Kort getest: Zero DSR/X

Nadat Energica eerder dit jaar de Experia lanceerde, komt ook Zero nu met een volledig elektrische allroad: de DSR/X, goed voor fluisterstil avontuur.

De DSR/X ziet er zeker niet verkeerd uit, ik ontwaar wel duidelijke trekken van de SR/S maar dat betekent niet dat de designafdeling van het Amerikaanse merk zich er gemakkelijk vanaf heeft gemaakt. Net zomin als de ingenieursafdeling, want de DSR/X kreeg onder meer een volledig nieuw frame en eigenlijk geldt dat ook voor de rest van de motor. Zero verwacht veel van hun eerste adventure en ze zijn dan ook niet over één nacht ijs gegaan, de ontwikkeling van de DSR/X zou zo’n vier jaar in beslag genomen hebben.


Ook het Z-Force 75-10 batterij-ensemble is dus gloednieuw, en het grootste dat ooit in een Zero is gelepeld. De 17,3 kilowattuur aan energie zou volgens Zero goed moeten zijn voor dik 280 kilometer in de stad. Mooi, maar dit is geen stadsfiets. Op de snelweg kom je een goeie 130 kilometer ver, volgens Zero kan bij allroad-gebruik de actieradius oplopen tot maar liefst 320 kilometer. Behoorlijk indrukwekkend, tot je de kleine lettertjes in de persmap leest: bij een gemiddelde snelheid van 30 km/u. Bij ‘agressief rijden’ (zoals Zero het noemt) kom je bijna 250 km ver, dat is op zich aanvaardbaar.

Zero voorziet wel in een aantal oplossingen, zo kan een van de opbergvakken gevuld worden met een Power Tank om de batterijcapaciteit te verhogen tot bijna 21 kWh, of een Rapid Charge Module die de minimum oplaadtijd terugbrengt tot één uur. Het Bosch MSC (hellingshoekgevoelig) is gekoppeld aan vijf rijmodi die inwerken op ABS en TC, waarbij je desgewenst zelf verder naar hartenlust de boel kan aanpassen.


Via de app kan je de rijeigenschappen zo goed als onbeperkt instellen, van snelheid tot koppel en batterijregeneratiefuncties. Handig is dat de DSR/X (net als de Energica Experia, trouwens) beschikt over een soort van ‘manoeuvreer-modus’ voor stapvoets rijden, zowel voor- als achteruit. Een parkeerhulp, dus.

De batterij en de Z-Force 75-10X motor worden aangestuurd door het zogeheten Cypher III+. In vergelijking met de vorige versies bevat Cypher III+ een aantal extra features, zoals sneller opladen, meer accucapaciteit, turn-by-turn navigatie en de parkeermodus van zojuist. Sowieso gaat al die elektronica een beetje boven mijn pet en bij besturingssystemen denk ik nog altijd in de eerste plaats aan een stuur dat je in je handen kan klemmen, maar wat ik wel snap zijn klassieke cijfers zoals 100 pk en 225 Nm.


Laten we even verder kijken wat de DSR/X qua hardware in de aanbieding heeft. Een nieuw frame met dikke 47 mm Showa UPSD voor, instelbaar qua veervoorspanning, ingaande en uitgaande demping. Ook achter maakt Showa de dienst uit, met dezelfde instellingsmogelijkheden, waarbij de veervoorspanning geen gereedschap behoeft. Mooi zo. Vooraan zit een semi-offroad 19” velg, achteraan vinden we een 17” exemplaar, optioneel gespaakt én voorzien van Pirelli Scorpion Trails.

Vanuit het zadel voelt de Zero DSR/X niet intimiderend aan – in tegenstelling tot pakweg een BMW GS of Triumph Tiger 1200 – en dat is wellicht te danken aan het feit dat hij zo rank is. De comfortabele zithouding is licht actief, het windscherm is verstelbaar met een schroefknop aan beide kanten. In de kuip zit een handig opbergvak, terwijl ook de dummytank fungeert als opbergruimte – eentje van 28 liter, zelfs. Vink je de Power Tank of de snellader aan op de bestelbon dan ben je die ruimte wel kwijt, maar gelukkig is er ook een kofferset voorhanden.


Vanaf de eerste meters voelt de DSR/X neutraal aan, hij is niet topzwaar en korte manoeuvres als u-turns vormen geen enkel probleem. Als we de kronkelwegen richting de top van de Etna op sturen, valt ook op hoe neutraal de Zero bochten rondt. Hij stuurt sportief, geholpen door het brede stuur. Ik moet bij de aanstormende bochten wel even wennen aan het gebrek aan motorrem en versnellingen en de J.Juans voelen een tikje houteriger aan dan wat we doorgaans op een adventure geserveerd krijgen, maar over het geheel werken de ankers voortreffelijk.

Hoewel ik met enige scepsis het onverhard induik, blijkt de DSR/X relatief makkelijk over een zanderig bospad te jagen. Hij doet gevoelsmatig niet onder voor een allroad met een vergelijkbaar gewicht, en de vering geeft geen krimp. Je mist een beetje de feedback van het motorgeluid bij een spinnend achterwiel, maar de elektronica grijpt in waar nodig en laat spelen toe waar mogelijk. In deze tijden van overdreven ecologische krampen is het gebrek aan motorgeluid tegelijkertijd ook wel een voordeel.


Conclusie
De Zero DSR/X verrast positief. Het is de betere van het SR-platform als je het mij vraagt, met betere windbescherming, een fijner stuurgedrag en een goede zithouding. Een streepje offroad hoeft zeker niet geschuwd te worden, of toch net zomin als met een andere grote allroad. Toch blijf ik de actieradius een struikelblok vinden, net als het idee dat je zelfs met snellader een uur staat te flierefluiten. Ik neem de aankoopprijs er ook doelbewust nu pas bij. 26.995 euro plus 3.505 euro als je de Power Tank erbij wil, of 3.225 euro extra voor de snellaadfunctie … dat is veel geld, hoe je het ook wendt of keert.

Lees het volledige verslag in KicXstart november 2022 en Motorrijder november 2022

Plus- en minpunten
+ Rijdt gewoon goed…
+ … Zelfs offroad
+ Niemand hoort je
– Prijs
– Actieradius
– Regelmatig onderbroken avonturieren

Zero DSR/X
Motor: Z-Force 75-10X, luchtgekoelde magneet AC-motor
Max. vermogen:          continu 48 pk @ 4.400 tpm / piek 100 pk @ 3.650 tpm
Max. koppel:   225 Nm
Topsnelheid:   180 km/u (begrensd)
Actieradius (opgave): stad 290 km; buiten 216 km; gecombineerd 185 km
Accu capaciteit:          17,3 Kwh Li-Ion / Nominaal 15.6 kWh
Oplader:          6,6 kW geïntegreerd
Gewicht:         247 kg (rijklaar)
Zithoogte:       828 mm
Garantie accu:            5 jaar zonder kilometerbeperking
Prijs Nederland:         € 26.995,-
Prijs België:     € 26.995,-

Tekst Pieter Ryckaert • Fotografie Zero

Deel

Gerelateerde artikels

Yamaha MT-09 Y-AMT

Getest: Yamaha MT-09 Y-AMT

De innovatieve variomatic van de Eindhovense producent DAF, ook wel liefkozend het Pientere Pookje genaamd, maakte vanaf 1958 autorijden toegankelijk voor verpleegsters, nonnen en bejaardenhuisbewoners.