Met op de voorgrond de Triumph Bonneville en achterin het beeld het plaatsnaambord Bonneville.” Zijn halfslachtige poging om een grappig antwoord te geven is meer dan vermoedelijk een reactie op de ontgoocheling die van mijn gezicht af druipt.

Uiteraard had ik mijn huiswerk gemaakt en de route vooraf op Google Maps bekeken. En daarbij had ik natuurlijk gezien dat Bonneville weinig om het lijf heeft en dat het orakel van de moderne tijd (Wikipedia dus) als laatste inwonersaantal een bescheiden 895 zielen aangeeft … in 1976. In werkelijkheid blijkt Bonneville nog veel minder dan ‘weinig’ om het lijf te hebben, zeg maar ‘niks’. Een gigantische vierkantshoeve die zichzelf op het label ‘kasteel’ heeft getrakteerd met een paar schuren die gerestaureerd worden zodat de stellingen de foto verpesten. Een café is er niet, een terras om de route af te sluiten dus ook niet. Nog een geluk dat de route zelf er eentje is om duimen en vingers bij af te likken.

Al moet je dat laatste wel op de juiste manier interpreteren. Van Robertville naar Bonneville maken we als het ware een dwarsdoorsnede van de Ardennen en dat in meerdere opzichten. We knippen niet alleen de kaart van Wallonië horizontaal in tweeën, de rit is ook een 140 kilometer lange samenvatting van hoe anders de landschappen zijn bezuiden de taalgrens.

Van Robertville tot pakweg Werbomont wisselen weidse vlaktes en dichtbeboste gebieden mekaar af en rij je vaak op heel steile hellingen. Noem dat gerust ‘de Ardennen’ zoals de meeste mensen ze kennen van op scoutskamp of gezinsuitstap. In de tweede helft van de route maak je veel minder hoogtemeters, de steile hellingen worden glooiende akkers waarbij er ook veel minder bos aan te pas komt. Een constante in de route is wel dat je meestal over kleine eenvaksweggetjes rijdt.

In het eerste deel van het traject vind je een paar van de overbekende secundaire wegen die de Ardennen doorsnijden (van Coo naar Stoumont, bijvoorbeeld) waar je aan een fraai tempo de lange doordraaiers aan mekaar kunt rijgen. Maar heel vaak kiezen we voor de kleine weggetjes. Daar ligt de gemiddelde snelheid een stuk lager, is het vrij ‘technisch’ motorrijden en kan je zelden door de bocht kijken omdat een haag of een koe het zicht belemmert.

Precies omdat we deze keer de kleine weggetjes opzoeken krijg je een ander Wallonië te zien, een Wallonië waar je op 140 kilometer slechts een handvol auto’s tegenkomt. Hou er rekening mee dat je tientallen kilometers aan een stuk door een niemandsland zal brommeren. Op een handjevol toeristenstadjes na (Stavelot, Barvaux, Durbuy) kom je enkel door dorpjes waar de voorzieningen identiek zijn aan die in Bonneville: onbestaand. Dat betekent geen horeca en ook geen benzinestations. Tank daarom tijdig en neem je boterhammen mee. Want ook al kom je misschien amper ‘echte’ terrassen tegen, in werkelijkheid biedt de route je duizend mogelijkheden om een terras te improviseren. Parkeer je motor op een heuveltop, spreid het picknickdeken uit en genieten maar.

Praktisch 139 kilometer door de Ardennen lijkt misschien een eitje omdat je door een verkeersluwe streek rijdt, verkijk je echter niet op de rit want we rijden heel vaak over godvergeten eenvaksweggetjes waar je gemiddelde snelheid laag ligt. De aanrijroute vanuit Vlaanderen naar Robertville is ook al pittig, vanuit Luik volg je de E42 tot afrit 10 (Francorchamps) om dan binnendoor via Hockai , Hoffrai en Ovifat naar Robertville te rijden. Eindpunt Bonneville ligt vlakbij Andenne, van waaruit je in een kwartiertje in Namen bent. Van daar rij je over de E411 richting Brussel en Antwerpen, de West-Vlamingen kunnen over Charleroi, Bergen en Doornik huiswaarts sturen na een pittige dag in het zadel.

Download de route

Meer van Robertville Amper vertrokken rij je al over de brug die de N676 over het meer van Robertville leidt. De 55 meter hoge stuwdam die in 1928 werd afgewerkt ligt een kilometer ten westen van de brug. Door de Warche af te dammen en een 62 hectare stuwmeer aan te leggen, sloegen de bouwers twee vliegen in één klap: Malmédy van water en elektriciteit voorzien.

Abdij van Stavelot In het centrum van Stavelot vind je de prachtig gerestaureerde abdij van Stavelot. De abdij werd gesticht in 648, maar kende een bewogen geschiedenis vol plunderingen en andere miserie. Op de site zijn delen van de oudste abdij nog te zien, de meer recente gebouwen zijn gerestaureerd en omgevormd tot drie musea. Voor de petrolheads is het museum van het circuit van Spa-Francorchamps uiteraard het boeiendste. In de kelders van de abdij vind je een fraaie collectie racewagens en motoren.

Watervallen van Coo Met hun bescheiden hoogte van vijftien meter hebben de watervallen van Coo op papier niet heel veel om het lijf, ze blijven wel toeristen uit alle windrichtingen lokken. Het waren de monniken van de abdij van Stavelot die een meander van de Amblève verlegden om een watermolen van water te voorzien, het overtollige water stroomde over de rotsen naar beneden.

December 44 Museum Bij het Ardennenoffensief denken we vaak aan Bastogne, maar ook het onooglijke plaatsje La Gleize speelde een sleutelrol in het verlies van de Duitsers. In de voormalige pastorie van La Gleize brachten Philippe Gillain en Gérard Grégoire hun indrukwekkende collectie uniformen, kaarten, foto’s en uitrustingsstukken samen.

Durbuy Met slechts vierhonderd inwoners heeft Durbuy zich trots het label van kleinste stad ter wereld opgespeld, in de zomer vind je er een veelvoud aan toeristen. Het is er gezellig door de nauwe straatjes flaneren en er valt lekker te eten. De Vlaamse zakenman Marc Coucke vond er zijn tweede thuis en investeerde fors in de lokale economie.

Bonneville Niet meteen een highlight, wel gewoon het eindpunt van de route. Het lokale kasteel uit de zeventiende eeuw vormt een L met drie hoektorens. Het kasteel is al eeuwen in handen van de afstammelingen van ridder Jean-Hubert de Tignée die de kasteelhoeve verwierf toen de vorige eigenaar zijn schulden niet meer kon afbetalen … omdat hij zich in financiële nesten had gewerkt door het kasteel te ingrijpend te willen renoveren.

Tekst en route Bart De Schampheleire • Fotografie Peter Naessens