Toerroute: Rondje Limburg (156 km)

“Dit lijkt me wel een prima plekje voor een foto, niet?”, vraag ik fotograaf Peter na een klein uurtje in het zadel. We hebben de route al op een paar plekken moeten aanpassen, Limburg lijkt wel één grote bouwwerf met omleidingen en dorpskommen die erbij liggen alsof er een paar bommen ontploft zijn. Ik heb al een paar keer serieus staan sakkeren bij alweer een nieuwe wegomlegging, als je online een route voorbereidt heb je uiteraard geen flauw idee van de wegenwerken ter plekke.

Op het eerste fotopunt valt de stress echter in één keer van mij af. Maakt niet uit in welke windrichting ik kijk, in geen velden of wegen valt er bebouwing te bespeuren. De gewassen op de glooiende akkers tussen gehuchten als Horpmaal, Heks en Sint-Pieters-Heurne worden door de wind in een strak patroon gekamd. Hier zou ik zomaar een halfuur willen verprutsen, al is ‘verprutsen’ beslist niet het juiste werkwoord.

Over een wirwar van grote en piepkleine wegen trekken we naar het zuidoosten, richting Diets-Heur. In Wihogne duiken we Wallonië binnen en starten de lange afdaling naar Visé. Eerst steken we het Albertkanaal over, een paar kilometer verder al gevolgd door de Maas. De klim op de andere Maasoever naar Richelle wordt vakkundig de nek omgewrongen door een overladen vrachtwagen die tergend traag de haarspelden rondt en zo’n dikke dieselwalmen rochelt dat ik niet eens zie of er tegemoetkomend verkeer is.

Dalhem is zo’n beetje de poort naar de Voerstreek, een redelijk formidabele regio om met de motor te rijden en compleet anders dan het Haspengouw waar we een uur geleden doorheen stuurden. In de Voerstreek heb je veel meer reliëf en de weides die er met hagen worden afgezoomd geven het lappendeken van duizend tinten groen net dat tikkeltje extra.

Het fort Aubin-Neufchâteau is het meest oostelijke punt van de route, hier maken we een scherpe bocht naar links om terug naar Vlaanderen te klimmen. Op de kaart is dat naar omhoog en in werkelijkheid moeten er ook wat hoogtemeters overwonnen worden. Eerst om vanaf het wat verloederde niemandsland tussen Maas en Albertkanaal naar het plateau van Eben-Emael te stijgen, een handvol kilometers verder volgt de Sint-Pietersberg in Kanne, een opeenvolging van een tiental haarspeldbochten die je in je achteruikijkspiegels een fraai zicht bieden op het Albertkanaal en de hangbrug die er in 2004 in dienst werd genomen. Nog een likje rode verf erop en het lijkt wel San Francisco…

Dwars door de akkers van Riemst rijden we terug naar het noorden, waar we iets voorbij Diepenbeek weer op de oevers van het Albertkanaal terechtkomen. Ten noorden van Hasselt spelen we nog een tiental kilometer haasje-over met het Albertkanaal om via Bolderberg te finishen bij Roadhouse.

Vanop het terras hebben we een fraai overzicht op het Albertkanaal, vlak onder ons knallen een aantal racewagens met heel veel backfire door de Kanaalbocht van het circuit van Zolder. We nippen van onze koffies en laten de zon rustig onder gaan. Het was een mooie dag.

Praktisch De route start bij Paddocksplace aan de Kiezelweg 125 in Schulen, gemakkelijk bereikbaar via de E314 afrit 25 en de N2 richting Herk-de-Stad. Vanaf het eindpunt van de route aan het circuit van Zolder ben je in geen tijd op het verkeersplein van de E313 en de E314 zodat je over de snelweg terug naar Antwerpen of Brussel rijdt. De route is met 156 kilometer vrij lang, maar bevat geen onverharde stroken en is dus met elk type motor te doen. We rijden wel over een aantal smalle betonwegen die dwars door de velden en fruitgaarden lopen, na een periode van zware regenval kunnen die er modderig bij liggen.

Download de route

Tunnel van Dalhem In 1904 werd dwars door de rotspartij waarop de kasteelruïne van de graven van Dalhem staat een 140 meter lange tunnel gegraven voor de aanleg van buurtspoorweg 466 tussen Luik en ’s Gravenvoeren. De reizigerstrams bleven tot 1948 tussen Luik en Dalhem pendelen, de rest van de lijn tot ’s Gravenvoeren was door de Duitse bezetter opgebroken. Om de spoorlijn in leven te houden werd ‘Li Trimbleu’ boven de doopvont gehouden, een toeristentreintje dat van de mijn van Blegny naar Warsage pendelde en daarbij ook door de tunnel van Dalhem reed. Een treinongeval in de tunnel kostte op 5 oktober 1991 aan zeven mensen het leven. Li Trembleu werd uit dienst genomen, de tunnel werd gerestaureerd en op 4 juli 2020 in gebruik genomen als voetgangers- en fietsersverbinding.

Fort Aubin – Neufchâteau Het Fort van Aubin-Neufchâteau werd gebouwd van 1935 tot 1938 en moest een sleutelrol spelen in de verdediging van de Belgische oostgrens. Op vrijdag 10 mei 1940 brak de hel er los, elf dagen en zeven gesneuvelde soldaten later moesten de Belgische troepen zich overgeven bij gebrek aan munitie. De straat voor het fort is genoemd naar commandant D’Ardenne die de overgave van het fort en de condities voor zijn soldaten onderhandelde met de Duitse kolonel Rünge. Elke derde zondag van de maand (van april tot november) kan je om 13.30 uur het fort onder leiding van een gids bezoeken.

Eben-Emael Een ondergrondse kazerne van drie verdiepingen met in totaal meer dan vijf kilometer aan gangen. Een totale grondoppervlakte van het militaire domein van 75 hectare, aan de oostzijde begrensd door zestig meter hoge rotswanden en het Albertkanaal, in het noordwesten beschermd door de Geer en aan de zuidzijde een anti-tankgracht, betonnen muren van vier meter hoog en zeventien geschutsopstellingen met de modernste wapens van het moment: het fort van Eben-Emael werd in 1939 beschouwd als het sterkste fort van Europa. Tot de Duitsers op 10 mei 1940 met tien zweefvliegtuigen op het fort landden en met een nieuw soort explosieven binnen de kortste keren al het luchtafweergeschut uitschakelden. Een dag later gaf het fort zich over, de meeste garnizoensoldaten waren dood of zwaargewond.

Roadhouse De Roadhouse ligt aan een doodlopende straat langs het circuit van Zolder en biedt vanaf het terras een schitterend uitzicht op de Kanaalbocht van het circuit. Binnen ademt alles auto- en vooral motorsport uit. Van de Ducati 916 in de inkomhal over racekuipen van motoren en een pak tijdschriften over classic bikes: in de Roadhouse vind je het allemaal.

Tekst en route Bart De Schampheleire • Fotografie Peter Naessens