CFMoto MT Challenge

CFMoto heeft de voorbije jaren al aardig wat exemplaren van zijn MT-modellen aan de avontuurlijke man of vrouw gebracht en dus achtte het merk de tijd rijp om naar het voorbeeld van de roemruchte GS Trophy met een eigen MT Challenge op de proppen te komen, met voorrondes per land en een finale in Australië. Twee keer raden waar ik op zaterdag 13 september aan deelnam…

De ‘MT’ in de modelnamen van de CF’s staat voor ‘Multi-function Touring’ zodat de motoren die binnen dit deel van het CF-gamma passen even flexibel inzetbaar moeten zijn als een Zwitsers zakmes. Een wekker is dan weer geen onderdeel van een standaard Zwitsers zakmes en die had ik toch wel nodig om tegen acht uur ’s ochtends op te draven bij het offroadpark van Bilstain. Da’s tussen Eupen en Verviers of in mijn geval ‘de andere kant van België’. Maar niet getreurd uiteraard, een beetje avonturier heeft met vroeg opstaan geen problemen en al helemaal niet als er een dagje buitenspelen op het programma staat.

Go big or go home
Voor de eerste editie van de MT Challenge zijn de deelnemers nog niet in groten getale aanwezig, de heren (dames, doen jullie volgend jaar aub ook mee?) die er wel zin in hebben verplaatsen zich overwegend op 450MT’s, de lichtste en ook populairste CF bij motorrijders met modder tussen de tanden. Ik heb de 800MT-X van heer hoofdredacteur geleend terwijl hij even niet oplette, daarmee zal het vandaag ook wel lukken.

De meeste andere deelnemers hebben vooraf met gelijkgestemde zielen afgesproken en zich in teams van drie opgedeeld, ik ben er in mijn eentje en word gekoppeld aan Peter en Imani, twee toffe Nederlanders. Peter (51) heeft een 450MT gekocht vanwege de scherpe prijs, het lage gewicht en de wendbaarheid. Er staat amper 620 kilometer op de digitale teller van zijn CF, al is de ambitie groot want Peter wil een eigen reisorganisatie van trailvakanties uit de grond stampen.

Imani (26) amuseerde zich al zevenduizend kilometer aan het stuur van zijn 800MT op de paden van de Trans European Trail en is een aanhanger van het adagium ‘go big or go home’. “Die 450 heeft niet genoeg power voor mij, ik rij graag nogal agressief. Had CF een 1.200cc adventure bike in het gamma gehad, ik had die gekocht.” Waarvan akte, Team F is er klaar voor. Misschien leuk om volgend jaar voor echte teamnamen te gaan, ‘Team F’ klinkt een beetje als de onderhoudsploeg van rusthuis Avondzon.

Spel zonder grenzen
De ochtendkoffie gaat er samen met de briefing vlotjes in. De cafeïne en het feit dat er vandaag tickets richting Australië uitgedeeld worden, scherpen de concentratie aan. Al blijkt de ambitie bij Imani eerder gering. “Australië? Ik vond Bilstain al een eind weg.” Verspreid over de offroad speeltuin die Bilstain is, wacht ons in een ochtend- en een middagronde een allegaartje aan proeven, te beginnen met ‘wandel eens rond je motor terwijl die gewoon op zijn wielen staat en je hem slechts met één hand mag aanraken’, een proefje dat wel in meer versies van een gemotoriseerd spel zonder grenzen voorkomt.

Is het in de eerste proef belangrijk om de motor niet te laten vallen, dan is het in de tweede proef net de bedoeling om een omgevallen motor zo snel mogelijk weer recht op z’n rubbers te krijgen. Ook de derde proef is een bekende: rij helemaal over de houten balk, al is die houten balk van CF-makelij wel echt ellendig lang. Zo snel mogelijk een acht wandelen met de motor aan de hand heb ik altijd al een belachelijke opdracht gevonden. Motoren zijn gemaakt om mee te rijden, niet om mee te wandelen.

Dat ik de houten balk bijna helemaal kan rijden en daarmee het verst geraak van mijn team, zorgt voor een mix van fierheid en ontgoocheling want we laten hier wel punten liggen. “Hoezo, jij was toch niet competitief?”, herinneren mijn Nederlandse teamgenoten mij aan een uitspraak van deze ochtend. Waarna Imani een noodoproep krijgt van het thuisfront en hij dat hele eind weg richting Bilstain al meteen in de andere richting moet doen. Team F wordt hiermee herleid van drie tot twee man, bummer. Knudde ook voor Imani want hij gaat de echt leuke proeven missen.

