Met deze route trekken we naar het Pays des Collines, zeg maar de Vlaamse Ardennen aan de andere kant van de taalgrens. Een route die bol staat van de tegenstrijdigheid tussen natuur en industrie. En aangezien de route van motorcafé naar motorcafé surft, vonden we in de Royal Enfield Continental GT 650 caféracer een fijne gezel.
Een handvol kilometers ten zuiden van Kortrijk is Zwevegem een dorp zoals je er in Vlaanderen honderden vindt; een dorp waar je de verstedelijking vanuit de nabijgelegen stad voelt oprukken, met een wildgroei aan appartementen en lofts als resultaat. Stuur je echter de andere richting uit, dan rij je zo het groen in en dat is in het geval van Zwevegem niet anders. Tussen grofweg Zwevegem en de Scheldevallei – die meteen ook de taalgrens vormt – ligt een relatief klein, maar beslist fijn gebied van glooiende akkers en opperste rust waarin dorpjes als Bellegem, Rollegem, Kooigem en Sint-Denijs zijn uitgestrooid.
Met drie motorcafés én een brouwerij op de route is deze 149 kilometer lange lus potentieel een risicovolle. Of anders gezegd: gebruik je verstand als je van Zwevegem naar Zulte rijdt, niet alleen op de weg maar ook in de cafés waar we vertrekken, passeren en eindigen. Al na een kilometer of acht rij je langs brouwerij Omer in Bellegem, een mooi voorbeeld van waar de hardwerkende West-Vlaming toe in staat is.
Het begon met een lekker biertje en het idee om cafés glas-in-loodramen met reclame van Bieren Omer Vander Ghinste cadeau te doen. Meer dan honderd jaar later blijkt de marketingmachine van Omer nog steeds goed geolied; op de zaterdag dat we de fotografie van de route inblikken schuifelt een buslading toeristen naar de brouwerij voor een rondleiding.
Net zoals de marketingmachine van Omer op volle toeren draait, zo heb ik de paralleltwin van de Enfield ook al een paar keer flink in de toeren gejaagd tegen dat we in Dottenijs (of Dottignies, we zitten hier pal op de taalgrens) arriveren. We rijden in een boog rond Doornik en ten westen van die stad spelen we in Camphin-en-Pévèle en een gehuchtje dat zowaar Le Bureau heet haasje-over met de Frans-Belgische grens.
Terug op Belgische grond loopt de route door verschillende dorpen (eerder gehuchten, want zelden gaat het over meer dan honderd huizen) waar ze de meeste kruispunten zo onoverzichtelijk mogelijk gemaakt hebben én er voorrang van rechts hebben ingesteld. Toch maar even van dat gas af dus.
Nog steeds flirtend met de Franse grens wordt het landschap ten zuiden van Brunehaut opvallend vlak, deze regio wordt dan ook gekenmerkt door moerassen, meertjes en kanalen. Lang duurt dit deel van le plat pays echter niet want als we via Antoing aan de terugrit noordwaarts beginnen, duiken we het Pays des Collines in en volgen de kreukels in het landschap mekaar in sneltempo op.
De weggetjes waarover we rijden zijn vaak smal, de piepkleine dorpjes waar we doorheen sjokken zijn door God en Klein Pierke vergeten. In een dorpje als Thimougies vraag je je af wanneer de gemeente voor het laatst gepasseerd is met een emmer pek om een gat in de kasseiweg te dichten, net zoals je je afvraagt wanneer de bewoners hier voor het laatst het gras in hun voortuin gemaaid hebben. Om maar te zeggen dat net bezuiden de taalgrens de Vlaamse behoeft om gazons te millimeteren en de luiken van de ramen jaarlijks te schilderen veel minder prominent aanwezig is, om niet te zeggen onbestaand.
In Ellezelles (Elzele) steken we de taalgrens opnieuw over, ten noorden van Ronse rijden we over de heuvelrug westwaarts in de richting van de Hotondberg. Via Zulzeke duiken we de Scheldevallei in om langs Willy Naessens-city Wortegem richting Nokere op te schieten. Het West-Vlaamse Waregem ligt vlakbij, maar we blijven op Oost-Vlaamse grond om te finishen bij Sturgis, misschien wel een van de meest iconische motorcafés van Vlaanderen. Laat de zon hier gerust ondergaan, in minder dan vijf minuten zit je vanaf Sturgis op de E17 snelweg zodat je vlotjes terug thuis geraakt.
