Kort getest: Yamaha Tracer 9 GT+

De ‘gewone’ Yamaha Tracer GT had al semi-actieve vering, deze GT+ krijgt daar nog een hoop slimme elektronica bovenop. Met dank aan de radar die de deur naar de adaptieve cruisecontrole opent.

Dat laatste is absoluut niet nieuw in de motorbranche, het ‘Radar Linked Unified Braking System’ is dat wel. Yamaha benadrukt dat het geen automatische rem is die ongevallen detecteert en voorkomt, wel een systeem dat de remmen en de vering aan de radar koppelt om je op die manier in noodsituaties beter bij te staan.

Detecteert de radar een object en begin jij te remmen, dan zal het systeem automatisch de vering wat strakker zetten en ondertussen berekenen of de remdruk die jij uitoefent zal volstaan om een aanrijding te voorkomen. Is dat niet het geval en heeft het systeem berekend dat er extra remdruk mogelijk is, dan zal de remkracht opgevoerd (en verdeeld) worden over het voor- en achterwiel. Bij de hele rekensom houdt het systeem ook rekening met de hellingshoek, want een noodstop in een bocht of op een recht stuk zijn uiteraard twee verschillende zaken.

Het nagelnieuwe 7” TFT-scherm is overzichtelijk en de bediening met de joystick op de linker stuurhelft bijzonder eenvoudig. Er is keuze uit drie lay-outs voor het dashboard en met de joystick surf je snel en trefzeker door alle menu’s. In de Custom rijmodus kan je aan de slag met acht parameters waaronder de vermogensafgifte, tractiecontrole en demping van de vering; verder zijn er de voorgeprogrammeerde modi Sport, Street en Rain.

Het asfalt in Sardinië ligt er droog bij en dus trek ik ten strijde in Sport. Vanaf de eerste meter is de gasrespons om door een ringetje te halen. Van onderuit is er genoeg punch beschikbaar om krachtig een bocht uit te accelereren en het blok trekt lekker lang door zonder te verslappen. Bijkomend voordeel is dat er deze keer amper trillingen voelbaar zijn, ook een dikke plus dus; ook de quickshifter kwijt zich uitstekend van zijn taak.

De vlotheid en precisie waarmee de Tracer 9 GT+ de bochten rondt is zonder meer indrukwekkend en de wetenschap dat onder jou een massa sensoren en rekenunits overuren draait, werkt op een bepaalde manier rustgevend. Als de tractiecontrole al een keer tussenbeide komt, gaat dat zo discreet en vloeiend dat je er nooit door van de wijs wordt gebracht. De remmen bijten stevig door en het samenspel met de semi-actieve vering is prima.

Als in de namiddag het weer omslaat probeer ik eventjes de Rain-modus, maar die is zo behoudend afgesteld dat je amper nog vooruitkomt. Street biedt wel soelaas met een wat rustigere gasrespons én ik ontdek de meerwaarde van de A2 veerinstelling. In Sport staat de vering harder gedempt (in het menu aangeduid als A1 instelling) en hoewel ik eigenlijk weinig te klagen had, voel ik in de Street-rijmodus dat de A2 vering meer comfort biedt en me ook wat meer informatie geeft van wat de motor onder mij doet. Best aangenaam.

Mocht het mijn motor worden en ik zou de Custom rijmodus finetunen, zou ik zeker een combinatie maken van de directe gasrespons uit de Sport-rijmodus met het extra comfort en de feedback van de A2 veerinstelling.

Op een stuk weg dat eindelijk eens langer dan driehonderd meter aan een stuk rechtdoor loopt, slaan we aan het experimenteren met de adaptieve cruisecontrole. Daarvan kan je uiteraard de snelheid instellen, maar ook de volgafstand. Het werkt allemaal formidabel en voor veel motorrijders zal het een nuttig elektronisch hulpmiddel zijn om lange snelwegritten (en trajectcontroles) met meer comfort en minder kopzorgen af te haspelen.

Yamaha had mij echter blijer gemaakt met een windscherm dat minder turbulenties geeft. De ruit is weliswaar heel gemakkelijk al rijdend in te stellen over 70 mm, vanaf 140 km/u zit ik te veel te schuddebollen op de motor. Da’s jammer, want voor de rest is de stabiliteit ook op hoge snelheid meer dan voortreffelijk. Het zadel van de Tracer 9GT+ voelt tamelijk hard aan, maar het zitcomfort is zeker niet slecht. In de beide zijkoffers krijgt iedereen die Tetris tot minstens level veertien speelt een integraalhelm; enkel helmen met kleppen of spoilers passen er niet in.

Conclusie Ik ben absoluut niet tegen het gebruik van elektronica op een motor, maar ben tegelijk fan van vintage apparaten waar je nog volledig zelf ‘in control’ bent. Vandaar mijn lichte twijfel bij vertrek naar Sardinië of nog een schep elektronica de Tracer 9 GT+ niet te steriel zou maken. Dat is gelukkig helemaal niet het geval, want nooit krijg je het gevoel dat de elektronica als een soort van leiband om je nek hangt.

Integendeel, de gedachte dat er een extra stel ogen en een hoop meer hersens met jou meekijken en meedenken is eigenlijk wel geruststellend. Al blijft het in de eerste plaats wel zaak om zelf uit je doppen te kijken, wat geïllustreerd wordt door de brave Sardijn die vanaf een verstopte oprit zonder kijken de weg opdraait als ik een auto aan het inhalen ben. Oef, dat was nipt…

Lees het volledige verslag in Toeren mei 2023

Plus- en minpunten
+ Sterke en trillingvrije driecilinder
+ Elektronische vangnetten storen niet
+ Prima dashboard met intuïtieve bediening
– Turbulenties achter het windscherm
– Benzinetank mocht wat groter
– Veel kabels, leidingen en tie-raps zichtbaar in de kopkuip

Motor: 890cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde DOHC drie-in-lijn
Boring x slag: 78 x 62,1 mm
Compressieverhouding: 11,5:1
Max. vermogen: 119 pk @ 10.000 tpm
Max. koppel: 93 Nm @ 7.000 tpm
Gewicht: 223 kg (rijklaar)
Zithoogte: 820-825 mm
Tankinhoud: 19 l.
Prijs België: € 16.999,-
Prijs Nederland: € 18.499,-

Tekst Bart De Schampheleire • Fotografie Yamaha