Eerlijk remt het slechtst
De grote pret begint met de ronde op het supermotardparcours. De springheuvel met de 800MT-X aanvallen doet mijn kringspier in een halve kramp schieten en bij de verkenning van het rondje is de landing dermate hard dat het stuur naar beneden draait. Het parcours heeft alles wat een supermoto-omloop uitdagend en cool maakt: een mix van asfalt en gravel, jumps, een offroad kombocht en een klimmetje.

Ik amuseer mij rot, maar bouw tegelijk wat marge in om de 800MT-X heel te houden. Andere deelnemers huldigen wel het principe ‘de dood of de gladiolen’ en gaan in al hun enthousiasme tegen de Waalse bodem. “Ding-dong. Een medewerker wordt aan de balie van de spare parts gevraagd.”

Bij de remproef schiet ik mezelf in de voet door te eerlijk te zijn. Iedereen wordt verzocht om op de kiezel aan vijftig kilometer per uur te komen aanrijden om daarna vol in de ankers te gaan om voor het lint tot stilstand te staan. Omdat de snelheid niet gemeten wordt, gaan nogal wat deelnemers vrij creatief om met die vijftig kilometer per uur. Ik accelereer wel vlotjes naar vijftig kilometer per uur waarna ik vaststel dat de remzone écht kort is en ik letterlijk door het lint ga. Het is ook een manier om kostbare punten te vergooien…

Sterk en slim
Na de pauze met hotdogs vatten we de namiddagsessie aan met een uitdagende rijproef op het trialparcours volgens het klassieke recept van de trialsport: zo weinig mogelijk voetjes zetten en het parcours toch zo snel mogelijk rijden. Vanuit mijn achtergrond als trialrijder geef ik altijd voorrang aan ‘zo weinig mogelijk voetjes’, snelheid is voor mij van ondergeschikt belang. Wat in het geval van de MT Challenge niet de beste tactiek zal blijken, maar goed…

Voor de volgende proef moet je wel met drie zijn en aangezien Imani al pleite is krijgen we daarvoor versterking van Bart Welleman van CFMoto-importeur BW Import. Doel van deze originele proef is om een 450MT met z’n drieën de trialzone naar boven te duwen. Daar heb je niet alleen spierkracht voor nodig, vooraf eerst even het ideale traject uitdenken is minstens even belangrijk. We winnen zowaar deze proef, maar als ik in al mijn hoffelijkheid aanbied om de 450 de helling weer naar beneden te rijden, raak ik in de afdaling een grote steen en rij het carter aan flarden. God straft onmiddellijk…

Weinig punten, veel plezier
Na nog een paar slalomproeven en de klassieker ‘pak al rijdend de tennisbal en leg hem in de korf’ volgt de klapper om de dag mee te beëindigen: de enduroproef. Die wordt deels op het supermotardparcours gereden, aangevuld met een stevige klim waar uiteindelijk slechts twee 800cc MT’s boven zullen geraken: die van Team F (ik dus, haha!) en die van de latere winnaar.

Bovenaan het park volgt nog een leuke singletrack, de terugkeer naar het supermotardparcours is minstens even leuk. Veel punten scoor ik niet, me kostelijk vermaken doe ik wel. Na een hele dag spelen in de buitenlucht sluiten we af met een heerlijke barbecue en de uitreiking van de prijzen waar Team F naar verwachting geen al te hoge ogen gooit, een negende plaats is ons deel. Al liggen we daar niet van wakker.

Na de eerste CF Moto MT Challenge hebben we toch meerdere zaken geleerd. Ten eerste dat Luc, Benjamin en Alexander Team Benelux zullen vormen tijdens de internationale MT Challenge in Melbourne Australië. Veel succes, mannen!

Ten tweede dat ik mij enorm geamuseerd heb en dat de MT Challenge potentieel heeft om uit te groeien tot een jaarlijks terugkerend cool evenement. En tenslotte bracht de MT Challenge de bevestiging wat voor een uniek offroad recreatiepark Bilstain is. Kunnen we een klad Vlaamse politici niet eens naar hier brengen om te zien hoe je zo’n park organiseert om dat kunstje daarna in Vlaanderen over te doen? Dan hoeven we de volgende keer niet helemaal naar Bilstain of Melbourne om offroad te rijden.

Fotografie CFMoto