Bandentest: ContiAttack SM2

Een band, enkel en alleen voor straatlegale supermotards. Klinkt onlogisch? Ik moet toegeven dat ik in eerste instantie ook heel wat vragen had.

Los van het feit dat Continental mikt op een heel kleine niche binnen een heel kleine niche – supermotards zijn nu niet meteen dik gezaaid – vraag ik me vooral af wat er zo anders moet zijn aan die SM-band tegenover pakweg een band voor naked bikes? Niks wat niet opgelost kan worden met drie dagen knallen in de Oostenrijkse Alpen en op een privécircuit, toch?

OEM
Een eerste antwoord krijg ik meteen in de vorm van drie lettertjes: OEM. Continental is immers de Original Equipment Manufacturer voor de straatlegale supermotards van de Pierer Group. Daarmee ken je meteen de financiële uitleg achter het ontstaansverhaal van de ContiAttack SM2 want je vindt ze dus standaard terug onder iedere GasGas 700, Husqvarna 701, KTM 690 SMC-R en wie weet wat er nog uit de bus kan komen bij die andere merken die nauw gelinkt zijn aan de industriereus – CFMOTO en MV Agusta. Goed 90 % van alle nieuw verkochte straatlegale supermotards rolt sinds 2024 dus uit de fabriek op de ContiAttack SM2.

Kan het goedkoper?
Als we de afgelopen jaren één ding geleerd hebben over OEM-banden, dan is het wel dat de motorfabrikanten er maar wat graag op besparen. ‘Kunnen we ze niet goedkoper krijgen?’, ‘En wat als we het logootje nu op een goedkopere band plakken?’, ‘Kan je geen budgetversie maken met wat minder profieldiepte of een ander karkas?’, ‘Gewoon zwart, rond en betaalbaar aub’…

Alle truken van de foor zijn voor motorfabrikanten goed om zo goedkoop mogelijk rubber onder hun motoren te krijgen. Niets van dat alles bij de ContiAttack SM2, zo zweert het ontwikkelingsteam. “Iedere ContiAttack SM2 voldoet aan de hoge normen die we stellen in onze fabriek in Duitsland. Geen boerenbedrog.”

Black Chili
De obligate Powerpointpresentatie bevat de obligate marketingtermen en spinnenwebdiagrammen die we op elke bandenpresentatie te zien krijgen. Weinig nieuws: de band werd op alle vlakken beter dan de vorige en overstijgt daarmee dus vlotjes de ContiAttack SM uit 2011 en de ContiAttack SM EVO uit 2014.

De opvallendste nieuwigheden zijn de Black Chili Compound, Extra Rain Grip en Grip Limit Feedback waarbij je voor die laatste twee zelf wel kan raden wat de bedoeling is. De Black Chili Compound is het koosnaampje voor de silica compound die Continental al jaren in zijn mountainbikebanden gebruikt en die je herkent aan de doffe look van de band. Zelfs de gloednieuwe testexemplaren zien er dus uit alsof ze al enkele kilometers tot op het randje ingereden zijn.

Druk, druk, druk!
Op een oefenbaantje bij Saalfelden mogen we de Conti’s op de pijnbank leggen. Uiteraard start alles rustig en verantwoord, want met een stralend zonnetje en dertig graden is het asfalt pokkeheet. Ideaal om te testen of die Grip Limit Feedback effectief nut heeft, of dat het vooral een leuke marketingterm is om aan te halen bij de uitleg waarom je arm nu weer in het gips ligt.

De bandendruk die warm op 2.4 à 2.5 bar gezet werd, mag meteen een stukje lager want na drie rondjes inrijden is de Black Chili Compound al aan het koken en gaan we aan het glijden. Korte opwarmtijd? Check! Nadat we de bandendruk verlaagd hebben naar 2.1 bar (voor en achter) kunnen we pas echt genieten.

