Het Spaanse Rieju bestaat bijna 80 jaar en heeft in de offroad-wereld een aardige reputatie bij elkaar geracet. Maar het merk lijkt het vertrouwde modderige terrein meer en meer in te willen ruilen voor meer groei in het ‘mainstream’ allroadgenre. Rieju had daarvoor simpelweg een bewezen Aziatische motor/framecombinatie kunnen aankopen, maar dat was buiten hun Catalaanse eer gerekend: de nieuwe Aventura moest en zou zich onderscheiden van de concurrentie door zijn rijkelijke uitrusting, prestaties offroad en comfort. Met daarbij een duidelijke troef op zak: een actieradius van wel duizend kilometer.
Duizend kilometer zonder te tanken? Dat zullen we nog weleens zien. Trouwens, hoe ver ligt Milaan hiervandaan? Juist, exact duizend kilometer. Dus waarom niet in één dag tijd en zonder te tanken naar de EICMA rijden? Allroadgewijs, dus zo weinig mogelijk over de snelweg. Strak plan, toch?
De Aventura is mooi afgewerkte, prima uitgeruste middenklasse allroad die mij als eveneens middenklasse rijder (1m80 en 80 kg) ergonomisch past als een handschoen. Ik zit prinsheerlijk op het stevige, brede zadel met mijn knieën in een ontspannen hoek en mijn handen hoog op het stuur. Met de zithoogte van 840 mm staan mijn voeten bij stilstand moeiteloos plat op de grond.
Tot zover het goede nieuws, want ergonomisch valt er ook meteen een stevige noot te kraken: mijn helm zit namelijk vol in de rijwind omdat ik het ruitje voor vertrek gedemonteerd heb. Dat kleinood beschermt namelijk goed tot 80 km/u, maar creëert daarboven dermate irritante turbulenties rond de helm dat ik daar geen zin in heb voor zo’n lange rit. Preventief geruimd dus.
Het 7” TFT-dashboard is aangenaam overzichtelijk, de ledverlichting rondom schenkt een zee van licht en mijn telefoon laadt op via een van de twee USB-stekkers. Dat gaat al een stuk verder dan de doorsnee ‘basic uitrusting’, maar er is meer.
Het goudkleurige 21” voorwiel laat in combinatie met volledig instelbare demping en lange 190 mm veerwegen ook offroad-werk toe. De rijder profiteert daarbij van verstelbare voetsteunen, uitschakelaar ABS en een laag drooggewicht van 190 kg. De Rieju is voorzien van een set grote en stevige valbeugels, een alu carterplaat, een radiateurbeschermer en overtuigende handkappen.
Hoewel de Rieju het me niet moeilijk maakt, ben ik na 250 km regenrijden danig aan een pauze toe. De Aventura heeft geen rijmodi aan boord, maar lijkt in een permanente Rain-modus te opereren. Zijn A2-conforme vermogen van 47 pk wordt ultra-lineair afgegeven en het gashendel heeft een erg lange slag. De doseerbaarheid is daardoor optimaal, maar het geheel ontbeert een zekere sprankeling. De radiaal gemonteerde tweezuigerremklauwen voor bieden weinig spectaculaire, maar voorspelbare prestaties bij sologebruik inclusief bagage.
Op mijn rechte lijn richting Milaan koers ik door de westelijke Vogezen op het Juragebergte af, richting Zwitserse grens. De omgeving is prachtig en de wegen heerlijk uitdagend, maar de klok wijst inmiddels twee uur ’s middags aan en ik heb 550 regenkilometers op de teller staan. Ik word het beu om steeds mijn vizier droog te wissen en op eieren te rijden en de vraag of dit een goed plan was, flitst steeds vaker door mijn helm. Gelukkig brengt een halfdroog stuurstukje bij de Col de la Schlucht in de Vogezen me weer bij zinnen, gas erop en door!
Overigens is eerder al bij 370 km het reservelampje van tank één gaan knipperen en heb ik de kraan tussen de twee benzinetanks omgezet om de tweede helft van de benzinevoorraad aan te spreken. Dat is wel erg vroeg als ik duizend kilometer moet halen met de twee tanks, en het ziet ernaar uit dat mijn vlotte rijstijl van vanmorgen ten koste is gegaan van de zuinigheid en dus de actieradius. Helemaal murw geregend zwicht ik even later toch voor de roep van de snelweg en besluit ik om verder door Zwitserland richting Gotthardtunnel te rijden.
Het was absoluut niet de bedoeling om onderweg te tanken, maar wanneer goed dertig kilometer voor de tunnel het rode reservelichtje van tank twee begint te knipperen, kies ik eieren voor mijn geld. Wie de Gotthardtunnel kent, weet dat dat geen plek is om zonder benzine op de pechstrook te stranden … want die is er namelijk niet. Bij de tankstop staat er 770 km op de teller, en tijdens het tanken stel ik vast dat er verdeeld over de twee benzinereservoirs nog een achttal liter over was.
In principe had ik Milaan dus daadwerkelijk zonder tankstop kunnen halen als ik met een rustigere rijstijl beide tanks droog gereden had, maar de nerveuze reservelampjes maken ook de rijder dus een tikje nerveus. Feit is wel dat ik een reële actieradius van 770 km makkelijk haalbaar is, en nog altijd best indrukwekkend. Moraal van het verhaal: eigenlijk blijkt die actieradius van duizend kilometer niet zo relevant, je komt gewoon erg ver op één tankbeurt, punt.
Conclusie De resterende 150 km snelweg die me nog van Milaan scheiden verlopen voorspelbaar saai maar probleemloos. De Aventura knort onverstoorbaar verder en ik zit het gewoon uit. Het is inmiddels donker geworden maar het regent niet meer dus ik vind alles prima en kom rond zeven uur tevreden en verbazend fris aan in het hotel. De Aventura 500 is geen geboren stayer maar de dappere Spanjaard doet het ronduit goed, op de snelweg en secundair. Was het een goed idee om in november op één dag naar Milaan te rijden? Zeker weten. Denk ik. Was de Aventura daarvoor de meest aangewezen motor? Helemaal niet. Heeft hij het desondanks uitstekend gedaan? Absoluut.
Lees de volledige reistest in Motorrijder december 2023
Plus- en minpunten
+ Standaarduitrusting
+ Goedmoedig en vergevingsgezind
+ Actieradius en verbruik
– Niet bepaald spannend
– Koppeling bij vertrekken
– Versnellingsbak bij stilstaand terugschakelen
Motor: 500cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde paralleltwin
Boring x slag: 67 x 68,8 mm
Compressieverhouding: 10,7:1
Max. vermogen: 47,6 pk @ 8.500 tpm
Max. koppel: 44 Nm @ 7.000 tpm
Brandstofvoorziening: injectie
Transmissie: zesbak, ketting
Gewicht: 190 kilo (droog)
Zithoogte: 840 mm
Tankinhoud: 40 l
Prijs België: € 7.999,-
Prijs Nederland: € 9.455,-
Tekst Dries Waeyaert • Fotografie Giovanni Mitolo