Praktisch 149 kilometer in Henegouwen en Oost- en West-Vlaanderen lijkt misschien al redelijk pittig, als je een beetje kunt doorfietsen ben je er in minder dan drie uur mee klaar. Dat startplaats Zwevegem en eindpunt Zulte allebei op de spreekwoordelijke steenworp van de E17 liggen, helpt om de aanrij- en terugrijroute te vergemakkelijken. Ook deze route bevat geen onverhard en is dus met elk type motor te doen. Hou er na een periode van regenweer wel rekening mee dat de kleine weggetjes in het Pays des Collines er door de modder verraderlijk bij kunnen liggen.
@ The Finish in Zwevegem Koen Haedens was jarenlang motorrijder in het wielerpeloton, tegenwoordig runt hij café @ The Finish in Zwevegem dat helemaal in het teken van motoren staat. Aangezien het café langs een doodlopende straat ligt is het terras in de zomer heerlijk rustig.
Brouwerij Omer Op 17 mei 1892 kocht Remi Vander Ghinste een woonhuis met bijgebouwen in Bellegem voor zijn 23-jarige zoon Omer die er nog datzelfde jaar de eerste vaten Ouden Tripel brouwde. Hij verdeelde het bier met paard en kar in een straal van vijftien kilometer in en rond Bellegem. Vandaag worden bij Brouwerij Vander Ghinste in Bellegem dertien verschillende bieren gebrouwen waarvan het bier LeFort al meerdere internationale titels heeft gewonnen.
Memorial de la liberation Op 2 september 1944 reed een onbekende soldaat van het 82ste bataljon van het Amerikaanse leger op zijn motor Glanerie binnen, dat daardoor het eerste Belgische dorp werd dat officieel bevrijd werd. Naar aanleiding van de viering van de 65ste verjaardag van dat heuglijke feit werd de West-Vlaamse kunstenaar Erik Dupon gevraagd om een standbeeld te maken, dat in 2009 onthuld werd.
Le relais de la Cloute Marc Delaunoy is een absolute motorgek die al een eeuwigheid meedraait in de classic races, onder andere op BSA. Op de grens van België met Frankrijk (het café staat op Belgische grond, de achtertuin ligt in Frankrijk) runt hij het prettige gestoorde motorcafé ‘Le relais de la Cloute’ dat motorrijders uit België en Frankrijk aantrekt. De naam van het café herinnert aan de periode dat het pand als spijkersmederij fungeerde.
Le Grand Large Le Grand Large de Péronnes is een 45 hectare groot watersportdomein op ‘het kruispunt’ van de Schelde met de twee vertakkingen van het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes. Het kunstmatige meer werd in de jaren zestig van de vorige eeuw gegraven (er werd vier miljoen kubieke meter grond voor weggegraven) om het waterpeil tussen het kanaal en de Schelde te regelen. De ADEPS (de Waalse tegenhanger van Bloso) heeft vlakbij het Grand Large een sportcentrum dat focust op alle watersporten.
Hameau des Papins Wie dacht dat de Vlaamse Ardennen eindigden aan de taalgrens heeft het mis. De Hameau des Papins is 1.100 meter lang en overbrugt op die afstand een hoogteverschil van 83 meter. De weg loopt gemiddeld 7,5 % op met een piek van 16 %. Niks waar de motorrijder klamme handen van krijgt, maar wel een kluif voor fietsers. Het uitzicht in je achteruitkijkspiegels is om duimen en vingers bij af te likken.
Tekst en route Bart De Schampheleire • Fotografie Peter Naessens
Amper veertig kilometer tot mijn bestemming, meldt Google Maps als ik de eerste route richting Deauville uitzet, wat me uiteraard ten zeerste verbaast want ik
Mortagne (voluit Mortagne-du-Nord) is niet veel meer dan een veredelde parochie ten zuiden van Doornik, pal op de Frans-Belgische grens. In Mortagne kabbelt de Scarpe
Soms heb je geluk, soms zit het tegen. Op de dag dat ik samen met fotograaf Peter deze route inblik schijnt de zon en in