Extra dosis zelfvertrouwen
Hoewel supermoto’s door hun lage gewicht niet de meest stabiele motoren zijn, plakken de Conti’s lekker aan het asfalt en geven ze ontzettend veel vertrouwen. Harde remmanoeuvres, scherpe hellingshoeken, oneffenheden in het asfalt: alles wordt soepeltjes verteerd zonder bijkomende opmerkingen. Of de levensduur van de band op deze manier effectief anderhalve keer zo lang is als bij de vorige generatie valt onmogelijk op een paar testdagen te achterhalen, al blijkt het onmogelijk om de ContiAttack SM2 op echte fouten te betrappen.

Sterker nog: hij stuurt echt licht en sluit daarmee perfect aan bij de speelse natuur van de Oostenrijkse testmotoren. Bij nader inzien is het zelfs vreemd dat bandenfabrikanten niet vaker banden ‘op maat’ maken voor specifieke motoren. Het is tenslotte een van de zwaarste onafgeveerde onderdelen van je motorfiets.

Licht én stabiel
Op de openbare weg gaat de ContiAttack SM2 verder op dat positieve elan. Net zoals de straatlegale Pierer supermoto’s het evenwicht vinden tussen vederlichtheid en stabiliteit, blijkt de Conti een band die maar wat graag de krapste bochten aaneenrijgt zonder z’n balans te verliezen in lange doordraaiers of op bestrating van ondermaatse kwaliteit. En het belangrijkste van al is misschien nog wel dat er aan grip nooit een gebrek is.

Zelfs wanneer je zoals het een supermoto betaamt met schuivend achterwiel de bocht in remt, krijg je heel veel feedback over wanneer de band opnieuw zal bijten. En net zo goed geeft de band duidelijk aan wanneer de voorkant op z’n grens zit en mogelijk tractie kan verliezen. De stelling dat highsiders verleden tijd zijn is te hoog gegrepen, al helpen de Continentals toch weer serieus om het rubber onderaan en het staal bovenaan te houden.

Voor vier motoren
Waar zit dan het addertje? Zolang je met een 701/690/700 of Ducati 698 Hypermotard rijdt, is er weinig aan het handje. De band is licht, duurzaam, warmt snel op en doet zoals hierboven beschreven alles wat je maar kan verwachten.

De keerzijde van de medaille komt aan het licht als je iets verder kijkt dan die vier motoren. Ben je eigenaar van een lichte naked bike, KTM 890 SMT, Ducati Hypermotard of iets gelijkaardigs, dan zou je misschien in de verleiding komen om dit rubber te proberen. Wat niet zal lukken omdat de ContiAttack SM2 niet beschikbaar is in een bandenmaat breder dan 160.

En daar houdt het niet op, want eigenaars van pakweg een Honda Hornet 750 komen van eenzelfde kale reis terug omdat de snelheidsindex van de ContiAttack SM2 zich beperkt tot H oftewel 210 km/u, terwijl je op de meeste motoren een V (240 km/u) nodig hebt.

Conclusie
Lijkt dat voor een buitenstaander onlogisch, volgens Product Manager Sagren Nair betreft het een heel bewuste keuze. “Continental is een industriegigant, maar voor de motorfietsafdeling is er nog werk aan de winkel qua productgamma. We leggen daarom liever de focus op een paar uitmuntende producten die perfect hun doelgroep raken dan dat we met hagel schieten en het misschien alsnog moeten afleggen tegen bekendere namen in motorland.”

“De ContiAttack SM2 dankt z’n uitzonderlijke rijkwaliteiten aan z’n lichte karkas en mega-grippy compound. Die combinatie kunnen we uiteraard ook overbrengen naar bredere en stevigere banden, al eindig je dan weer met een totaal nieuw product. Daar zijn we ons op de hoofdzetel in Korbach zeer goed van bewust.”

Voorlopig blijft de ContiAttack SM2 dus een band die enkel beschikbaar is voor een heel select clubje, al is het dan ook wel het neusje van de zalm.

Tekst Arno Jaspers • Fotografie Continental