De tegenhanger: Triumph Trophy 1200 (SE)

Met de R 1300 RT presenteerde BMW de jongste variant van zijn volbloed toermotor die zowat in zijn eentje dat segment overeind houdt. Een dik decennium geleden probeerde Triumph met de Trophy 1200 en SE-versie het BMW-bastion te doen wankelen, een ambitie waarin de Britten jammerlijk faalden.

Het valt niet te ontkennen dat Triumph in de voorbije decennia een opmerkelijke evolutie heeft doorgemaakt met een fraai aanbod van kwalitatief afgewerkte motoren als resultaat. Al moet je ook durven zeggen dat het pad daarheen niet altijd kaarsrecht liep.

Zo lanceerde Triumph in 2010 de Sprint GT om een graantje van de toermarkt mee te grissen. Die Sprint GT was gebaseerd op de sportievere Sprint ST en diens 1.050cc triple. De achterwerk-roosterende drie uitlaatjes onder de kont van de ST werden vervangen door een enkel, laag gemonteerd exemplaar en de enkelzijdige swingarm werd op de Sprint GT wat langer voor meer stabiliteit.

Die Sprint GT was commercieel een slag in het water en het model bestond nog toen Triumph in 2012 de Trophy lanceerde: een échte toermotor die veel meer nadruk legde op comfort voor lange afstanden en een maximale bescherming tegen de elementen, terwijl de Sprint GT meer een sporttoermotor was.

De modelnaam Trophy behoorde al sinds 1968 tot het Triumph-jargon dus op dat vlak zat het voor de Britten wel snor. Ook technisch was er geen vuiltje aan de lucht want met de beresterke en zijdezachte 1.215cc triple van de Tiger Explorer adventure bike als aandrijving konden de Britten de bal onmogelijk misslaan.

Speciaal voor de Trophy en de SE-versie met elektronische vering ontwikkelden ze in Hinckley voor het eerst in hun geschiedenis een aluminium twin spar frame dat gekoppeld werd aan een enkelzijdige swingarm met geïntegreerde cardan die vrij was van vervelende reacties.

De windbescherming van de riante ruit was opperbest, net als het algemene comfort aan boord van de Britse groottoerist. Aan hoge snelheid kon hij op de snelweg wel een beetje beginnen wiebelen onder invloed van turbulenties van andere voertuigen, maar voor de rest viel er op het rijgedrag van de Triumph Trophy 1200 weinig of niets aan te merken.

De allereerste modellen hadden wel last van een paar elektronische kinderziektes die echter allemaal heel professioneel werden opgelost, dus ook daar moet je de reden voor de commerciële flop niet zoeken. Al in 2017, amper vijf jaar na de introductie, haalde Triumph de Trophy 1200 en SE uit de line-up, waarmee de Britten het model een al te lange doodsstrijd bespaarden.

Want hoewel het beslist een goede motor was, verkocht de Trophy voor geen meter. Meer dan vermoedelijk omdat de machine van op het moment dat de eerste spy shots opdoken werd weggezet als een inspiratieloos afkooksel van de BMW R 1200 RT. Hadden ze op de Triumph designafdeling een beetje meer hun best gedaan om de Trophy wat minder op de BMW RT te doen lijken, de toekomst van de Trophy 1200 had er misschien helemaal anders uit gezien. Zo zie je maar dat afkijken bij je buurman zelden een goed idee is…