De tegenhanger: MV Agusta Rivale

Ducati had – zeker op de thuismarkt – redelijk wat motorrijdersharten in verhoogde galop gekregen met de Hypermotard. Kunnen wij ook, dachten ze bij MV Agusta, waarna ze op basis van de fabelachtige 798cc driecilinder, bekend van de F3 en Brutale, in 2013 de Rivale bouwden. Over de looks was iedereen het eens, het rijgedrag was een ander paar mouwen…

Hoe goed de Rivale er ook uitzag, het leek ook wel heel erg een Ducati Hypermotard met drie cilinders. Niet in het minst omdat ze in Varese opteerden voor spiegels op de stuuruiteinden die de Rivale (net als de Hypermotard) zo breed maakten dat je er amper mee door een file geraakte.

Met de 798cc had MV toen al de F3 en de Brutale gebouwd, na de Rivale zouden nog de Turismo Veloce en de Dragster volgen. Het was de periode dat Claudio Castiglioni’s flamboyante zoon Giovanni MV leidde en Brian Gillen de boel op technisch vlak zo goed als mogelijk probeerde te organiseren. MV stelde de Rivale in het najaar van 2013 voor in de Franse Alpen. Vanuit een poepchic hotel en met drie miljoen bochten in de buurt leek het de perfecte uitvalsbasis, al werd de testrit een zaak van puffen en hijgen omdat de Rivale niet meteen de gemakkelijkste motor in de omgang is.

Een eigenschap die hij deelde met de Hypermotards van de eerste generatie. De grootste problemen met de nukkige gasrespons van de driecilinder had MV tegen eind 2013 opgelost, al bleef het initiële oppakken van het blok toch nog een werkpuntje. MV probeerde meer dan een decennium geleden het verschil te maken door zo veel mogelijk elektronische hulpmiddelen in hun motoren te pompen, zo ook de Rivale die met achtvoudig instelbare tractiecontrole, een elektronische quickshifter (enkel up, niet down), drie voorgeprogrammeerde rijmodi en één zelf instelbare rijmodus op weg moest.

Veel mogelijkheden dus, al moest je voor je eerste rit wel een weekend studeren op de compleet onlogisch georganiseerde knoppenwinkel. Ging je dan aan het rijden, dan moest je wéér aan de bak want het rijwielgedeelte van de Rivale was nogal eigenzinnig getekend. Je zat heel erg vooraan op de korte motor met steile balhoofdhoek waardoor het aanvankelijk zoeken was naar de ideale rijstijl: buitenboord of eerder in SM-stijl met een been langs de vorkpoot?

Dat laatste bleek finaal toch efficiënter, op voorwaarde dat je de set-up van de vering in orde had gekregen want af-fabriek stond de Marzocchi voorvork te zacht afgesteld om met de daadkracht van de voorrem (Nissin rempomp en Brembo vierzuigerremklauwen, in het begin zonder ABS) overweg te kunnen. Met die optelsom van aandachtspunten was het al meteen duidelijk dat de Rivale slechts een beperkt publiek zou kunnen bekoren en de introductieprijs (12.590 euro in België, 14.290 euro in Nederland) zette hem nog dieper in de hoek van de nichemotoren.

Terwijl Ducati de Hypermotard meerdere updates, exclusievere versies en diverse motorisaties gunde, belandde de MV Agusta Rivale al snel op een zijspoor dat in 2017 ook dood bleek te lopen.