Kort getest: Harley-Davidson Pan America 1250 Special

De Harley-Davidson Pan America sloeg de meesten onder ons met verstomming. En dat kwam niet zozeer door z’n uiterlijk, maar wel door de rijkwaliteiten. Toch achtte Harley het nodig om al na het eerste jaar hier en daar in te grijpen.

Om te beginnen werd het dashboard leesbaarder gemaakt. Niet dat ik daar klachten over had, maar goed, mensen met bifocale problemen misschien wel. De cijfers en letters zijn wat groter geworden. Daarnaast werd de tijdspanne waarin de hill hold werkzaam is verlengd van tien seconden naar vijf minuten … voor die keren dat je écht geen gaatje vindt in het verkeer. Ik denk dat er een paar Panammers (Panamezen?) plots achterwaarts van een heuvel zijn getuimeld, ik zou anders niet weten waar zo’n drastische verlenging vandaan komt.

Nu goed, ik moet toegeven dat ik zo’n systeem helemaal niet gebruik want elke motor is standaard altijd uitgerust met twee hill holds, namelijk de voor- en achterrem. Voorts is er nu een quickshifter beschikbaar, die helaas niet met terugwerkende kracht monteerbaar blijkt op de 2021-modellen. En last but not least is er ook nog een nieuwe blauwe kleur.

Over kleuren valt niet te twisten, maar over die quickshifter echt wel. Na een schakelbeurt of tien heb ik het wel gezien en kies ik ervoor om terug de koppeling te gebruiken. Het opschakelen verloopt stroef en ook het terugschakelen gaat niet echt soepel. Ondanks een zogeheten autoblipper die tussengas geeft, word je altijd schokkerig met de versnellingsbak geconfronteerd. Ik vind het z’n geld (€ 396,-) simpelweg niet waard, temeer omdat de gewone versnellingsbak het sowieso al goed doet. Veel verschil met het 2021-model is er voor mij dus niet; wél een first is dat ik met de Harley onderweg ben op een soort van Spaanse weg.

Dat doe ik in het zog van voorrijder Manuel, een lokale FMX-crosser met een opvallend kleine bergruimte waar bij een normaal mens de prefrontale cortex huist en die bij de briefing over de route met open mond naar de einder stond te turen. Dan weet je het wel. Dat ik na tien schakelbeurten de quickshifter laat voor wat hij is, komt dus mede door Manuel – wat niet toevallig een synoniem is voor ‘handmatig’ – die een tempo aanhoudt dat als ‘Isle of Man kwalificatie’ omschreven kan worden.

In een schier eindeloze opeenvolging van tweede- en derde-versnellingsbochten verrast de Pan America me opnieuw met z’n onveranderd soepel en krachtig blok; met een indrukwekkend middengebied, dito eindschot en een rijwielgedeelte dat me meer vertrouwen schenkt dan m’n eigen moeder. Bovendien weet de Pan z’n gewicht waardig uit te vlakken. Hier ga ik m’n moeder niet bij betrekken…

We krijgen ook nog even een stukje offroad voor de kiezen. Dat is best lollig, je kan de Pan bij wijlen ontzettend mooi in de haak zetten, profiterend van de doseerbaarheid van het blok. Enkel op stukken met diepe greppels loopt de semi-actieve vering tegen de limiet aan, zeker vooraan. De Pan America mist echt wel een versie met 21” voorwiel, maar als ik kijk naar de ruimte tussen wiel en radiator dan vrees ik dat die er ook nooit zal komen. Ook de zadelhoogte is toch even het vermelden waard: voor enkele collega’s was die een tikje te hoog gegrepen, waardoor we ze uit het struikgewas mochten gaan vissen.

Conclusie
Ik blijf de Pan America verdedigen als steengoede motor, daar veranderen de aanpassingen voor modeljaar 2022 op zich weinig aan. Wat Harley in mijn beleving echt had moeten aanpakken, zal misschien voor 2023 zijn. Zo is er het geniaal bedachte ‘adaptive ride height’ systeem dat de Pan in z’n veren laat zakken als je tot stilstand komt, maar dat telkens de batterij leegzuigt. Dat had ik echt een meerwaarde gevonden, maar goed, Amerika werd net zomin als Rome in één dag gebouwd, laat staan in één modeljaar.

Plus- en minpunten
+ Geweldig blok blijft
+ Vertrouwen rijwielgedeelte ook
+ Je kukelt minder makkelijk achterwaarts een berg af
– Quickshifter is geen meerwaarde
– Andere punten van kritiek bleven ongemoeid
– Prefrontale cortex had ook optioneel mogen zijn

Lees de volledige test in Motorrijder juli 2022 en KicXstart juli 2022

Harley-Davidson Pan America 1250 Special
Motor: 1.252cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde V-twin
Boring x slag:  105 x 72,3 mm
Compressieverhouding:         13,0:1
Max. vermogen:         150 pk @ 9.000 tpm
Max. koppel: 127 Nm @ 6.750 tpm
Gewicht:         258 kilo (rijklaar)
Zithoogte:       875 mm
Tankinhoud:   21,2 l
Prijs België:     € 20.695,-
Prijs Nederland:         € 24.495,-

Tekst Pieter Ryckaert • Fotografie Amy Lee